Vreemden voor onszelf

Tomothy Wilson

	Type:	Paperback
	Uitgever:	Uitgeverij Contact
	Gewicht:	410 gram
	Aantal Pagina's:	272
	ISBN:	90-254-4134-3
	ISBN-13:	978-90-254-4134-0
	Categorie:	Zelfgroei
	Richtprijs:	€ 29,9

Korte Inhoud

'Ken uzelf', een gebod zo oud als Socrates, is nog steeds een goede raad. Maar is zelfonderzoek wel de beste manier om jezelf te leren kennen? En wat proberen wij eigenlijk te ontdekken? In een verbazende rondleiding door het onbewuste, zoals de moderne psychologie dat heeft geherdefinieerd, laat Timothy Wilson ons kennismaken met een verborgen wereld van oordelen, gevoelens en drijfveren die bezinning ons misschien wel nooit zal onthullen.

Dit boek gaat niet over het onbewuste van de psychoanalyse. Het adaptief onbewuste, dat de empirische psychologie aan het licht heeft gebracht, is niet slechts een bergplaats van primitieve driften en door conflicten geteisterde herinneringen. Het is een verzameling subtiele geestelijke processen waarmee wij onze wereld evalueren, onszelf doelen stellen en tot handelen overgaan, terwijl we intussen bewust aan andere dingen denken.

Wilson voert bewijsmateriaal aan dat een overdaad aan zelfbezinning een averechts effect kan hebben. Hij pleit voor betere manieren om ons onbewuste te ontdekken. Als je wilt weten wie je bent of wat je voelt, raadt Wilson aan, let dan op wat je daadwerkelijk doet en hoe anderen op je reageren. Als je jezelf wilt veranderen, kan je je onbewuste vormen door je een nieuw zelfbeeld aan te meten en daar dan consequent naar te handelen. In navolging van Aristoteles oppert Wilson dat dapper doen de beste manier is om dapper te worden.

Uittreksel

Blz. 26: Mensen hebben een 'zesde zintuig' dat proprioceptie heet. Dat is de zintuiglijke feedback die ze voortdurend krijgen van hun spieren, gewrichten en hun huid, die de positie van hun lichaam en hun ledematen doorgeven. Zonder het te weten controleren we voortdurend deze feedback en passen we ons lichaam daaraan aan: als we bijvoorbeeld onze linkerarm opheffen, verschuiven we ons gewicht een klein beetje naar de rechterkant van ons lichaam om ons evenwicht te bewaren. Als we dat niet zouden doen, zouden we vervaarlijk naar een kant overhellen.

In zeldzame gevallen verliezen mensen hun zin voor proprioceptie, met ernstige gevolgen. De arts Jonathan Cole documenteerde het geval van Ian Waterman, een man die op zijn negentiende een zenuwletsel opliep en zijn proprioceptie volledig verloor. Meneer Waterman was als de vogelverschrikker in De tovenaar van Oz, die net van zijn paal was afgehaald. Als hij probeerde te staan, eindigde hij op de grond in een hoopje verstrengelde ledematen. Zolang hij zich op zijn arm of been concentreerde, kon hij die stilhouden, maar zodra hij zijn blik afwendde, begon de arm of het been onbeheersbaar te bewegen. Met een hoop moed en hard werken wist meneer Waterman zijn lichaam weer enigszins onder controle te krijgen door zijn onbewuste proprioceptie te vervangen door bewuste aandacht. Hij leerde lopen, zichzelf aan te kleden en zelfs om auto te rijden door zichzelf met een intense concentratie goed in de gaten te houden. Hij hield zichzelf letterlijk altijd in het oog, omdat hij problemen kreeg als hij zijn lichaam uit het zicht verloor. Op een dag stond hij in de keuken en viel de stroom plotseling uit, zodat de ruimte werd verduisterd. Meneer Waterman viel onmiddellijk op de grond. Omdat hij zijn lichaam niet kon zien, kon hij het niet meer in de hand houden.