Wicca - Eclips

Cate Tiernan

	Type:	Paperback
	Uitgever:	De Boekerij
	Gewicht:	192 gram
	Aantal Pagina's:	208
	ISBN:	90-225-4255-6
	ISBN-13:	978-90-225-4255-2
	Categorie:	Romans
	Richtprijs:	€ 15

Korte Inhoud

Alisa steelt bij Mary K thuis een Boek der Schaduwen van haar oudere zus, Morgan. Het boek oefent een onweerstaanbare aantrekkingskracht op haar uit, niet zo vreemd als ze ontdekt dat het is geschreven door haar moeder - een ontdekking waaruit volgt dat ze zelf een halve heks is.

Ze zoekt steun bij Morgan en Hunter en vraagt ze om hulp bij de ontwikkeling van haar gaven. Haar ontdekking komt precies op het goede moment. De donkere golf heeft hen gevonden en de heksen van Kithic slaan de armen ineen om dit kwaad de baas te worden voor het alles op zijn pad vernietigt.

Uittreksel

Blz. 45: Op mijn kamer, waar mijn vader en Dagda de enige mannelijke wezens waren die daar werden getolereerd, gingen Hunter en ik op mijn geweven rieten mat zitten en staken een kaars aan. We omringden hem met beschermende stenen: agaat, jade, malachiet, maansteen, olivijn, een parel, zwarte toermalijn, een stuk zoutsteen en een lichtbruine topaas. We pakten elkaar bij de hand, onze knieën raakten elkaar en we keken in de kaars. Ik wist dat we maar enkele minuten hadden, dus concentreerde ik me heel sterk en sloot onverbiddelijk alle gedachten die van buiten kwamen uit. Ciaran, dacht ik. Ciaran. Hunter voegde zijn magische kracht bij die van mij en we concentreerden de energie op de kaars.

De gloed van de kaars vulde mijn ogen tot het leek alsof de hele kamer om me heen licht gaf. Langzaam nam er een gestalte vorm aan, zwart, door het schijnsel van de kaars. Mijn hart begon sneller te kloppen en ik wachtte tot Ciarans gezicht herkenbaar werd. Maar toen de gloed wat minder werd, onthulde hij in plaats daarvan een vrouw of een meisje - ze stond met haar rug naar me toe. Ze hief een arm op en schreef sigils in de lucht. Ik kende ze niet. Ik kreeg de indruk dat ze iets magisch deed, krachtige magie was het. Maar ik wist niet wat voor soort. Wie ben jij? dacht ik. Waarom zie ik jou? Alsof ze antwoord wilde geven, begon het meisje zich naar me om te draaien. Maar voor ik haar gelaatstrekken kon zien, kwam er een grote golf van vuur op haar afrollen. Ze verschrompelde eronder en het vuur ging verder. Ik wachtte tot ik het verwrongen en verbrande lichaam zag dat was achtergelaten, maar voordat ik het kon zien verdween het beeld, alsof iemand een diaprojector had afgezet.

Ik ging achterover zitten, teleurgesteld en verward.

'Wat ik zag sloeg nergens op,' zei Hunter ten slotte, en hij blies de kaars uit.

'Ik kan er ook niets van maken,' zei ik. 'Ik heb Ciaran helemaal niet gezien - alleen een meisje en een vuur.'

'Wat betekent dat?' vroeg hij gefrustreerd. Toen hoorden we een zacht klopje op de deur.

'Mam komt net aanrijden,' zei Mary K. zacht.

Snel borg ik de kaars op en Hunter schoot zijn jas weer aan. Ik opende de deur van mijn slaapkamer.

'Dank je,' zei ik tegen mijn zus.

Ze keek me fel aan. 'Ik heb het eten voor je klaargemaakt. Ik heb het gebroken glas opgeruimd. En nu heb ik je kont gered door je te melden dat mam thuis is.'

'O, Mary K.; zei ik dankbaar, 'wat fijn. Je hebt wat van me tegoed.'

'Zo is dat,' zei ze, en ik liep achter haar aan de trap af.

Wees voorzichtig; fluisterde Hunter nauwelijks hoorbaar achter me. Ik knikte. Toen kwam mijn moeder de zitkamer in en ik ging naar de keuken om het eten af te maken. Even later kwam mijn vader thuis. Ik had Hunter niet horen weggaan, maar een half uur later dacht ik eraan even uit het raam te kijken. Natuurlijk stond zijn auto er niet meer. Het gaf me een ongelooflijk eenzaam gevoel.