Antoine Bodar
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Ten Have
|
|
Gewicht:
|
220 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
116
|
|
ISBN:
|
90-259-5689-0
|
|
ISBN-13:
|
978-90-259-5689-9
|
|
Categorie:
|
Homoseksualiteit
|
|
Richtprijs:
|
€ 14,9
|
Korte Inhoud
Een openhartig boek, waarin priester en schrijver Antoine Bodarzich uitspreekt over homoseksualiteit. Over oorzaken, het sektarisme van de homobeweging, de bescheidenheid van de kerk en de mildheid in het pastoraat.
Journalist Wim Houtman voerde gesprekken met Bodar over homoseksualiteit, geloof, kerk en samenleving. Hoe gaat ons land om met taboes, wat zegt en doet de kerk en hoe moeten we de richtlijnen uit het Vaticaan lezen? En wat doen we met de harde woorden van bijbelteksten?
Sinds zijn wijding heeft Bodar te maken gehad met 'altijd weer datzelfde stempel'. Daarom vindt hij dat hij met dit boek het zijne wel over dit onderwerp heeft gezegd. Hierna schrijft en spreekt hij weer - veel liever - over kerk en kunst, geloof en genade, zekerheid en zin.
Uittreksel
Blz. 90: In de Krijtberg, een jezuïetenkerk aan de Singel in Amsterdam, kreeg hij ook wel eens mensen in de biechtstoel die er vooral op uit leken bevestiging te krijgen dat homoseksualiteit toch helemaal niet zondig is. "Goed, zei ik dan, gaat u dan weg, als u het geen zonde vindt; waarom komt u dan biechten? U en ik komen uiteindelijk zelf voor de rechterstoel, niet de kerk."
Het is niet politiek correct om te zeggen, maar aids heeft volgens Antione Bodar toch ook iets te maken met doorbreking van die natuurlijke orde. De ziekte is vooral gevolg van promiscue seksueel gedrag. En dat kwam -zeker in de beginjaren - het meest voor bij homoseksuele mannen. En dus is aids van oorsprong een homoziekte. Maar het is "taboe" om dat in Nederland te zeggen. Laat staan dat er wel eens iets in zou kunnen zitten van een straf van God. Ik sluit dat niet uit. Ik heb het dan niet over Afrika, waar miljoenen vrouwen ermee zijn besmet en ontelbare kinderen erdoor wees zijn geworden. Ik heb het over de homoseksuele subcultuur in Amsterdam en omstreken, waar alles moet kunnen. Is het ondenkbaar dat de gerechtigheid Gods deze ziekte toelaat om ons enigszins tot de orde te roepen?
Blz. 92: Zondebesef heeft Antoine Bodar intussen wel degelijk. Zoals Petrus die kende toen hij zijn Heer had verloochend: hij was zichzelf tegengevallen, had zijn Meester dit aangedaan en voelde dat hij in de ogen van anderen zijn gezicht had verloren. Die schaamte keert elke keer weer wanneer iemand zijn verleden en zijn 'voorkeur' oprakelt.'Ik beleef dat ook wel als een boetedoening. Het is een kruis dat ik moet dragen; dat is me opgelegd, maar ik heb het ook over mezelf afgeroepen. Ik lijd eraan; ik zie er ook iets in van waar Paulus over schrijft: dat je in jouw lijden soms Christus' lijden mag aanvullen, ten bate van zijn lichaam, de kerk.'
Recensie
door
Tsenne Kikke
Antoine Bodar is zowel hard als openhartig. Zo beschrijft hij onder andere, dat homofiel zijn (= geaardheid) en het beleven van homoseksualiteit (= doen) geen ziekte is, noch een handicap, maar wél een zondige afwijking. Teneinde verwarring te besparen zou hij graag in het dagelijkse spraakgebruik het onderscheid weer ingevoerd willen zien tussen de begrippen 'homofilie', de voorkeur, en homoseksualiteit'', het uitleven ervan.
Het is een openhartig geschreven boekje en het geeft ons een duidelijker beeld van hoe een homofile priester over homoseksualiteit denkt en ervaart. In dit boek zegt Bodar onder meer dat zijn homoseksuele voorkeur iets ongeordends is, dat wil zeggen niet overeenkomend met Gods bedoelingen. De priester zegt ervan overtuigd te zijn dat de Kerk een ideaal voorhoudt, zoals dat beschreven staat in het bijbelboek Genesis: 'man en vrouw schiep Hij hen'. Dat hijzelf niet aan dat ideaal voldoet, is niet aan zichzelf te wijten; zijn homoseksualiteit is hem overkomen.
|
|
Copyright © 2008-2024 Spiritualia. Alle rechten voorbehouden. |
Privacy Statement |
Gedragscode |
Algemene Voorwaarden |
Auteursrecht
|