Een doodgewone liefdesgeschiedenis

Luci­a Etxebarria

	Type:	Paperback
	Uitgever:	Arena
	Gewicht:	402 gram
	Aantal Pagina's:	304
	ISBN:	90-6974-599-2
	ISBN-13:	978-90-6974-599-2
	Categorie:	Erotiek & Sensualiteit
	Richtprijs:	€ 18,5

Korte Inhoud

In 'Een doodgewone liefdesgeschiedenis' maken we kennis met vijftien verschillende vrouwen, die ieder hun eigen besognes de revue laten passeren: de vrouw die haar oude studievriendin niet meer herkent nadat ze nogal wat plastische chirurgie heeft ondergaan; het meisje dat van school wordt gehaald door een onbekende man die later haar vader blijkt te zijn; de prostituée die onder de naam Julia werkt, naar de naam op een trouwring die een van haar klanten ooit verloor; de jonge vrouw die tijdens het inpakken voor de verhuizing een miskraam krijgt; de actrice die twijfelt aan haar roem en zichzelf iedere week een groot boeket bloemen laat bezorgen; en nog vele anderen met hun verhalen.

Lucía Etxebarria laat op herkenbare wijze zien dat bepaalde problemen en gebeurtenissen in de levens van vrouwen ons allemaal kunnen overkomen, maar vooral, dat iedereen op zijn eigen manier reageert op onverwachte gebeurtenissen.

Op een geraffineerde, bijna luchtige manier heeft Lucía Etxebarria haar hoofdpersonen geportretteerd. De 15 kortverhalen zijn uit het leven gegrepen, met niet zelden een onverwachte, komische wending. Etxebarria laat ons ongegeneerd meekijken. 'Een doodgewone liefdesgeschiedenis' is een boek waar iedere vrouw zich in zal herkennen, of ze nu wil of niet.

Uittreksel

Blz. 31: "In het begin dacht ik dat ze een travestiet was. En ze mocht er zijn, met die borsten en die siliconenlippen, het geverfde dikke haar dat op een enorme pruik leek maar het niet was, het superstrakke rokje en de naaldhakken... Ze had onmiskenbaar het uiterlijk van een van die 'fashion victims', zij die zich vreselijk onafhankelijk voelen en per se willen opvallen tussen de massa, maar aan de andere kant fanatieke na-apers zijn die karakteristieke richtlijnen moeten volgen, zodat ze voortdurend de kluts kwijt zijn omdat ze proberen heel origineel over te komen zonder het zo te overdrijven dat ze niet meer trendy zijn. Ik geloof dat ik haar nooit zou hebben herkend als ze niet naar mij toe was gekomen. "Weet je niet wie ik ben?" vroeg ze terwijl ze haar opzichtige ogen, een en al mascara en oogschaduw, richtte op de mijne, verbaasd en rond als schoteltjes. "Ik ben Alicia, weet je nog, van de universiteit, we zaten in hetzelfde jaar."

Alicia was in gezelschap van een hele stoet gespierde mannen, heel erg 'fashion', allemaal gekleed volgens de laatste mode, met kort geverfd haar à la Coufiño: een typische hoerenmoeder. Ze leek absoluut niet op het saaie en onbeduidende meisje dat ik jaren geleden kende."

Koop dit boek bij

---

Bestellen