Originele titel: Den moderna döden
Carl-Henning Wijkmark
|
Type:
|
Hardcover
|
|
Uitgever:
|
Ambo | Anthos
|
|
Gewicht:
|
205 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
90
|
|
ISBN:
|
90-263-1960-6
|
|
ISBN-13:
|
978-90-263-1960-0
|
|
Categorie:
|
Stervensbegeleiding
|
|
Richtprijs:
|
€ 14,95
|
Korte Inhoud
Een Zweedse overheidsinstelling heeft een aantal wetenschappers uitgenodigd om tijdens een symposium van gedachten te wisselen over het idee van gedwongen euthanasie. Gedwongen euthanasie, zegt de voorzitter, is misschien geen gek idee nu de bevolking vergrijst. De kosten voor verzorging en verpleging van zo veel oude mensen drukken hevig op de staatsbudgetten en het geld zou beter gebruikt kunnen worden voor de verbetering van het welzijn van 'jonge' mensen.
De natuurwetenschappers op het symposium zijn voor het idee van gedwongen euthanasie. Ook een theoloog reageert positief op het voorstel. Maar een van de deelnemers, een cultuurhistoricus, verzet zich tegen deze manier van denken.
Langzamerhand wordt echter duidelijk dat het hier een pro forma-discussie betreft, omdat de regering al lang heeft besloten om iedereen ouder dan vijfenzeventig te doden. De vraag is alleen hóe deze boodschap aan de bevolking kan worden verkocht.
Uittreksel
Blz. 89: “Ik heb het ‘Het hemelssleuteltje’, clavicula coeli genoemd, of in de profane versie meer algemeen optimistisch ‘Het levenssleuteltje’ - clavicula vitae. Clavicula, kleine sleutel, is de Latijnse naam voor het sleutelbeen.
Een sleutelbeen van de dode is dus apart gehouden (de rest van het lichaam wordt dus productief verwerkt) en een beetje opgepoetst. De geestelijk of de ambtenaar draagt bij voorkeur een nieuw ontworpen gewaad met de sleutel van Petrus erop. Hij houdt het sleutelbeen tussen duim en wijsvinger van beide handen boven zijn hoofd en spreekt de woorden ‘Moge dit, NN, een zinnebeeld zijn voor de sleutel die voor jou de poort naar het hemelrijk zal openen. Amen’ - of ‘naar een ander leven’ of iets dergelijks voor degenen die niet gelovig zijn. Waarop hij zijn handen naar de metalen urn laat zakken en het sleutelbeen erin laat vallen met een rinkelend geluid, dat versterkt door het orgel wordt opgepakt en wordt beantwoord met een akkoord dat zogezegd het eigen akkoord van de overledene wordt in de muziek der sferen, de hemelse harmonie. Zo had ik het gedacht...†(een finale uitspraak van één der aanwezigen, namelijk Seth Carnemo,doctor in de theologie; een ritueel, ter vervanging van een begrafenis of crematie.)
Recensie
door
Tsenne Kikke
Dit boek met als hoofdthema '€˜de laatste levensfase van de mens'€™, is gebaseerd op de letterlijke weergave van een symposium, onder leiding van Bert Persson, directeur-generaal van het Zweeds ministerie van Sociale Zaken. Het vertrekt vanuit de stelling dat dode mensen geen mensen meer zijn, maar '€˜grondstoffen'€™ die onze maatschappij kunnen verrijken. Een dood mensenlichaam heft gewoon geen juridische eigenaar meer. Noch uit een redelijk, noch uit een moreel perspectief kan het iets uitmaken of het lichaam ophoudt te bestaan door vuur, natuurlijk bederf of industrieel hergebruik. De dode kan zijn medemensen een dienst bewijzen. In plaats van een dode te begraven of te cremeren, wordt elke dode gerecycleerd, vermalen, verpulverd en uitgestrooid over de '€˜geweldige akker van de samenleving'€™. Organen gaan naar anatomische instituten, maar worden ook gebruikt voor onderzoek en industriële exploitatie. Tot nogtoe wordt er een enorme verspilling gemaakt door de gouden tanden van overledenen te laten zitten: dit goud kan beter terugvloeien naar de staatskas door het te exporteren naar minder ontwikkelde landen. Landbouwgronden kunnen verbeterd worden dankzij de beendermeel, beenderlijm en beenderkool. Voor de chemische-technische industrie is het ook mensenvet interessant, hetgeen bijvoorbeeld aangewend kan worden om zeep te maken. Zo is de mortaliteit in Zweden in de orde van grootte van honderdduizend per jaar, hetgeen ons een gemiddelde geeft van 275 per dag. Dit is een enorme, onuitputtelijke, en steeds weer hernieuwde en waardevolle grondstoffenbron. Een netwerk van '€˜terminaalstations'€™, over het ganse land verspreid, zou de oplossing zijn. Hieruit volgt dan ook dat er vele nieuwe arbeidsplaatsen kunnen gecreëerd worden, et cetera...Natuurlijk moeten de diensten der douanen ingezet worden om '€˜lichaamsvlucht'€™ tegen te houden! Velen, vooral de rijkere mensen, zullen er de voorkeur aan geven om in het buitenland begraven te worden en dat moet kost wat kost verhinderd worden. Paspoorten van zieken en gebrekkigen moeten ingehouden worden en mensen moeten aan grenzen en in de luchthavens tegengehouden worden.
Hoe realistisch is dit vooropgesteld en akelig toekomstbeeld...?
|