Originele titel: One flew over the cuckoo's nest
Ken Kesey
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Prometheus
|
|
Gewicht:
|
350 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
288
|
|
ISBN:
|
90-446-0811-8
|
|
ISBN-13:
|
978-90-446-0811-3
|
|
Categorie:
|
Maatschappij
|
|
Richtprijs:
|
€ 15
|
Korte Inhoud
'Een eentje zag ze vliegen' is een van de hoogtepunten van de moderne Amerikaanse literatuur. Het is een grimmige satire over het leven in een inrichting en vertelt het verhaal van McMurphy, een zware jongen die het vrije leven gewend is en die doet alsof hij gek is zodat hij kans maakt op een makkelijk leventje in een inrichting. Hij wordt toevertrouwd aan de zorg van Big Nurse, een robuuste, bepaald niet zachtzinnige vrouw die haar pupillen aan een beklemmend gezag onderwerpt. McMurphy gaat de strijd aan met deze hoofdzuster Ratched, een strijd tegen de angst en het angstregime dat zij voert. Een strijd vol hilarische momenten, maar ook een strijd met alle gevolgen van dien. Hij besluit een eenmanscampagne te voeren om de macht van Big Nurse te breken. Het gevolg is dat de grauwe inrichting verandert in een kolkende feestzaal waar de muren trillen van het feestgedruis, van de woede en van het leven. McMurphy met zijn natuurlijke drang naar vrijheid dwingt ons tot nadenken over waarom we zijn wie we zijn en waarom het ons soms aan moed ontbreekt daar verandering in te brengen. Hoe graag we dat ook zouden willen...
Uittreksel
Blz. 10: Als de mis optrekt en ik weer kan zien, zit ik in het dagverbljf. Ze hebben me deze keer niet naar de Shock Shop gebracht. Ik weet nog dat ze me uit de scheerkamer hebben weggehaald en me opgesloten hebben in de Isoleer. Ik weet eigenlijk niet of ik ontbijt heb gehad of niet. Waarschijnlijk niet. Ik kan me ochtenden herinneren, opgesloten in Isoleer, dat de zwarte jongens me van alles tweede porties brengen - zogenaamd voor mij, maar zij eten het op - tot ze alle drie een ontbijt hebben terwijl ik daar op die pisstank matras lig toe te kijken hoe ze met toast het ei van hun bord vegen. Ik kan het vet ruiken en hoor ze kauwen op de toast. Op andere ochtenden brengen ze me soms koude maïspap en dwingen me op die op te eten terwijl er geeneens zout in zit.
Van deze ochtend weet ik ‘t helemaal niet. Ze hebben zoveel van die dingen die ze pillen noemen bij me naar binnen gewerkt, dat ik nergens meer van weet tot ik de afdelingsdeur open hoor gaan. Het opengaan van die afdelingsdeur betekent dat het minstens acht uur is, wat dan betekent dat ik misschien wel anderhalf uur van de wereld ben geweest daar in die Isoleerkamer, terwijl de technici binnen hadden kunnen komen en alles installeren wat de Big Nurse ze maar opdroeg en ik zou nog niet ‘t flauwste idee hebben wat.
Ik hoor geluiden bij de afdelingsdeur, opzij in de gang buiten mijn gezichtsveld. De afdelingsdeur begint om acht uur open te gaan en blijft daarna wel duizend kee per dag open en dicht gaan, kashash, klik. Iedere ochtend zitten we in rijen aan beide kanten van het dagverblijf legpuzzels te schudden na het ontbijt, luisteren of er een sleutel in het slot wordt gestoken, en wachten om te zien wat er binnen zal komen. Verder valt er niet zo verschrikkelijk veel te doen.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Dit is een machtige klassieker en dus het lezen waard! De film was een prachtige weergave van het boek waarin hoofdrolspeler Jack Nicholson subliem en op een onvergetelijke manier de rol van McMurphy vertolkte. Noch de film, noch een boek kan een mens onberoerd laten. Het boek heeft sinds de verschijning in 1962 op miljoenen lezers over de hele wereld een onuitwisbare indruk gemaakt.
|