Ton van der Lee
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Prometheus
|
|
Gewicht:
|
306 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
254
|
|
ISBN:
|
90-446-0714-6
|
|
ISBN-13:
|
978-90-446-0714-7
|
|
Categorie:
|
Sjamanisme
|
|
Richtprijs:
|
€ 17,95
|
Korte Inhoud
In '€˜De dans van de geesten'€™ dreigt het leven in Afrika Ton van der Lee noodlottig te worden. Hij krijgt rivierkoorts en malaria. Westerse medicijnen en traditionele geneesmiddelen kunnen hem niet helpen. In een klein woestijndorp ontmoet hij Paul Verhoeff, die tot sjamaan is gewijd. Paul vertelt hem over â€'De dans van de geestenâ€', een eeuwenoude Afrikaanse ceremonie die hem heeft gered van de dood. Ton besluit op zoek te gaan naar het geheim van dit ritueel. Het wordt een pelgrimstocht vol beproevingen, verrassende ontmoetingen en magische ervaringen.
'€™De dans van de geestenâ€' is een verslag van een spirituele zoektocht naar bevrijding, genezing en het traditionele hart van Afrika. Het is ook een fascinerend reisboek over West-Afrika.
Uittreksel
Blz 87: Vijf spitse rotspieken, lang en smal als vingers, rijzen steil op uit het omringende landschap. Ze worden de 'Hand van Fatima' genoemd, naar de dochter van de profeet.'
Ze priemen ongenaakbaar naar de hemel en herinneren de reiziger eraan, dat alleen de ware gelovigen uitverkoren zijn om daarboven tot het paradijs te worden toegelaten. Ik heb al een paar bergen aan de horizon gezien, maar hier voert de weg ons rakelings langs een van de mooiste.
Aan alles is te merken, dat de woestijn nu vlakbij is. De lucht die door het open raam naar binnen waait is heet en droog. Langs de weg strekken zich zanderige vlaktes uit, die hier en daar worden onderbroken door groepjes bomen. Het zijn doornige, parasolvormige acacia's. De tamarindes, mangos en andere loofbomen van het zuiden kunnen in dit dorre klimaat niet meer groeien.
We laten de Sahel, het Arabische woord voor oever, achter ons. Voor ons ligt de zee, de zee van zand die zich duizenden kilometers naar het noorden uitstrekt. De weg maakt een scherpe bocht naar rechts, en ik houd mijn adem in. Voor ons rijst het silhouet van een majestueuze tafelberg de lucht in, een perfecte, halfronde kegel met steile wanden, die zich krachtig en onverzettelijk tegen de blauwe hemel aftekent. Rond de vlakke top cirkelen roofvogels.
Ik kijk opzij, en zie dat Alfa mijn reactie scherp observeert. "€˜De tondo van Hombori," zegt hij.
Ik probeer te analyseren, waarom de berg zoveel indruk op me maakt. Is het omdat hij alleen staat, omdat hij in tegenstelling tot de meeste andere bergen geen deel uitmaakt van een massief met meerdere toppen? Is het omdat ik voel dat hij oud is, en vele tijdperken aan zich voorbij heeft zien trekken? Of is het misschien omdat hij diep in mijn binnenste een herinnering wakker maakt aan iets, waarvan ik zelf nog niet wist dat ik het kende?
Herinneringen, die misschien niet de mijne zijn, maar die van mijn voorouders, of afkomstig zijn uit dat oeroude, ongrijpbare reservoir aan herinneringen dat alle mensen met elkaar delen, en waaruit ze kunnen putten, als ze de weg kennen, dat reservoir dat sommige denkers het collectieve onderbewuste noemen?
Hoe het ook zij, de berg maakt krachtige emoties in me los.
"€˜Geen gewone berg,"€™ zeg ik. "€˜Bijna alsof hij leeft, alsof het een persoon is."
We stoppen, stappen uit, en staan samen naar de berg te kijken, die een kilometer of vijf van ons verwijderd moet zijn.
"˜Volgens mijn volk, de Songhai," zegt Alfa, "bestaat het leven uit een weg die vele splitsingen kent. Net als een pad door de brousse, het kronkelt tussen de struiken en de bomen door, je volgt het, en plotseling sta je op een vork. Moet je naar links of naar rechts? Er is niemand in de buurt om het aan te vragen. Er staan geen borden. Je bent alleen. Je zult het zelf moeten doen. Dus sluit je je ogen, je moet je ziel laten uitgaan naar de bomen en de lucht en de aarde om je heen, je moet voelen, voelen, om op die manier het patroon van je levensweg te ontwaren. Kies je de juiste richting, dan zal het je goed gaan. Tot er weer een vork komt, en je opnieuw moet kiezen. Volgens onze traditie zijn er op de levensweg van een man dertig van zulke vorken, en op die van een vrouw veertig, want vrouwen worden ouder. Wie steeds de juiste keuze maakt, zal een lang en gelukkig leven leiden."
"€˜Dus dat is het Pad?"€™ vraag ik.
Alfa schudt zijn hoofd. "Nee, de levensweg, die wij fondo noemen, moet ieder mens bewandelen. Het Pad is de weg, die iedereen moet volgen als hij door een meester, door een Sohantye, wil worden ontvangen. Een pelgrimstocht, als je wilt, in de termen van de Christenen, langs de heilige plaatsen van de oude religie. Maar wie niet open staat voor het Pad, zal niets leren. Wie, zoals ik je al eerder vertelde, wel kijkt, maar niet ziet, kan het Pad bewandelen, maar zal nooit door de Sohantye ontvangen worden. Alles hangt er daarom vanaf, hoe je reageert. Van de mate, waarop je open staat voor de ziel van de heilige plaatsen."
Recensie
door
Tsenne Kikke
Het boek draait vooral om de traditionele religie van het Songhai volk. De kern van hun religie bestaat uit het geloof in de ziel van de aarde, die belichaamd wordt door de geesten, en de energie van de natuur, die wij kunnen gebruiken om onszelf en anderen te genezen.
Lezenswaardig, doch geen al té sterk verhaal. Van sommige boeken, die ook over spirituele reizen handelen, kunnen we iets opsteken. Maar dit boek is het verslag van een persoonlijke spirituele reis, die de auteur hoogstwaarschijnlijk heeft meegemaakt tijdens zijn 20-jarige verblijf in Niger en Mali, maar als lezer kunnen we enkel en alleen meeleven, of beter gezegd '€˜meelezen'€™, zonder er zélf niet al te veel aan over te houden. Ook op het einde van het boek beschrijft hij een visioen, verkregen nadat hij een ganse dag heeft gevast om dan de lege maag op te vullen met een geestesverruimend middel, bestaande uit een mengsel van kruiden, dat gronderig en bitter smaakt. Het wordt beschreven als een geelbruine substantie, een soort koek, waaraan men de naam '€˜kuso'€™ heeft gegeven. Het deed me een beetje denken aan de boeken van Carlos Castaneda, doch niet van gelijkaardig niveau.
|