T. Singer

Dag Solstad

	Type:	Paperback
	Uitgever:	A.W. Bruna Uitgevers
	Gewicht:	230 gram
	Aantal Pagina's:	176
	ISBN:	90-5672-084-8
	ISBN-13:	978-90-5672-084-1
	Categorie:	Literair
	Richtprijs:	€ 17,95

Korte Inhoud

De 34-jarige, mislukte schrijver Singer begint een nieuw leven als bibliothecaris. Het liefst wil hij onzichtbaar zijn en een anoniem bestaan leiden. Hij lijkt hierin te slagen als hij een vaste baan vindt en trouwt. Toch is hij niet gelukkig. Als hij besluit te scheiden, heeft dat onverwachte gevolgen voor zijn leven.

Met humor en psychologische diepgang beschrijft Dag Solstad op zijn eigen, verfijnde wijze het leven van Singer. En passant bestookt hij de lezer met filosofische vraagstukken.

Dag Solstad (1941) is op dit moment een van de belangrijkste literaire auteurs van Noorwegen en wordt vergeleken met de grote Noorse schrijver Henrik Ibsen. Solstad won verschillende literaire prijzen. Met 'T. Singer' won hij voor de derde keer The Critic's Prize; een ongekende gebeurtenis.

Uittreksel

Blz. 5: Singer leed aan een bijzonder soort schaamtegevoel waarvan hij allesbehalve dagelijks last had, maar dat toch zo nu en dan opdook, als een herinnering aan een of andere pijnlijke vergissing, zodat hij bleef staan, stokstijf, met een vertwijfelde uitdrukking op zijn gezicht, dat hij direct verborg door er beide handen voor te slaan terwijl hij uitriep: "Nee, nee!". En dat kon overal gebeuren: buiten op straat, in een gesloten kamer, op het perron van een station, en hij was altijd in zijn eentje als het gebeurde, maar wel op plaatsen waar ook andere mensen aanwezig waren, zoals op straat, of in een park, of een museum, zodat die anderen er getuige van waren hoe hij bleef staan, stokstijf, met zijn handen voor zijn gezicht en hem dat vertwijfelde "Nee, nee!" hoorden uitroepen. Of hij kon plotseling worden overmand door een schaamtegevoel over iets wat lang geleden was gebeurd: een bepaalde scène uit zijn verleden, nog uit zijn kinderjaren zelfs, die onverhoeds in zijn herinnering opdook, en weer sloeg hij beide handen voor zijn gezicht als om het te verbergen terwijl hij dat vertwijfelde "Nee, nee!â" uitriep.

Zo'n heel speciale herinnering uit zijn kinderjaren die hem met een dergelijk intens schaamtegevoel vervulde als hij er weer aan moest denken, dook op in de tijd dat hij op het punt stond naar Notodden te verhuizen, hij was toen 34, maar ook nu, nog eens meer dan vijftien jaar later, op het tijdstip dat dit geschreven wordt, duikt het weer op, net zo meedogenloos en onverhoeds als toen hij 34 was, of 25 zo men wil.