Originele titel: The Doona diet
Jane Worthington
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Het Spectrum
|
|
Gewicht:
|
Onbekend
|
|
Aantal Pagina's:
|
256
|
|
ISBN:
|
90-274-4100-6
|
|
ISBN-13:
|
978-90-274-4100-3
|
|
Categorie:
|
Voeding
|
|
Richtprijs:
|
€ 14,95
|
Korte Inhoud
Iedereen kan slapend slank worden, vindt auteur Jane Worthington. Ze heeft allerlei recepten en oplossingen voor snurkers, nachtelijke tobbers en slechtslapers. Al slapende zullen ze het gevecht met hun kilo's aan gaan.
Als je van tijd tot tijd een hele nacht op je kussen ligt te stompen, verwoed ylang ylang opsnuift of schaapjes telt, dan is dit een boek voor jou. Als je een kind hebt dat de slaap niet kan vatten en je nachtenlang wakker houdt, of een partner die steeds het deken van je aftrekt of zo hard snurkt dat je je kussen om je oren moet vouwen, dan is dit een boek voor jou. Als je aldoor een hopeloze strijd met de weegschaal moet aangaan of begint te geloven dat je mond een bodemloze put is geworden, lees dan verder, zo luidt de veelzeggende introductietekst van dit boek.
Schrijver Jane Worthington beschrijft in dit vlot geschreven boek hoe men al slapende het gevecht met de extra kilo's aan kan gaan en toont het verband aan tussen overgewicht en slecht of te weinig slapen. Zij doet dit aan de hand van het droomdieet, allerlei recepten en oplossingen voor snurkers en lijders aan slapeloosheid.
Daarnaast geeft dr. Adam Fletcher tien praktische slaapgeboden. Hij raadt slechte slapers onder meer aan om op tijd naar bed te gaan en op te staan, lawaai te verminderen, en zeker geen televisie te kijken, te sms'en of computerspelletjes te spelen. Slapend slank worden is dus geen utopie, zeker niet in combinatie met het droomdieet.
Jane Worthington is al achttien jaar journalist en begon haar carrière als verslaggever voor News Limited in Sydney. Ze schreef onder andere voor Body + Soul van de Sunday Telegraph, Men's Health en Reader's Digest. Tegenwoordig is ze redacteur gezondheid van New Idea. Jane woont in Sydney met haar nu-bijna-niet-meer-snurkende man, de jazzmusicus George Washingmachine.
Jane Worthington schreef Het Droomdieet samen met Dr. Adam Fletcher, een internationaal bekende slaapwetenschapper. Hij werkte meer dan tien jaar op het Centre for Sleep Research van de Universiteit van Zuid-Australië.
Uittreksel
Blz. 7: Inleiding
Waarom heb ik Het Droomdieet geschreven? Omdat ik vanaf het moment dat er in nieuwsberichten een verband werd gelegd tussen slapeloosheid en gewichtstoename, me realiseerde dat ik veel te veel at en veel te weinig sliep.
Slaap. Jeetje, daar kreeg ik niet veel van! Ik lag zo veel nachten naar het plafond te staren en te woelen dat ik er helemaal duizelig van werd.
De zeldzame nachten dat ik wel gemakkelijk in slaap viel, gleed mijn man George gelukzalig in een postcoïtale narcolepsie en begon te snurken. In het begin was het gewoon een zacht brommend geluid. Maar daarna werd het een nachtmerrieachtige, oorverdovende kakofonie van kettingzagen, grasmaaiers en goederentreinen allemaal door elkaar heen. Ik gaf hem een por in zijn ribben. Ik vloekte. Ik zocht wanhopig in het donker naar de minicassetterecorder die ik onder het bed had gelegd zodat ik hem zijn gezaag de volgende ochtend kon laten horen.
Ik vroeg me afhoeveel moorden er al zijn gepleegd door van de slaap beroofde partners van snurkers. Ik vroeg me af of ik de volgende zou zijn die om die reden een moord pleegde. Ik zag de krantenkoppen al voor me: 'in bed gesmoord', 'slapend afgeslacht' of`echtgenote zegt: zijn gesnurk dreef me ertoe.'
De slaaptabletten waarvan ik had beloofd dat ik die niet onnodig zou nemen verdwenen door mijn keel - maar nu had ik er minstens drie nodig om in dromenland te komen. De volgende ochtend zat mijn kussen met lavendelgeur onder de vlekken van de mascara die ik 's avonds niet van mijn ogen had gehaald omdat ik de nacht daarvoor ook al niet had geslapen.
Soms sloeg de paniek bij me toe. Ik vroeg me af of er iets anders met me aan de hand was. Misschien had ik een ziekte onder de leden. Slapeloosheid? Depressie? Een aandoening van mijn motorische zenuwcellen misschien? Of, God verhoede, de grote K? Een andere steeds terugkerende gedachte was een door slaaptekort veroorzaakte acute hartstilstand. Tja, dan moet ik maar geen medische tijdschriften lezen in bed!
We hebben van alles geprobeerd om het gesnurk van George aan te pakken. We hebben zelfs tennisballen achter op zijn pyjama genaaid (sommige slaaponderzoeken tonen aan dat dit bij bepaalde mensen goed werkt). Toen dat niet hielp, onderging George twee keer een operatie in zijn mond, waarbij een hardingsmiddel in het gehemelte werd geïnjecteerd. Ik liet hem zelfs een volledige narcose ondergaan voor septoplastie - een ingrijpende operatie waarbij de neus wordt gebroken en rechtgezet om de ademhaling te verbeteren. De arme drommel kwam naar huis met twee blauwe ogen en moest dagenlang afkicken van de morfine. Maar niets werkte echt.
Na de twee operaties aan het gehemelte, een gebroken neus, een allergietest en verschillende consulten bij allerlei specialisten bleek dat de vorm van Georges kaak de oorzaak was van het probleem. De tandarts jammerde dat mijn man de grootste mond had die hij ooit had gezien. Dat had ik hem ook wel kunnen vertellen!
Natuurlijk kon ik George de schuld geven van mijn slaapproblemen. Maar ik wist dat het gedeeltelijk ook mijn schuld was, als officieel en met een gouden medaille bekroond lid van de nachtelijke zorgenbrigade.
Nacht in, nacht uit keek ik voortdurend op de wekker hoe laat het was, een dof rood licht dat me elke seconde herinnerde aan de dingen die ik niet had gedaan - de rekening van de verhuizer die ik niet had betaald, de was die ik wéér niet had opgehangen, de banale aaneenschakeling van inconsequenties die mijn leven was geworden. Uiteindelijk sukkelde ik dan in slaap. En het leek maar een paar seconden later als de ratelende wekker me uit mijn verdoving schudde, de zon door het raam naar binnen scheen en het hart me in de schoenen zonk als ik me realiseerde dat ik voor de zoveelste keer bijna niet had geslapen.
En kijk, hier komt nou het vet-gedeelte van het verhaal. (WAKKER WORDEN! HALLO!) Ik ontdekte dat ik op de ochtenden dat ik niet uitgeslapen uit mijn bed kwam niet kon ophouden met eten. Het mineraalwater en de caloriearme salades die ik altijd at op de dagen dat ik goed had geslapen waren dan snel vergeten. Gezond voedsel was niet meer belangrijk! Te moe om me er iets van aan te trekken, stortte ik me op de overgebleven pizza die mijn stiefkinderen de avond tevoren hadden meegebracht. Dan, na een milkshake met twee bolletjes 98 procent vetvrij ijs (ja, de schizofrene, heilige/zondaarbenadering!), deed ik het ondenkbare en woog mezelf - 1,6 kg zwaarder dan de dag ervoor! Dan greep ik de weegschaal, ging ermee naar het toilet en woog mezelf opnieuw maar dan naakt.
Ik wist intuïtief dat al mijn slaapbelemmerende gedragingen ('s avonds alcohol drinken, heimelijk af en toe een sigaretje roken en opblijven tot in de kleine uurtjes) er iets mee te maken hadden dat ik me zo dik en wazig voelde. Maar ik wist niet precies wat.
Toen ben ik me, voornamelijk door mijn werk als schrijver over gezondheidskwesties, gaan verdiepen in de nieuwe wetenschap over stofwisseling en slaap. Nadat ik een aantal artikelen had gelezen en heel veel interviews had afgenomen, wist ik dat ik hetgeen ik te weten was gekomen beslist moest delen met al die mensen op de wereld die niet kunnen ontsnappen aan de vicieuze cirkel van slaapgebrek en eten.
Dus dit is voor jou, de slapeloze en door snurken uitgeputte lezer. Of je nu in Seattle, Sydney, Zwitserland of waar dan ook je vermoeide hoofd te slapen legt.
Opmerking: Op dit moment is Georges gesnurk eindelijk minder geworden - grotendeels door de afslankadviezen die in dit boek staan.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Makkelijk enkele kilo's afvallen door enkel en alleen te slapen. Het klinkt enerzijds ongelofelijk en anderzijds toch wel aantrekkelijk. Slapen is toch iets wat moet gebeuren en het is bovendien makkelijker dan het volgen van een dieet en het intensief sporten. Jane Worthington heeft in haar boek, Het Droomdieet, slapend slank worden, beschreven hoe je door veel slapen kunt afslanken.
Er is een toenemende interesse voor de samenhang tussen het lichaamsgewicht en het aantal uren slaap. Door de ontdekking in 1994 van het hormoon met de ingewikkelde naam Leptine, kan men steeds beter de relatie tussen slapen en afvallen verklaren. Voorgenoemde hormoon is de reden dat je je na een maaltijd verzadigd voelt.
Wetenschappers hebben ontdekt dat hoe minder iemand slaapt des te minder Leptine deze persoon in zijn bloed heeft zitten. Gevolg hiervan is dat je voor jouw gevoel nog niet genoeg hebt gegeten. Daar komt bij dat door te weinig te slapen een ander hormoon door het lichaam wordt aangemaakt met de naam Ghreline. Deze hormoon stimuleert juist de eetlust. Deze twee hormonen versterken dus elkaars werking. Door te weinig Leptine blijf je maar door eten, omdat het verzadigingsgevoel uitblijft. Ghreline geeft nog een extra impuls om meer te gaan eten.
Ook andere studies hebben de relatie tussen overgewicht en een slaaptekort aangetoond. Bij deze studies zijn de hormonen echter buiten beschouwing gebleven. De onderzoekers hebben alleen naar de slaapduur en het gewicht van mensen gekeken. Bij zowel kinderen als bij volwassenen was een opmerkelijk verband tussen deze twee variabelen waarneembaar. Het idee komt naar voren dat de basis om dik te worden al op jeugdige leeftijd wordt gelegd. Het feit dat kinderen die op jonge leeftijd dik zijn dit vaak op oudere leeftijd zijn, maakt dit soort onderzoeken belangrijk.
Er zijn verschillende redenen waarom onze nachten alsmaar korter worden. Veelvoorkomende oorzaken zijn stress, televisie, elektrische licht en Internet. Het feit dat we tegenwoordig minder slapen dan voorheen in combinatie met het feit dat er veel meer mensen met overgewicht zijn, zorgt ervoor dat mensen alsmaar zwaarder worden. Gelukkig heb jij het zelf in de hand of je voldoende slaapt of niet. Zo kun je bijvoorbeeld ervoor kiezen om na een bepaalde tijd geen televisie meer te kijken, maar in plaats daarvan een boek te gaan lezen. Je zult merken dat veel eerder in slaap valt. Jouw eetlust zal de volgende dag hoogstwaarschijnlijk minder zijn. Daarnaast ben je de volgende dag veel fitter. Dat is een ding wat zeker is.
Veel slapen is helaas geen wondermiddel om slank te worden. Gelukkig maar anders zouden veel mensen hun bed helemaal niet meer uitkomen. Het gaat alleen op voor mensen die regelmatig te weinig slapen. Hierbij moet je aan vijf uur of minder denken. Voor mensen die gemiddeld 7 a 8 uur slapen gaat het slapend afvallen niet op. Het verschil in gewicht is vooral op te merken tussen mensen die heel kort slapen en mensen die voldoende slapen. Als je op regelmatige basis genoeg uren slaapt zal meer slapen van geen enkel invloed zijn op jouw hormoonhuishouding. Mocht je geconfronteerd worden met een periode van slecht slapen en geconfronteerd worden met een toenemende overgewicht, weet dan dat meer slapen ervoor zorgt dat je sneller verzadigd bent en de drang om te eten ook minder wordt.
Zoals met alle onderzoeken zijn er ook critici. De kritiek richt zich met name op het feit dat veel van de onderzoeken in een laboratorium zijn gehouden. Het gevolg hiervan volgens de critici is dat er een vertekend beeld ontstaat. Het kan namelijk zo zijn dat buiten de laboratoria en dus in het werkelijke leven de Leptine- en Ghrelinewaarden in het bloed wel eens hoger of lager kunnen zijn. Daar komt bij dat beide waarden dynamisch zijn en daar is geen rekening mee gehouden bij de onderzoeken. De waarden waren slechts op een moment opgemeten en waren dus slechts momentopnames. Daarnaast is slecht slapen vaak niet de enige reden waarom mensen te dik zijn. Dit gaat voornamelijk op voor de mensen die een aanzienlijk overgewicht hebben.
Het is een feit dat als je niet genoeg slaapt je gedurende de dag futloos bent. Een logisch gevolg kan zijn dat je dan minder zin hebt om effectief tijd door te brengen in de sportschool. Misschien is de oorzaak dat je gewoon te weinig beweegt. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat het verband tussen te weinig slaap en overgewicht de andere kant opwerkt. Mensen met overgewicht hebben vaker te kampen met slaapproblemen. Dit zou dan in kunnen houden dat een chronisch slaaptekort niet de oorzaak, maar gevolg is van overgewicht.
Er is geen twijfel mogelijk aan de aanname dat voldoende slapen goed is voor jouw gezondheid. Bij slaapproblemen moet je zeer zeker naar oplossingen gaan zoeken voor dit probleem. Voor het overgewichtprobleem is gezond eten vaak de beste oplossing.
Indien je dit droomdieet hebt uitgeprobeerd, laat je ons dan iets weten?...
|