|
|
Barack Obama: zijn droom - zijn geloof
|
|
Originele titel: The Faith of Barack Obama
Stephen Mansfield
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Kok
|
|
Gewicht:
|
300 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
174
|
|
ISBN:
|
90-435-1586-8
|
|
ISBN-13:
|
978-90-435-1586-3
|
|
Categorie:
|
Politiek
|
|
Richtprijs:
|
€ 15,85
|
Korte Inhoud
In 'Barack Obama - Zijn droom - zijn geloof' geeft bestsellerauteur Stephen Mansfield op heldere en integere wijze een beschrijving van de diepste motieven van de overtuigde christen én liberaal Obama. Zijn afkomst, zijn jeugd, zijn omgeving, zijn kerk - ze hadden een diepgaande invloed op de ontwikkeling van de eerste zwarte Amerikaanse presidentskandidaat.
'Barack Obama - Zijn droom - zijn geloof' biedt een boeiende inkijk in de Amerikaanse politiek en de geloofsovertuiging van de hoofdrolspelers van dit moment. Van hen is Obama zonder twijfel de meest intrigerende persoon. Hij belichaamt de veranderende plaats van religie in de Amerikaanse politiek. Om dat te begrijpen is het nodig kennis te nemen van Barack Obama's diepste drijfveren.
Het is een kennismaking met de christen én liberaal Barack Obama, en met de manier waarop hij het veranderende gezicht van religie in de Amerikaanse politiek belichaamt. Onthulling van de diepste motieven van een bekend Amerikaans politicus. Zijn houding ten opzichte van dominee Jeremiah Wright en de zwarte bevrijdingstheologie. Dat Barack Obama een predikant had die hem door zijn uitlatingen in verlegenheid bracht, is algemeen bekend. Minder bekend is wat het geloof van Senator Obama inhoudt en hoe belangrijk het voor hem is. Topauteur Stephen Mansfield laat zien wie Barack Obama ten diepste is en wat hem drijft.
Mansfield: 'Als iemands geloof echt is, dan is er niets belangrijkers over hem te weten dan dat.' Het is onmogelijk om de politieke opstelling van Barack Obama te begrijpen zonder kennis te nemen van de religieuze bevlogenheid die zijn leven karakteriseert.
Uittreksel
Blz. 11: Het was een koele, bewolkte dinsdag in juli 2004. Barack Obama maakte de verwachte ronde van bijeenkomsten voor hij die avond zijn speech zou houden op de nationale Democratische partijconventie in Boston. Hij was gekomen op verzoek van John Kerry, die toen hij Obama ontmoette, wist dat deze jonge man wel eens het gezicht van de toekomst van de Democratische Partij zou kunnen worden. Kerry wilde Obama's verhaal en doordachte welbespraaktheid goed doen uitkomen op het verkiezingsspektakel van de conventie die zich juist op dat moment ontvouwde voor de toekijkende wereld.
Obama liep die middag door de straten van Boston met zijn vriend Martin Nesbitt, een zakenman uit Chicago. Elke keer als ze stilstonden, vormden zich enthousiaste groepen mensen die zich steeds meer verdrongen rond de slanke, zwarte senator van Illinois.
`Dit is ongelofelijk!, riep Nesbitt uit. je lijkt wel een rockster!'
Obama wendde zich tot zijn vriend en antwoordde: 'Als je denkt dat vandaag bijzonder is, moet je eens wachten tot morgen.'
Nesbitt keek verbaasd. 'Wat bedoel je?'
'Mijn speech is behoorlijk goed,' zei Obama. Hij had toen duidelijk al een idee over zijn bestemming.'
Die avond liep Barack Obama, nadat hij door Illinois-senator Dick Durbin was geïntroduceerd als 'een man die kan helpen de verdeeldheid van onze natie te helen, naar het spreekgestoelte om een speech te houden waarvan hij wist dat die door het hele land zou weerklinken. 17 minuten later had hij zijn positie op het Amerikaanse politieke toneel overtuigend ingenomen.
Het was volgens alle verslagen de beste speech van de conventie. Een speech van het kaliber waarvan politici dromen om die eens in hun leven te houden. Hoewel Obama er niet voor terugdeinsde om de grote moed van John Kerry en de juistheid van de waarden van de Democratische Partij te prijzen, slaagde hij erin een toon te treffen die op de een of andere manier wijs en bijzonder was. Er was een verwijzing naar de onmacht van de regering om de problemen op te lossen en een oproep om een eind te maken aan de politieke twist die het wezen van de natie uit elkaar scheurde. De Bijbel en gedichten over de Amerikaanse ervaring doken elegant in de toespraak op, en het geheel was doortrokken van Obama's eigen verhaal: de belofte van een 'broodmager joch met een grappige naam' die gelooft dat Amerika voor hem óók een plekje heeft.
John Kerry wist dat deze jonge man wel eens het gezicht van de toekomst van de Democratische Partij zou kunnen worden.
Het was een meesterlijk optreden en voor degenen die naar de speech luisterden met speciale aandacht voor de ondertoon van het geloof, was er één enkele zin die een beslissend thema in Barack Obama's leven aangaf. Die zin dook aan het einde van de speech op, op een moment waarop Obama de pundits bekritiseerde die de natie verdelen in rode staten, namelijk de conservatieve Republikeinse staten, en in blauwe staten, de staten waar de Democratische voorkeuren de boventoon voeren. Aan het begin van een overweldigende passage, bedoeld om de dwaasheid van zulke etiketten aan te tonen, riep Obama uitbundig: Wij in de blauwe staten vereren een ontzagwekkende God!'
De zin was bijna ondergesneeuwd onder de bloemrijke retoriek die volgde. Het zijn maar negen woorden in een speech van meer dan tweeduizend woorden. Maar Obama bedoelde ze als een helder signaal van het geloof. Niet langer zouden de politieke breuklijnen in Amerika lopen tussen een religieus rechts en een seculier links, verklaarde hij met deze woorden. Integendeel, een religieus links vond zijn stem. 'Wij hebben ook geloof, verklaarden zij. 'Wij die politiek links zijn en die geloven in het recht van een vrouw om voor abortus te kiezen en die de rechten van onze homovrienden verdedigen en die een hart hebben voor de armen en die vertrouwen dat die grote overheid een middel tot gerechtheid kan zijn - wij houden ook van God. Ook wij hebben een geestelijk verlangen, en we geloven dat ons visioen voor Amerika net zo goed voortkomt uit een levend geloof Niet langer zullen we worden afgeschilderd als niet-gelovigen. Niet langer zullen we de godsdienstige hoogtes afstaan. Religieus rechts heeft niet langer iets op ons voor.'
Het was een bewuste poging de religieuze stem van het Amerikaanse politieke links opnieuw op te eisen. Die negen woorden waren bedoeld als echo van de voetstappen van de nonnen en predikanten die meeliepen met Martin Luther King junior. Een echo van de gelovigen die protesteerden tegen de Vietnamoorlog, of die de arbeidersbeweging hielpen opbouwen, of die in gebed gingen met César Chávez. Barack Obama hief de banier van wat hij hoopt dat de christelijke politiek van een nieuwe generatie zal zijn. Hij zal die banier dragen tot de hoogst mogelijke machtsgebieden die zijn God en het Amerikaanse volk hem veroorloven.
Het geloof dat de voeding is van zijn visie, is gevormd uit de met moeite verkregen waarheden uit Obama's eigen geestelijke reis. Hij werd opgevoed door grootouders die religieus sceptisch waren en door een moeder die een antropologische benadering van religie had omarmd: religie is een belangrijke kracht in de menselijke geschiedenis - zorg dus dat je haar begrijpt, of je je haar nu eigen maakt of niet. Doordat Barack werd grootgebracht in de warme religieuze tolerantie van de Hawaïeilanden en het multiculturalisme van het Indonesië van eind jaren zestig en begin jaren zeventig, groeide hij op tot een jonge man voor wie ras meer problemen gaf dan religie.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Wie Barack Obama precies is, zullen maar weinig mensen kunnen zeggen. Welke onderwerpen hij allemaal op zijn programma had staan, weten nog minder mensen. Veel Amerikanen vielen voor zijn uitstraling, zijn boodschap van hoop en zijn prachtige manier van spreken. Obama is sympathiek, begaan met de wereld en praat op een manier die iedereen begrijpt. Hij is een verademing na de stijve en onhandige onruststoker George W. Bush
Maar de nieuwe president is meer dan een mooi plaatje met een paar sociale kwaliteiten. Obama is een man met een missie. Hij is iemand die minderbedeelden wil helpen, net zoals hij in zijn jonge jaren deed als maatschappelijk werker in de armere buurten van Chicago.
Dat is een van de conclusies die uit dit bijzonder informatieve en goed geschreven boek te trekken valt. Al richt schrijver Mansfield zijn pijlen vooral op de geloofsbeleving van Obama. Politieke standpunten mag je zelf uit zijn verhaal halen, het ijkpunt van de schrijver is het geloof van de Democraat.
Religie speelt meer dan ooit een rol in de Amerikaanse verkiezingen; er is een aantal religieuze verschuivingen gaande en religieus rechts mist leiderschap. Presidentskandidaat Obama spreekt zich uit in politieke en religieuze taal over de Amerikaanse droom. Religie is een hot issue; onlangs kwam de predikant van Obama negatief in het nieuws wegens zijn radicale pleidooi voor zwarte theologie en het onderdrukkende karakter van de Amerikaanse staat.
De schrijver verbaast zich erover dat iemand als Obama met zoveel onverenigbare religieuze invloeden zo onbeschadigd uit zijn zoektocht is gekomen. Hij geeft ook een interessante vergelijking tussen McCain, Bush en Clinton. Ook een boeiende beschrijving van een bezoek aan een zwarte kerk.
Een helder leesbaar boek dat wel veel herhalingen bevat en te veel een lofdicht op Obama is. Anderzijds is dit boek zeer waardevol voor iedereen die nieuwsgierig is naar de gedachtewereld van de eerste Afro-Amerikaan in het Witte Huis.
|