|
|
Bevriend met je schaduw, je onbeminde zijde
|
|
Originele titel: Apprivoiser son ombre. Le côté mal aimé de soi.
Jean Monbourquette
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Kok
|
|
Gewicht:
|
260 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
171
|
|
ISBN:
|
90-435-1485-3
|
|
ISBN-13:
|
978-90-435-1485-9
|
|
Categorie:
|
Zelfgroei
|
|
Richtprijs:
|
€ 17,5
|
Korte Inhoud
"Onze schaduw, dat is alles wat wij naar het onbewuste verdrongen hebben, uit schrik verworpen te worden door de mensen die in onze opvoeding een beslissende rol hebben gespeeld."
Wie kan zeggen dat hij nooit een spontane opwelling of reactie verdrongen heeft om toch maar niet de goedkeuring van zijn omgeving te verliezen? Wat we zo verdringen, blijft deel uitmaken van onze persoonlijkheid: het vormt er de duistere zijde van. We kunnen slechts onszelf verwezenlijken en waarderen als we deze 'schaduw' op het spoor komen en ermee bevriend geraken. Hierdoor ligt ook de weg open voor gezonde, menselijke relaties. In dit boek gaan we op zoek naar die duistere schat in ons binnenste. We geven deze weer de plaats die hem toekomt, zodat hij een scheppende kracht kan worden die ons laat doorgroeien tot een nieuw psychisch en spiritueel evenwicht. Hierbij reikt de auteur ons voorbeelden aan die uit het leven gegrepen zijn, sprekende fabels en praktische oefeningen en strategieën. In acht hoofdstukken behandelt de auteur kenmerken, ontstaan, herkenning en omhelzing van de schaduw en het fenomeen van de projectie en strategieën om de schaduw tot vriend te maken en te integreren.
Jean Monbourquette is priester en psycholoog. Hij geeft les aan het Pastoraal Instituut van de Sint-Paulus Universiteit van Ottawa (Canada). Hij behaalde een licentie in de theologie en een diploma van filosofie en pedagogie aan de universiteit van Ottawa, een diploma van klinische psychologie aan de universiteit van San Francisco en een doctoraat in de psychologie aan het International College van Los Angeles. Hij is een veelgevraagde gastspreker en heeft honderden workshops voor deskundigen geleid. Zijn onderricht wordt ook erg gesmaakt door echtparen en ouders. Van Jean Monbourquette verschenen eerder bij Uitgeverij Averbode: Hoe vergeven? (2001), Liefde, verlies, groei. Troost en zin vinden in moeilijke tijden (2004) en Zelfhulpgroep bij gebroken relaties. Praktische gids (2004).
Uittreksel
Blz. 9: Dit werk is een uitnodiging tot het avontuur. Inderdaad, wie zijn schaduw wil ontmoeten, mag het avontuur niet schuwen. De schaduw van onze persoonlijkheid is een mysterieuze werkelijkheid, die ons tegelijk aantrekt en afstoot: we zijn nieuwsgierig en willen haar leren kennen, maar het onbekende schrikt ook af. Is onze schaduw onze vijand of onze vriend? Alles hangt ervan af hoe ik ertegenaan kijk en ermee omga.
Wat is dat eigenlijk, die schaduw? Daar zullen we pas geleidelijk achter komen, naarmate de hoofdstukken van dit boek elkaar opvolgen. Dat neemt niet weg dat we nu al kunnen trachten enige klaarheid te scheppen omtrent deze zo moeilijk te vatten dimensie van het bestaan. Onze schaduw, dat is alles wat wij naar het onbewuste verdrongen hebben, uit schrik verworpen te worden door de mensen die in onze opvoeding een beslissende rol hebben gespeeld. Wij zijn bang geweest dat we hun genegenheid zouden verliezen door ze te ontgoochelen of door ze met ons gedrag of met sommige kanten van onze persoonlijkheid voor het hoofd te stoten. Al heel vroeg hadden wij door wat in hun ogen wel en wat niet aanvaardbaar was. Om 'niet uit hun gratie te vallen' - positief gezegd: om hen te behagen - hebben we toen grote stukken van onszelf naar de vergeetputten van het onbewuste verwezen. Wij hebben alles in het werk gesteld om te ontsnappen aan elke vorm van afkeuring, uitgesproken of onuitgesproken, door de mensen waarvan wij hielden of van wie wij afhingen.
Omdat we zo gevoelig waren voor de waardering die we van de anderen ontvingen, zijn we vriendelijk, beleefd en keurig geweest. Daartoe hebben we alles moeten verdringen wat ook maar enigszins als afwijkend, beschamend of laakbaar gedrag kon worden bestempeld. Uit nood aan waardering hebben we ons aangepast aan de eisen, de spelregels en de wetten van onze omgeving. En we hebben ons uiterste best gedaan om wat niet in de smaak leek te vallen of choquerend overkwam, zorgvuldig te camoufleren.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Een zeer interessant boek dat zich richt tot eenieder die niet bang is om met zichzelf te worden geconfronteerd. De auteur blaast, op zijn manier dan, de leer van de Zwitserse psycholoog Carl Gustav Jung nieuw leven in. Het begrip 'schaduw', dat Jung heeft ingevoerd, roept als beeld onmiddellijk heel wat voor de geest. Het staat voor het geheel van verdringingen in het onbewuste. Het staat voor al datgene dat we naar ons onbewuste hebben verbannen omdat het in die momenten van ons leven sociaal onaanvaardbaar, en dus niet toegelaten was. De schaduw is in wezen de tegenhanger van het bewuste ego, en het resultaat van onderontwikkelde of verdrongen deugdzame, geestelijke neigingen, ontstaan uit de druk die door van de wereld der volwassenen in onze kinderjaren op ons werd uitgeoefend. Met andere woorden: als kind kies je niet of je al dan niet een schaduw zult opbouwen. Je kunt er gewoonweg niet onderuit: je moet een maatschappelijke ik opbouwen, en dat leidt onvermijdelijk tot het ontstaan van een schaduw. Door onze schaduw te leren aanvaarden en te omhelzen, leren we hoe we in ons eigen licht kunnen staan.
De auteur bewijst in dit boek meermaals dat hij écht een diepe studie heeft gemaakt van de schaduwrijke zones in de mens. De mens, die zich niet enkel en alleen met zijn eigen lichaam identificeert, maar ook als slachtoffer de neiging heeft zich met de dader te identificeren om hem daarna spontaan te imiteren. Zo lezen we bijvoorbeeld op bladzijde 50: 'Kortom, de schaduw van wie psychisch verwond wordt, neemt onbewust de kenmerken over van wie hem verwondt heeft. Het is dan ook 'logisch' dat wie zo verwond is, de agressie die hij heeft ondergaan, zelf voortzet. Hij zal zichzelf beschuldigen, zich alle mogelijke dingen, tot en met zijn eigen bestaan, kwalijk nemen, en in extreme gevallen zelfs tot zelfverminking overgaan. Soms zal hij ook een drang voelen om de mensen rondom hem letterlijk of figuurlijk te lijf te gaan. Omdat hij zonder het zelf te weten de gevangene is van een schaduw die hem ziek en kapot maakt, is hij gedoemd afwisselend vlagen van masochisme en van sadisme te ondergaan. Daar ligt de bron van het geweld en van de seksuele afwijkingen die therapeuten bij sommige patiënten vaststellen.
Conclusie: voor eenieder die aan zelfkennis doet, is dit boek een merkwaardig openbarend, prachtig werkboek.
|