Originele titel: Feuerherz
Senait Mehari
|
Type:
|
Paperback
|
Uitgever:
|
Arena
|
Gewicht:
|
496 gram
|
Aantal Pagina's:
|
286
|
ISBN:
|
90-6974-705-7
|
ISBN-13:
|
978-90-6974-705-7
|
Categorie:
|
Biografie
|
Richtprijs:
|
€ 18,5
|
Korte Inhoud
Senait Mehari werd geboren in Asmara, de huidige hoofdstad van Eritrea. Al snel na haar geboorte laat haar vader de familie in de steek, zijn vrouw achterlatend met hun kleine kinderen. In haar wanhoop besluit zij haar dochtertje te vondeling te leggen. Senait groeit op in een treurig weeshuis, totdat haar moeder haar vijf jaar later terugvindt en op komt halen.
Even lijkt het erop dat Senait een normaal en vrolijk leven kan leiden, maar dan verschijnt haar vader plotseling weer op het toneel. Hij haalt Senait en haar zusje bij hun moeder weg, en een akelige tijd volgt.
Als de burgeroorlog te heftig wordt besluit Senaits vader zijn dochters over te geven aan het rebellenleger, waar Senait wordt getraind tot kindsoldaat. Lange jaren van honger, ziektes, aframmelingen en onderdanigheid volgen. Maar weer wordt ze gered, ditmaal door een oom die haar meeneemt en naar Soedan brengt. Als haar vader haar weer op het spoor komt, weet Senait naar Europa te vluchten, om eindelijk een eigen leven op te kunnen bouwen.
Strijden voor mijn land is het bewonderenswaardige verslag van Senaits jeugd in Eritrea en haar jaren in het rebellenleger. Het is een roep om aandacht voor de problematiek rond kindsoldaten, een onderwerp dat Senait samen met Unicef en Terre des Hommes op de politieke agenda’s probeert te krijgen.
Uittreksel
Blz. 38: Gedurende het jaar dat ik in het beschermde wereldje bij mijn grootouders leefde, werd de wereld van de volwassenen buiten de muren van mijn paradijs er niet veiliger op. De oorlog tussen Eritreeërs en Ethiopiërs werd steeds bloediger en de Eritreeërs dreigden hem te verliezen omdat de twee Eritrese bevrijdingsbewegingen ELF (Eritrean Liberation Fronf) en EPLF (Eritrean People's Liberation Front) steeds vijandiger tegenover elkaar stonden en openlijk strijd met elkaar leverden in plaats van tegen de gemeenschappelijke vijand te vechten. De Ethiopische dictator Haile Mengistu kon zich over de onenigheid tussen zijn vijanden in de handen wrijven en had het gevoel dat hij al bijna gewonnen had.
Blz. 284: Op dit moment, na de beëindiging van de strijd, maakt Eritrea economisch moeilijke tijden door. Veel verdrevenen keren nu pas terug naar de gebieden waar zij van oudsher woonden, maar er liggen nog overal landmijnen. Humanitaire hulporganisaties schatten dat ongeveer 60% van de bevolking onder de armoedegrens leeft en alleen door buitenlandse levensmiddelenhulp kan overleven.
Ook tegenwoordig nog wordt in Eritrea 95% van de vrouwen besneden - ofwel de 'kleine besnijdenis' waarbij 'alleen' de clitoris van de meisjes wordt ingekort of in sommige gevallen nog steeds de 'grote besnijdenis' waarbij niet alleen de clitoris wordt verwijderd maar ook de schaamlippen. Het daaropvolgende toenaaien van de genitaliën (infibulatie) geldt als de ernstigste vorm van vrouwelijke genitale verminking.
Recensie
door
Tsenne Kikke
|