Martin Kaaij
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Uitgeverij Contact
|
|
Gewicht:
|
156 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
141
|
|
ISBN:
|
90-254-2782-0
|
|
ISBN-13:
|
978-90-254-2782-5
|
|
Categorie:
|
Muziek
|
|
Richtprijs:
|
€ 16,9
|
Korte Inhoud
Waarom luistert u eigenlijk naar Beethoven (of Brahms) maar nooit naar Beck (of Fuchs)? Omdat Beethoven een betere componist is? En hoe weet u dat dan? Niets is zo gemakkelijk als een mening over muziek nabauwen. En niets is zo lonend als zelf luisteren, al komt het lezen van Niet bij Bach alleen wel in de buurt.
In dit boek gaat Martin Kaaij met eigenzinnige stappen door de muziekgeschiedenis. Waarom mag Bach zichzelf wel herhalen en Spohr niet? Is Marschner terecht vergeten? En hoe werkt dat in de muziek: populair worden of vergeten raken? Dit boek vertelt iets over de kronkels van de muziekgeschiedenis en hoe u ze kunt herkennen; zo zult u nieuwe componisten ontdekken, en bekende componisten als nieuw kunnen horen.
Niet bij Bach alleen is voor iedereen die wel eens naar klassieke muziek luistert - of het nu op de Prinsengracht is, in het Concertgebouw, thuis of in de auto met Radio4 aan - en zich dan afvraagt waarom juist deze muziek zo beroemd is.
Uittreksel
Blz. 7: Lijstjes met de populairste componisten zijn door de eeuwen heen sterk veranderd. In de barok ging dat vrij snel, want men had toen een voorkeur voor muziek van levende componisten. Hun roem was in die tijd even vluchtig als die van een prof-voetballer nu. Een enkeling werd na zijn actieve catti7re nog met weemoed herdacht, maar men deed dat in stilte – niet in de concertzaal. Daar luisterde men liever naar de muziek van de nieuwe generatie, die zoveel smaakvoller en opwindender was.
Ook in de negentiende eeuw kon het publiek zijn favoriete componisten vaak nog in levende lijve bewonderen en toejuichen. Veel van deze publiekslievelingen – Marschner, Reicha, Spohr, Cherubini, om er maar enkele te noemen – ondergingen hetzelfde droeve lot als hun barokke voorgangers. Toch was er een verschil. Hun plaats werd steeds minder vanzelfsprekend ingenomen door druistige jongelingen die de wereld wel even zouden tonen hoe armzalig het bestaan was zonder hun vernieuwende muziek. Want sommige oudjes – Haydn, Beethoven, Brahms, Schumann, Tsjaikovski – lieten zich niet meer van hun plek verdringen.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Het boekje bevat slechts een 140-tal bladzijden. Het begin is interessant, tamelijk objectief en leerrijk, maar dan wordt de auteur alsmaar subjectiever en subjectiever en op dat ogenblik komt het er op aan of je met hem blijft akkoord gaan, of niet.
Maar, Martin Kaaij houdt zijn woord: hij stelt je aan verschillende componisten voor die vrijwel onbekend zijn, zoals Louis Spohr (1784-1859), Silvius Leopold Weiis (1686-1750), Jan Dismas Zelenka (1679-1745), Franz Beck (1734-1809), Federico Mompou (1893-1987), Erki Sven Tüür (1959), en nog vele anderen.
|