De Nisargadatta Gita

Nisargadatta Maharaj

	Type:	Paperback
	Uitgever:	Kosmos
	Gewicht:	225 gram
	Aantal Pagina's:	157
	ISBN:	90-215-6141-7
	ISBN-13:	978-90-215-6141-7
	Categorie:	Boeddhisme
	Richtprijs:	€ 19,95

Korte Inhoud

Je enige kapitaal is het 'ik ben'. Het is het enige middel waarmee de gecompliceerdheid van het leven tot eenvoud is terug te brengen. Het 'ik ben' is in iedereen en het schept voortdurend nieuwe vormen.

In de non-dualistische literatuur wordt de lezer geïnspireerd om zich niet te verliezen in zelfbeschouwing, niet op te gaan in de dualiteit 'ik' - en de ander` of 'ik - en de wereld'.

Nisargadatta geeft als hulp om die staat te bereiken het verblijven in het 'ik ben'. Vanuit die staat, die je ook zou kunnen omschrijven als je `ware natuur` of 'oorspronkelijke staat', ontvouwt het leven zich zoals het zich ontvouwt - er is een rusten in zijn.

Uittreksel

Blz. 5: De Nisargadatta Gita is een tekst die gebaseerd is op kernachtige uitspraken van Shri Nisargadatta Maharaj over de beleving 'er te zijn, oftewel 'ik ben'. De uitspraken zijn samengesteld en van commentaar voorzien door Pradeep Apte.

Pradeep Apte is er in zijn compilatie en commentaar in geslaagd een tekst te creëren die geheel en al draait om dit 'ik ben', als zijnde de essentie van Nisargadatta's onderricht. Daar waar de dialogenboeken van Nisargadatta nog wel eens de neiging hebben om alle kanten op te spatten, en de vragen erin door de lezer als hinderlijke onderbrekingen kunnen worden ervaren, blijft de huidige tekst voortdurend bij de kern en werkt als een serie mokerslagen. Dit is spiritueel dynamiet!

Iedere uitspraak belicht een facet van de beleving 'ik ben' en van het eraan gewend raken om in deze beleving te vertoeven. Veel van de uitspraken zijn zo scherp, zo 'to the point' dat ze het vuur van de herkenning zullen doen oplaaien. De kracht van dit boek zit mede in het weglaten van het overtollige.

Soms dienen vragen, uitwijdingen of het lezen van het ene spirituele boek na het andere alleen maar om de kern van de zaak en het gestabiliseerd raken daarin uit te stellen, om iets als een 'training' niet aan te hoeven gaan. Ook dit boek kan een volgende in die reeks zijn. Maar je kunt het ook bij dit ene boek laten en de inhoud toepassen, door het uiterst simpele advies van Nisargadatta erin ter harte te nemen.

De rode draad in dit boek is: herken je gevoel van 'er te zijn', de beleving 'ik ben' en vertoef hierin. Herken en vertoef, herken en vertoef, telkens weer. Mocht de term 'ik ben' onduidelijk zijn: herken waar die twee woorden 'ik ben' naar verwijzen. Ze verwijzen naar beleving op zich, je gevoel van bewuste tegenwoordigheid. Het is een verschuiving van de aandacht van wat je beleeft naar dat je beleeft. Deze beleving `ik ben' is, omdat hij er gewoon al is, alfa en omega. Het is het begin van wakker worden en het einde van alle zoeken. Een paar opmerkingen kunnen behulpzaam zijn voor het lezen van 'De Nisargadatta Gita':

1. Het dubbelzinnige van Nisargadatta's gebruik van de term 'ik ben'

Nisargadatta gebruikt deze term zowel voor de geheel vrije beleving op zich, als voor 'ik ben' als het eerste concept, het begin van onvrijheid, fascinatie, identificatie.

2. Het ontstaan van 'ik ben' als eerste concept

Wanneer we taal leren gebruiken zo rond ons tweede of derde levensjaar krijgen we de mogelijkheid van reflectie en ontstaat er zelfbesef, we gaan 'ik' zeggen. Daarmee ontstaat het verbale 'ik ben', het eerste concept, dat direct gekoppeld is aan allerlei toevoegingen in de vorm van ideeën en conclusies over onszelf en de wereld. Op dat moment ontstaan ook de eerste congruente herinneringen. Het non-verbale 'ik ben' van vóór de leeftijd van twee tot drie jaar is nog 'open' en niet gebundeld'. Door het ontbreken van kennis en zelfbesef is er nog geen echte doelgerichtheid of vooropgezetheid te bespeuren. Met het ontstaan van 'ik ben' als eerste concept vindt er een bundeling plaats van alle ideeën over onszelf. Hierdoor wordt er een denkbeeldige identiteit geschapen en ontstaat er een 'iemand'. Deze 'iemand' is een beperking, een contractie van het universele 'ik ben'. Het conceptuele en reflexieve 'ik ben' is de spil waar ons zelfbeeld om draait.

3. Het vedantisch taalgebruik over het 'verdwijnen' van 'ik ben'

Het vedantisch taalgebruik over 'het ego' of de persoon, en zelfs over het 'ik ben' is veelal negatief. Alsof er iets moet verdwijnen, vernietigd moet worden. Hierbij is een kanttekening op zijn plaats, een die overeenstemt met bepaalde benaderingen uit boeddhistische tradities. Het ego en 'ik ben' zijn uiteraard niet het Uiteindelijke, maar zoiets als schaduwen. En een schaduw hoeft niet vernietigd te worden, maar enkel als schaduw te worden beseft. Waarom zou je gaan vechten met je schaduw?

Zolang je blijft investeren in verwijderpogingen blijft dat wat verwijderd moet worden geloofwaardig. Er is enkel een verschuiving van perspectief nodig. In wie of wat komt het op? Zie wie het ziet! Wat je bént gaat vooraf aan concepten, gaat vooraf aan reflectie of zelfbeeld. Jij bent directer dan een idee of een bundeling van ideeën. Vestig jezelf in je ware subjectiviteit als het 'Kennende', dat is de essentie van het onderricht.

Nisargadatta heeft het al dan niet 'verdwijnen' van 'ik ben' overigens ooit vergeleken met het rijpen van een mango: wanneer deze eenmaal rijp is valt hij vanzelf van de boom. Hierdoor geïnspireerd is op enkele plaatsen in de Nederlandse vertaling een iets gematigder taalgebruik dan dat van Pradeep gehanteerd.

Bij het gereedkomen van deze vertaling wil ik mijn leermeester Philip Renard bedanken voor het onder de aandacht brengen van deze tekst en zijn uitnodiging om deze te vertalen in het Nederlands. Daarnaast ben ik Erwin Knijnenburg, Jan-Willem Noor, Nynke Polderman-Greidanus, Ted Polderman en Philip Renard veel dank verschuldigd voor het minutieuze correctiewerk en de waardevolle suggesties ter verbetering van deze vertaling.

Koop dit boek bij

---

Bestellen