|
Waarom wil niemand mijn boek uitgeven?
|
|
Originele titel: Why will no-one publish my novel?
Fay Weldon
|
Type:
|
Paperback
|
Uitgever:
|
Ambo | Anthos
|
Gewicht:
|
185 gram
|
Aantal Pagina's:
|
165
|
ISBN:
|
90-263-4793-6
|
ISBN-13:
|
978-90-263-4793-1
|
Categorie:
|
Taal- & letterkunde
|
Richtprijs:
|
€ 16,99
|
Korte Inhoud
"Waarom wil niemand mijn boek uitgeven?" van Fay Weldon is een must voor elke beginnende schrijver die wil weten wat je níét moet doen om wél uitgegeven te worden. In dit handboekje legt Weldon uit waarom jouw manuscript keer op keer wordt afgewezen en geeft ze tips hoe je ervoor kunt zorgen dat jouw boek wél opvalt en gelezen wordt.
Fay Weldon was een begenadigd copywriter voordat ze doorbrak als literair auteur. In 'Waarom wil niemand mijn boek uitgeven?' brengt ze haar kennis uit de reclamewereld en jarenlange ervaring als romancier samen. Ze leert de beginnende auteur niet alleen waar een goede roman aan moet voldoen, maar vooral ook hoe je de uitgever en literair agent moet verleiden.
‘Tips én emotionele steun voor de beginnende romancier.’ – The Sunday Times
‘Boordevol interessante adviezen.’ - Daily Mail
Fay Weldon is een van de meest gerespecteerde en geliefde Britse romanciers. Ze schreef diverse scenario's, waaronder de eerste afleveringen van de bekende tv-serie Upstairs, Downstairs, korte verhalen, kinderboeken en non-fictie. Inmiddels heeft ze meer dan dertig romans gepubliceerd, waaronder de klassieker Leven en liefdes van een duivelin, die ook verfilmd is. Fay Weldon werkt momenteel als docent creative writing aan Bath Spa University.
Uittreksel
- Misschien was jouw boek gewoonweg saai?
- Misschien had je niets te zeggen.
- Misschien ontbrak er structuur in jouw verhaal, kwam het niet tot een besluit, ging het alle kanten op.
- Misschien was het te ouderwets, had je geen voeling met de nieuwe tijd.
- Misschien ontbrak er een USP - een ‘unique selling point’ ofwel ‘een haakje’ - en vond de redactie hetgeweldig maar zag Marketing er geen brood in. (En Marketing heeft het tegenwoordig voor het zeggen.)
- Misschien zou het te veel mensen tegen de haren in strijken, of kwetsen. Te controversieel.
- Misschien gaf jouw synopsis je boek niet goed genoeg weer.
- Misschien is het te veel van het goede: te veel mooischrijverij, te weinig plot.
- Misschien hebben ze je al na één pagina afgedaan als ongeletterd, onvoldoende geschoold.
Punt is: jouw boek is zes keer afgewezen en niemand heeft gezegd waarom. Laten we de mogelijkheden één voor én bekijken. Moed houden. Laat je niet uit het veld slaan. Leer ervan. Meer dan één hokje kan van toepassing zijn - en is dat over het algemeen ook.
a) Te saai
Dit moet je niet persoonlijk opvatten. Het wil niet zeggen dat jij saai bent - geen mens die de volharding en wilskracht kan opbrengen om een volledig boek te schrijven, is saai, geloof me - het wil alleen maar zeggen dat je misschien niet die vonk in je boek hebt gelegd die jóú maakt en die je er in de eerste plaats toe heeft gebracht het te schrijven.
En dat is te merken. ]e boek leeft niet. Je hebt het met veel zorg geschreven maar misschien wel met de linkerkant van je brein, de rationele, verstandige, kritische ‘rode pen’-kant; de bruisende, malle, dromerige en inventieve rechterkant heb je helemaal buiten beschouwing gelaten.
Misschien heb je wel zo’n Hoe-schrijf-ik-een-boek-handboek gelezen en tot op de letter nagevolgd, maar is het resultaat houterig en statisch, en mist het de urgentie van een verhaal dat eruit móést en nu gelezen moét. Het genre - komedie of tragedie, romantisch of dystopisch, luchthartig of somber - maakt niet uit: jij wilde anoniem blijven, je verstoppen achter de mechanica van je plot, jezelf afscheiden van je personages... waarmee je er helemaal aan voorbij bent gegaan dat ze een facet van jou vertegenwoordigen want hoe had je ze anders überhaupt kunnen - of willen - verzinnen?
Je wilde jezelf aardig blijven vinden. Je hoofdpersonage liegt, bedriegt, steelt en neukt erop los... en jij zegt ‘Nee joh, heeft niks met mij te maken’ tegen de wereld. Stom, stom, stom. Je verstoppen was een vergissing. Eentje die niet gemakkelijk recht te zetten is, maar het kan wel. Het vergt alleen lef.
Een schrijver heeft nogal wat zelfinzicht nodig wil hij of zij slagen. Ik had vijf jaar psychotherapie achter de rug voordat ik mentaal gezond genoeg was om iets meer en iets beters te produceren dan reclame - armzalige copywriter die ik was, zij het in elk geval eentje met een scherpe pen. Producten kon ik aardig verkopen, ideeën niet: na een paar alinea’s had ik het gehad, ik wilde snelle resultaten. In de reclamewereld is het: vandaag schrijven, morgen de wereld in. Alles is voor de korte termijn. Voor boeken heb je een lange adem nodig. Neem jezelf dus serieus. Weet wie je bent, wat je bent en waarom je nu schrijft. Iemand die zich verstopt voor zichzelf maakt een saai verhaal. Dus vergeet dat waanbeeld dat je een aardig iemand bent; je bent even horribel en gruwelijk als de verschrikkelijkste mens die je je kunt voorstellen. Het moet érgens vandaan komen. Reken af met dat waanbeeld voordat je met herschrijven begint.
Veel fictieschrijvers, lijkt het, verwerken de pijnlijke (familie)problemen uit hun jeugd in hun schrijven, al is het nog zo verbloemd voor henzelf en anderen. Sommigen hebben hun systeem er met hun eerste boek al van bevrijd en verliezen daarna de lust om te schrijven: die hebben geluk. Anderen blijven hun leven lang piekeren en wroeten en lijden, net als ik. (Hoewel, ‘lijden’... dat waren de boze, grappige, feministische romans uit mijn jonge jaren, waarin woede hand in hand met humor op de barricaden klom voor onze verontwaardigde generatie.) Maar ik ben er nog steeds niet uit waarom mijn puriteinse moeder was zoals zij was en waarom mijn lieve, afwezige vader was zoals hij was en nooit alimentatie heeft betaald. De strijd tussen de seksen. Ik ben er nooit van bekomen.
Recensie
door
Tsenne Kikke
In dit handzame boek worden praktische tips gegeven over alle zaken die bij het uitgeven van een manuscript aan de orde komen, zoals: aansprekend taalgebruik, een goede synopsis en de werkwijze van literaire agenten en redacties van uitgeverijen. Daarnaast kan het een emotionele steun zijn bij afwijzingen en een inspiratiebron om door te gaan. Adviezen over een redigeerslag, het vermijden van mooischrijverij, bijvoeglijke naamwoorden, bijwoorden en onvoltooid deelwoorden zijn nuttig. Het belang van klare taal, genoeg suspense, een goede plot en klinkende dialogen worden helder beschreven. Prettig leesbare uitgave door aanstekelijk taalgebruik en overtuigingskracht. Een motivatie voor auteurs in spe.
|