Originele titel: Das Tarot-Handbuch
Hajo Banzhaf
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Kosmos
|
|
Gewicht:
|
400 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
278
|
|
ISBN:
|
90-215-5144-6
|
|
ISBN-13:
|
978-90-215-5144-9
|
|
Categorie:
|
Tarot
|
|
Richtprijs:
|
€ 24,95
|
Korte Inhoud
De tarot is een eeuwenoud spel en wijsheidssysteem. 'Handboek Tarot' is in de afgelopen jaren een van de meest verkochte inleidingen op het weidse terrein van de tarot geworden, en wordt dan ook regelmatig herdrukt. De kwaliteiten van deze uitgave zijn evident: heldere opzet, buitengewoon overzichtelijk, duidelijke taal (zodat het de beginner goed op weg helpt), maar tevens een grote diepgang (zodat het ook gevorderden een ruim inzicht biedt).
Het 'Handboek Tarot' van Hajo Banzhaf is door een aantal Nederlandse deskundigen met groot enthousiasme begroet en dat is ook geen wonder. Het boek is zeer helder van opzet, geeft duidelijk beeldmateriaal en is met inzicht en smaak geschreven.
Het zal zowel de beginner als de gevorderde op het pad van de tarot aanspreken, want het is niet alleen buitengewoon overzichtelijk, maar vertoont ook een grote diepgang. Dit wordt mede bewerkstelligd door de opgenomen literatuurfragmenten, die bijzonder goed zijn gekozen en het gevoel voor symboliek bij de lezer zullen versterken.
Zeer frappant is de opzet van de kleine Arcana, waaraan een diepgaande uitleg van de vier elementen en hun symbolische betekenis voorafgaat, maar waarin tevens de beide ontwikkelingslijnen binnen de kaarten wordt aangetoond.
De systematische uitleg van de grote en de kleine Arcana wordt aangevuld met niet minder dan 12 verschillende legsystemen en een aantal voorbeelden. Hierdoor krijgt men uit de praktijk een inzicht in de manier waarop men gebruik kan maken van verschillende systemen bij verschillende problematieken, van alledaags tot diepgaand psychologisch.
Hajo Banzhaf werd in 1949 in Duitsland geboren , is astroloog en Duitslands' bekendste Tarotexpert. Na een studie filosofie en een12-jarige loopbaan in het bankwezen, werkt hij nu sinds 1985 zelfstandig als schrijver van boeken, seminarleider en astroloog. Hajo Banzhaf is jarenlang de uitgever geweest van de boekenreeks 'Kailash' - bij Hugendubel in München - en is schrijver en medeschrijver van 17 boeken over astrologie en Tarot, die in vele talen, waaronder het Nederlands, zijn vertaald.
Uittreksel
Blz. 9: Dit boek is in eerste instantie bedoeld als naslagwerk en als stimulans voor wie geïnteresseerd is in de tarot. Het maakt er beslist geen aanspraak op volledig te zijn en heeft ook niet de pretentie nu 'eens en voor al' met de juiste, afdoende verklaring op de proppen te komen.
ik zie de tarot als een individueel spel met individuele regels en verklaringen. In zoverre moeten alle spellen die aan het eind van het boek worden weergegeven alsmede alle voorgestelde verklaringen en ontcijferingen voornamelijk worden beschouwd als een opwekking om zelf aan de slag te gaan. Ze dienen slechts als uitgangspunt.
Welke weg iedereen daarna voor zichzelf inslaat, die van de dieptepsychologie, de kabbala, de getallenmystiek, de waarzegster op de jaarmarkt of welke andere weg ook, het is de juiste weg, zolang het maar je eigen weg is.
Bij de verschillende spellen die tegenwoordig te krijgen zijn kan natuurlijk ook geen sprake zijn van een eenduidige verklaring. Het merendeel van deze spellen is in elk geval gebaseerd op de hier besproken Marseille-tarot en de Ridertarot. Men kan dus rustig van hun voorstellen tot verklaring uitgaan.
De vraag hoe het kaartleggen nu eigenlijk 'functioneert' wil ik graag beantwoorden met een uitspraak van Colin Wilson:
Het is de logisch ingestelde mens nauwelijks kwalijk te nemen dat hij de hele zaak beschouwt als een ijdel tijdverdrijf voor leeghoofden en lichtgelovige lieden. Zou je echter op deze gronden de tarot helemaal van de hand wijzen, dan zou je het kind met het badwater weggooien. Net als bij de I Tjing berust het raadplegen van de tarot op de veronderstelling dat het onderbewustzijn meer met een zogenaamde 'toevallige' samenloop van omstandigheden te maken heeft dan je zo op het eerste gezicht zou denken. Het schijnt namelijk dingen te weten die zich aan het bewustzijn onttrekken. Op bepaalde ogenblikken van rust of grote vermoeidheid kan deze intuïtieve kennis zich aan het bewustzijn openbaren. (...)
Het grootste probleem ligt in het tot stand brengen van een connectie tussen het bewuste en het onderbewuste; dat was precies wat de grondlegger van de tarot beoogde. De symbolen van de tarot dienen een tweeledig doel: ze fungeren als een soort alfabet met behulp waarvan het onderbewuste zijn bedoelingen aan ons kan overbrengen, en stimuleren tevens het onderbewuste door middel van de hun eigen vitaliteit, op dezelfde manier waarop een elektronische computer 'gestimuleerd' wordt door 'software'. Het is de bedoeling dat er een tweerichtingsverkeer tot stand komt.
Het meest dubieuze aspect van het kaartleggen is ongetwijfeld het toevalselement. Het is voor het logische denken moeilijk te pruimen dat kaarten die op goed geluk uit een goed geschud spel getrokken worden, werkelijk een reële betekenis zouden bezitten. (...) Het zou interessant zijn als men een nieuwe methode voor het raadplegen van de tarot zou kunnen ontwerpen, waarbij het onderbewuste meer directe inspraak kreeg. De vraagsteller zou bijvoorbeeld onder hypnose gebracht kunnen worden, waarbij hij een aantal kaarten zou mogen kiezen uit een openliggend spel; hij zou dit ook onder zelfhypnose kunnen doen. (Colin Wilson)
Herkomst
De Franse mysticus Papus vertelt een mooi, maar zeker niet op waarheid berustend verhaal:
Het oude Egyptische Rijk dreigde duizenden jaren geleden door een machtige vijand veroverd en verwoest te worden. De priesterschap vreesde dat de wijsheid die in de loop der tijden moeizaam verworven was door de catastrofe die het land boven het hoofd hing onherroepelijk verloren zou gaan. Met het oog hierop kwamen de opperste priesters bijeen om erover te beraadslagen hoe deze kennis ondanks vernietiging en verwoesting toch behouden zou kunnen blijven om verder te worden doorgegeven.
Een van hen stelde voor om deze kennis in diep uitgehouwen tekens en symbolen op de wanden en muren van de piramiden te griffen. Zijn voorstel werd echter van de hand gewezen met de opmerking dat ook de sterkste muren uiteindelijk door mensenhanden gebouwd en dientengevolge vergankelijk zijn. Een ander wilde de tien wijste en verstandigste koppen van het land in de geheimen inwijden. Zij moesten deze dan, vóór ze stierven, weer aan andere, door hen wijs bevonden, mensen doorgeven.
Tegen dat voorstel had een van de priesters echter het volgende bezwaar: 'Wijsheid blijft niet altijd bestaan. Maar al te vaak is uit een wijze een nar geworden. Daardoor wordt het voortbestaan van onze kennis niet zeker gesteld. Maar er is wel iets anders wat onder de mensen altijd zal blijven bestaan, namelijk slechte gewoontes. Laten we derhalve onze wijsheid en onze kennis aan de ondeugd toevertrouwen. Alleen op deze wijze wordt zij veiliggesteld en kan zij de tand des tijds doorstaan.'
Men stemde unaniem met dit voorstel in en de priesters zetten zich ertoe om hun gehele wijsheid in beelden vast te leggen op een stel speelkaarten. Deze werden vervolgens aan het volk gegeven, opdat zij daarop hun zin voor slechte gewoontes en hun hartstochten konden botvieren.
Over de oorsprong van de kaarten bestaat geen zekerheid, men kan er slechts naar gissen. Wel staat vast dat het spel zich met het opduiken van de zigeuners in Europa verbreid heeft. Of zij het werkelijk hebben meegebracht en of het uit Egypte of uit India stamt of heel ergens anders vandaan komt, blijft echter in het ongewisse. Er is enige reden om aan te nemen dat de kaarten van de Kleine Arcana in het Europa van de middeleeuwen zijn ontstaan.
De tarot wordt in Europa voor het eerst vermeld in een verbod van de stad Bern in het jaar 1367. Tien jaar later vinden we het ook in een schriftelijk stuk in Florence, waar het spel wordt aangeduid als Naibbi, respectievelijk Naibb.
Naam
Naibbi of Naibb is vermoedelijk afgeleid uit het Sanskriet, waar het 'naar betekent. Waarschijnlijk komt ook ons woord 'nep' (bedrog, afzetterij) daarvandaan.
In de zestiende eeuw duikt in Italië voor het eerst de naam 'Tarocchi' op. Tarot is waarschijnlijk de Franse vorm ervan. Het gilde van de kaartenmakers noemt zich daar sinds 1594 de `Tarotiers'.
Men neemt wel aan dat het woord 'tarot' is ontstaan uit een samenvoeging van twee Egyptische woorden: 'Tar' (= weg, pad) en 'Ro' (= koning, koninklijk). De 8 combinaties van de 4 afzonderlijke letters geven echter talloze aanwijzingen over de vermoedelijke herkomst en betekenis van het woord Tarot:
TARO(T)
TORA = Leer, aanwijzing (Hebreeuws)
ORAT = De taal, het woord (van het Latijnse 'oratio')
RATO = De verwezenlijking (van het Latijnse `ratus')
ATOR = Egyptische godheid van de inwijding
ROTA = Het rad der wording (Latijn)
OTAR = Horen (van het Griekse `otarion')
AROT = Werken (van het Griekse `arotos')
De verschillende spellen
Het naar men meent oudste, compleet bewaard gebleven spel is de Marseille-tarot. Het gaat, naar verluidt, terug op het jaar 1760. In de huidige vorm werd het overigens pas in 193o vastgelegd.
Het spel dat bij ons de meeste bekendheid geniet is de Rider-tarot, die in 1910 door Arthur Edward Waite (1857-1942) werd uitgegeven. Deze berust in feite op de werken van Eliphas Levi (1810-1875), een van de beroemdste en meest geleerde occultisten van Frankrijk. Het werd op aanwijzing van Waite zelf getekend door Pamela Smith, wier initialen op elke kaart te zien zijn.
Waite stond bekend als 'esoterische encyclopedist' en als een van de meest vooraanstaande kenners van de leer van de Rozenkruisers. Zijn kaarten zijn overduidelijk beïnvloed door deze achtergrond en ook door de Victoriaanse tijdgeest. Hijzelf noemt zijn spel kaarten de 'verbeterde tarot'. Zijn spel heeft het voordeel dat het helemaal geïllustreerd is, zodat dus ook de 'niet-troeven' van de Kleine Arcana door middel van hun voorstellingen kunnen bijdragen tot het gehalte van de verklaring, hetgeen bij de oudere spellen, waar de Kleine Arcana niet geïllustreerd is, niet het geval is. Door zijn 'correcties' ontstaan echter vaak andere uitspraken dan bij de Marseille-tarot of de andere oudere spellen. In zijn geheel staat het echter nog steeds vrij dicht bij de oude voorstellingen. Dit in tegenstelling tot Aleister Crowley (1875-1947) die in de jaren veertig zijn tarot uitgaf. Crowley, de 'grootste magiër van deze eeuw' voelde zich geroepen om de verkondiger van het nieuwe (Horus-)tijdperk te zijn. Zijn kaarten sloten aan bij deze leer. Er gaat een zeer intensieve, fascinerende werking van uit, maar ze wijken zeer sterk af van de oude voorstellingswijze.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Dit boek onderscheidt zich sterk van al de andere, omdat hier meer wordt ingegaan op wat er op de kaart staat en niet zozeer op wat de schrijver ervan denkt af te weten. Zo kan je daarna veel beter op je eigen gevoel afgaan. Het is klaar en helder geschreven en overzichtelijk voor zowel beginners als voor gevorderden.
Wat in dit boek ook belangrijk is zijn de besprekingen. Anders gezegd: naast de zwart-wit illustraties geeft de auteur een diepgaande uitleg over de kaarten van zowel de Rider- als die van de Marseille-tarot. Dit boek is dan ook een aanrader.
|