Handboek Mindful Ouderschap

Myla & Jon Kabat-Zinn

	Type:	Paperback
	Uitgever:	Kosmos
	Gewicht:	700 gram
	Aantal Pagina's:	416
	ISBN:	90-215-5904-8
	ISBN-13:	978-90-215-5904-9
	Categorie:	Pedagogie
	Richtprijs:	€ 29,99

Korte Inhoud

Een bewust, mindful en ontspannen gezinsleven – welke ouder droomt daar niet van? In de praktijk van overvolle agenda’s en schipperen tussen on- en offline tijdsbesteding hebben we vaak te weinig aandacht voor onze kinderen. Jon & Myla Kabat-Zinn geven ouders balans en richting met hun 'Handboek Mindful Ouderschap', delen hun eigen ervaringen (ze hebben drie kinderen) en bieden oefeningen voor bewuster ouderschap. Het boek verschijnt begin april, tegelijk met hun komst naar Nederland.  

Alle fasen van de opvoeding passeren de revue in dit boek: van de zwangerschap tot de kleuterjaren, van het begin van de schooltijd tot de puberteit, en ten slotte de volwassenheid. Bewuste betrokkenheid begint volgens de auteurs bij ouders die groeien in zelfkennis en bewustzijn. Deze inzichten brengen je dichter bij jezelf én bij je kinderen. De auteurs besteden daarom veel aandacht aan de emotionele, intuïtieve en persoonlijke kant van het ouderschap.

'Mindful ouderschap' begint dus bij de ouders zelf en dat maakt dit handboek uniek in zijn soort. Het maakt je bewust van de aandacht, openheid en wijsheid die je geeft aan je kinderen.

Tijdens de beoefening ontdek je dat innerlijke discipline en verschillende meditatievormen grote voordelen bieden voor kinderen en ouders. Je krijgt hiervoor verschillende oefeningen om direct in praktijk te brengen.

Uittreksel

Blz. 166: Voedsel voor de ziel

Toen onze kinderen nog klein waren, zeiden mensen vaak dat ze van die mooie roze wangen hadden. Dan lachte ik bij mezelf, omdat ik wist hoe dit kwam. Door de borstvoeding.

De eerste, af en toe pijnlijke en frustrerende weken van de borstvoeding bij een van onze kinderen waren voorbij. Mijn lichaam had gezocht naar de juiste balans tussen te weinig en een overvloed aan melk en nu merkte ik dat het voeden me ontspande en rustiger maakte. Terwijl ik de melk voelde stromen, kwam er een heerlijk soort wazigheid over me en al het andere werd minder belangrijk. Ik liet de dingen die ik gepland had los en stond toe dat ik het huidige moment in werd getrokken, waarin ik één werd met mijn baby. Dit waren voor ons allebei diep meditatieve momenten.

Borstvoeding geven was voor mij een belangrijke hoeksteen van het moederschap. De wetenschap dat ik bezat wat ik nodig had om mijn baby's altijd en overal te voeden en gerust te stellen, gaf me enorm veel zelfvertrouwen. Ze hadden vaak een gelukzalige blik als ik ze aan de borst legde. In de eerste plaats wilden ze door de melk gevoed worden en als de borst leeg was, bleven ze ter geruststelling nog wat nazuigen, waarna ze zich volledig ontspanden. Als ze moe waren, vielen ze meestal in slaap. Het was zo heel eenvoudig om ze zonder veel gedoe in slaap te laten vallen wanneer ze hier behoefte aan hadden; ik hoefde ze alleen maar te voeden als ze dicht tegen me aankropen. Als ze 's nachts wakker werden, sliepen ze of al naast me in bed, of ik ging ze halen en legde ze in ons bed om ze te voeden. We werden nooit echt klaarwakker en vielen samen rustig weer in slaap.

In hun peutertijd, toen ze al allerlei verschillende soorten voedsel aten, bleef de borstvoeding een belangrijke bron van geruststelling. Als ze een vermoeiende of overweldigende dag met veel te veel indrukken achter de rug hadden, wist ik dat ze van de borstvoeding weer bij zouden komen. Door op mijn schoot te klimmen en zich in mijn armen te nestelen, wisten ze voor zichzelf overal waar we waren een stil plekje te creëren. Spanningen verdwenen door de verstilde aandacht van het zogen, de warmte van mijn lichaam en het ritme van mijn ademhaling. Via de borstvoeding hadden ze een doorgaande verbinding met mij waardoor ze een diep gevoel van veiligheid en zelfvertrouwen ontwikkelden. Dit kon ik in hun hele wezen voelen. Hun ervaringen in de wereld waren gegrond in het lichaam, in hun relatie met mij en mijn lichaam en in de ervaring van hun eigen lichaam terwijl het gevoed en vastgehouden werd. Ze kenden de bron die hen bevredigde en vernieuwde. Deze was zichtbaar, tastbaar en betrouwbaar. Door dit geaard-zijn konden ze de wereld nieuwsgierig en kalm tegemoet treden. Misschien waren ze juist doordat ze tijdens die korte momenten waarop ze borstvoeding kregen en weer even als een 'baby' gekoesterd en gevoed werden, op relatief jonge leeftijd al zelfverzekerd genoeg om geen luiers meer te dragen.

Toen ze begonnen te praten, kwamen hun ondeugende en speelse kanten door de borstvoeding naar boven. Mijn zoon maakte zijn eerste grap toen hij anderhalf was. Hij keek me ondeugend aan, blies op mijn borst alsof hij die wilde afkoelen en zei met een verrukt gezicht: 'Heet!' Toen hij ongeveer tweeënhalf jaar oud was, zei ik terwijl hij bij me lag: `Laten we naar beneden gaan voor het ontbijt.' Hij antwoordde: 'Drinken!' Steeds als ik me wilde losmaken, zei hij: 'Drinken!' Uiteindelijk zei ik: 'Je bent een rare druif.' Hij keek me aan en zei: `Nee, ik ben een rozijn.' We moesten allebei lachen en knuffelden elkaar. Vervolgens gingen we naar beneden voor het ontbijt.

Mijn lichaam was een belangrijk en volkomen vertrouwd onderdeel van hun leefomgeving. De kinderen hadden hun eigen unieke woorden voor 'drinken', 'borsten' en 'moedermelk'. `Mekkelek' en `noonie' waren favoriet. Toen ik aan een van mijn borsten last had van een schimmelinfectie waardoor de huid ging kloven, noemde mijn zoon die kant heel nuchter de 'die vieskant' en de goede borst de 'die lekkerkant'.

Mijn jongste dochter hield van rijmen en ze was vooral heel creatief als het over borstvoeding ging. Op een ochtend verwelkomde ze me met: 'Jaah, mekkelek uit mam, mijn lievelingsdrank, jam, jam.'

Ze kon haar waardering voor mijn `noonies' op tal van manieren uiten. Haar woordkeuze en intonatie konden vrij dramatisch zijn. Op een ochtend stapte ze met een handdoek om zich heen de douche uit en zei: 'Ik laat het goud niet uit mijn noonies vallen'. Een andere keer zei ze met een tragische stem die Shakespeare niet onwaardig was: `Mijn noonie is gestolen.'

De borstvoeding had zo'n grote invloed op mijn kinderen dat het haar magische invloed soms al kon uitoefenen zonder dat ik lichamelijk aanwezig was. Toen mijn oudste dochter twee jaar was, was ik een hele dag weg om iemand te helpen bij de bevalling. 's Middags belde ik naar huis en Jon zei dat mijn dochter me heel graag wilde spreken. Ik wilde het eigenlijk liever niet, omdat ik wist dat ze verdrietig zou worden als ze mijn stem hoorde en zou willen dat ik naar haar toe kwam. Zodra ze me aan de lijn kreeg begon ze te huilen en zei ze dat ik naar huis moest komen. Ik zei dat ik zo snel mogelijk zou komen. Haar antwoord was duidelijk: 'Ik wil mekkelek!' Ik zei: 'Als ik thuiskom krijg je drinken.' Ze bleef volhouden: 'Ik wil nu mekkelek!' Ik wilde haar troosten en zei vriendelijk: 'Oké, dan krijg je nu drinken. Is het lekker?' Ze bleef stil. Jon zei dat ze ontspannen en in meditatieve toestand met haar ogen dicht zat, terwijl ik haar door de telefoon 'borstvoeding' gaf.

Wanneer de kinderen boos, gefrustreerd, ontdaan of gewoon dood-moe waren, dan gaf borstvoeding hun rust en een voldaan gevoel. Ze waren het liefst wanneer ze op deze manier liefde ontvingen. Op een avond legde ik mijn dochter aan de borst om haar in slaap te laten vallen, toen ze opkeek en zo lief als maar kan tegen me zei: 'Mama, je bent zóóó lief.' We werden allebei door liefde overspoeld.

Ook nadat de borstvoeding was gestopt, bleef mijn lichaam een bron van geruststelling en welzijn voor hen. Soms legden ze terwijl ze in slaap vielen hun hand op mijn borst en dan verscheen die heerlijke, vredige blik op hun gezicht. Alsof dit genoeg was om ze terug te brengen naar die gelukzalige toestand die tegelijkertijd zo voedend is. Het is voedsel voor de ziel.