Recensie
door
Tsenne Kikke
Tom Lanoye is romancier, dichter, columnist, scenarist en theaterauteur en een van de meest recente Vlaamse schrijvers. Ook zijn toneelwerk (Ten Oorlog, Mamma Medea, Fort Europa) scoort hoog op binnen- en buitenlandse podia. Met zijn vorige romans won hij twee humo'€™s Gouden Bladwijzers, twee Gouden Uil Publieksprijzen, De Gouden Uil Juryprijs (2003) en de Inktaap (2004). Zijn debuutroman 'Alles moet weg' is verfilmd, en ook 'Kartonnen dozen' en de 'Monstertrilogie' worden verfilmd.
Wat een Brusselmans kan, kan een Lanoye beter, en hij bewijst dit dan ook met dit boek. Qua stijl stijgt Lanoye mijlenver boven Brusselmans uit; qua inhoud tracht hij hem te evenaren, zou ik durven beweren. Maar een deel van het Nederlandse literaire publiek schijnt er toch klaar voor te zijn. Het is alsof het aanbod voldoet aan de vraag. Temeer omdat dit werk, bijvoorbeeld, in aanmerking komt voor de Libris Literatuur Prijs die op 7 mei 2007 in Amsterdam wordt uitgereikt. Als Lanoye wint, dan zou ik mijn hoed durven opeten. Gelukkiglijk heb ik geen hoed, en winnen doet hij zeker niet. : -) Anderzijds kan ik schrijven: Lanoye kan beter, veel beter werk alfleveren... Hij heeft het reeds in het verleden meermaals bewezen.
Alhoewel de auteur op regelmatige wijze op zijn eigen, leuke manier tracht uit de hoek te komen, is aangename lectuur toch iets totaal anders. Het is geen Brusselmans: gelukkiglijk niet. Toch is het van een bijna even laag allooi. Als niemand Lanoye tegenhoudt, zal hij Brusselmans vrij snel overtreffen, vrees ik. Het verhaal is voorspellend en volks, zeer volks en soms ietwat té banaal, maar anderzijds eigen aan de omgeving waarin het zich afspeelt, namelijk het Antwerpse De Coninckplein. De homofile hoofdpersonage, een zekere Maarten Seebregs, komt hier wel aan zijn trekken. Zowel letterlijk als figuurlijk.
In zeer vele gevallen heb ik de bladzijden slechts vluchtig, en dus diagonaal gelezen. Sommige passages heb ik dan weer, met open ogen en met zeer veel weerzin, gelezen, teneinde een idee te verkrijgen van de wezenlijke inhoud van het boek én van de bedoelingen van de schrijver. Een boek vertaalt zich nu eenmaal beter dan een schilderij en de inhoud van dit boek spreekt voor zich. Tenslotte kan ik hier met een zekerheid van 100% boekstaven, dat als dit werk ooit verfilmd wordt, ik het gegarandeerd nooit zal gaan zien: ik voed mijn brein met een iets kwalitatiever niveau van voeding. Toegegeven: het is een persoonlijke visie, doch de potentiële lezer is alleszins verwittigd. In elk geval is het literatuur, niet van de bovenste plank, maar wel een boek om op de bovenste plank weg te bergen - ver uit het bereik van kinderen en van mensen met gezonde geesten - geschreven door onze ex-Antwerpse stadsdichter,...Het is literatuur zonder boe of ba; maar smaken verschillen. Laat je dus niet al teveel door mij beïnvloeden...