|
|
Laatste fragmenten van een lange reis
|
|
Originele titel: Dernier fragments d'un long voyage
Christiane Singer
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Ten Have
|
|
Gewicht:
|
160 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
120
|
|
ISBN:
|
90-259-6061-8
|
|
ISBN-13:
|
978-90-259-6061-2
|
|
Categorie:
|
Stervensbegeleiding
|
|
Richtprijs:
|
€ 15
|
Korte Inhoud
De Franse schrijfster Christiane Singer krijgt op 1 september 2006 te horen dat ze maximaal nog zes maanden te leven heeft. Nauwgezet houdt ze in een dagboek haar gemoedstoestand bij.
Singers dagboekfragmenten ademen een door¬leefde spiritualiteit uit, die zowel door de joods-christelijke als de oosterse traditie gevoed wordt. Natuurlijk kent zij momenten van angst en verdriet, maar ze is vooral verwonderd door alles wat op haar pad komt: liefde van en voor je dierbaren, scherpe zintuiglijke gewaarwordingen, lichamelijke aftakeling en een uitgebreide bijna-doodervaring.
Behalve schrijfster was Christiane Singer filosoof en psychotherapeut. Ze schreef twintig boeken, zowel romans als non-fictie. Ze kreeg diverse literaire prijzen, waaronder de Albert Camus-prijs voor haar hele oeuvre. Laatste fragmenten van een lange reis werd in het Duits, Italiaans, Spaans en Catalaans vertaald.
Uittreksel
Blz. 119: Dinsdag 27 februari
Na deze slopende dagen heb ik een verrukkelijke avond met Giorgio doorgebracht, grote genade daalde op ons neer. Wij hebben de vuurproef doorstaan; wij zijn op zowel wrede als grootmoedige wijze op de proef gesteld.' Ondertussen, zo wordt mij duidelijk, heeft Giorgio zijn leven geleid in een onwankelbaar evenwicht, met vertrouwen in de toekomst, in zichzelf en in anderen. Drager van Licht, Dienaar van het Leven. Wat hij over mij zei, dat is hij zelf. Op het moment dat wij zagen dat alles in het verborgene in vervulling was gegaan, beleefden wij een oneindig moment van zeer helder Inzicht - samen. Samen hebben wij gehuild in diepe wederzijdse herkenning.
Donderdag 1 maart 2007
Laatste fragmenten van een lange reis. Dat is het. Het laatste notitieboekje wordt gesloten. De reis is ten einde. Vanaf morgen, of liever gezegd vanaf nu, wordt alles nieuw. Ik vervolg mijn weg. Morgen geldt voortaan als mijn geboortedag.
De zes maanden die u mij, heel naïef, op 1 september 2006 verleende mijn lieve jonge dokter uit Krems, leg ik aan uw voeten samen met de sappige vruchten daarvan: deze bladzijden. Mijn dankbaarheid is volstrekt.
Dit boek betekende voor mij de schitterende opdracht om datgene wat ik doormaakte met anderen te delen, opdat de schaal van mijn leven breekt en plaats zal maken voor een grotere dimensie. Met dit boek heb ik mijn leven gered, door het voor allen te openen - omdat je elk leven, al beschouwt men het ook als iets wat 'afgescheiden' of 'solide' is, ten slotte kwijtraakt als een paar handschoenen of een paraplu die je op straat bent vergeten. Er zit niets anders op dan zijn leven te verliezen - het leven waarvan wij altijd maar één kant wilden zien: nooit al je geld durven zetten op de 'innerlijke mens', op de oneindigheid die in ons woont. Niet de dwaze vervoering aandurven, met de Eros als grondslag, niet in zijn eigen diepten durven duiken alsof men zich van een klif omlaag stort. Ik ben gesprongen. Dat durf ik te zeggen - jawel en met mijn hoofd naar beneden - ben ik erin gedoken.
Je zult weten of je de juiste weg hebt gekozen
aan datgene wat jou vreugde heeft geschonken. - Aristoteles -
Uit de grond van mijn hart, dank.
De verschijning van dit boek is alleen mogelijk geweest dankzij Joëlle Gisiger en Catherine Bernard¬Sobczynski die zich dag en nacht hebben ingespannen om mijn krabbeltjes tot deze bladzijden te trans¬formeren.
Ik dank hen.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Singer overlijdt op 6 april 2007, en nog wel op de dag dat haar indrukwekkende dagboek wordt gepubliceerd. Dit boekje is in wezen literaire inspiratie voor iedereen die ziekte en dood van nabij meemaakt(e).
Wat kan ik aanvullende schrijven, buiten het feit dat ik haar woorden - ietwat aangepast - kan herhalen? "Er zit niets anders op dan zijn leven te verliezen - het leven waarvan wij altijd maar één kant wilden zien: durf al je geld zetten op de 'innerlijke mens', op de oneindigheid die in jou woont."
En ook om deze reden doe ikzelf reeds meer dan 35 jaar aan Zelfkennis. Wat is er tijdens dit o zo korte leven, vol boeiende en waardevolle ervaringen, tenslotte belangrijker dan het 'kennen van het Zelf'?
Als jij er anders over denkt, en ook denkt beter te weten, laat het me alsjeblieft weten.
|