Originele titel: The Gabriel method
Jon Gabriel
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Kosmos
|
|
Gewicht:
|
340 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
238
|
|
ISBN:
|
90-215-4895-X
|
|
ISBN-13:
|
978-90-215-4895-1
|
|
Categorie:
|
Voeding
|
|
Richtprijs:
|
€ 19,95
|
Korte Inhoud
De Gabriel-methode is een revolutionair boek op dieetgebied. Ons onderbewuste brein vertaalt allerlei emoties, hedendaagse stress en een tekort aan essentiële voedingsstoffen als schaarste - voedselschaarste. Het gevolg is dat we dik worden.
Positief denken, visualiseren, mediteren, gezond voedsel eten en het aanpakken van emotionele problemen helpt de VET-programma`s van ons brein om te zetten naar de DUN-stand. Jon Gabriel biedt daar een stap-voor-stapplan voor, dat gemakkelijk toe te passen is en echt werkt.
Uittreksel
Blz. 11: Inleiding:
Mijn eigen transformatie
Het moment dat mijn leven voor altijd veranderde, staat me nog steeds helder voor de geest. Het gebeurde in augustus 2001. Ik woog ruim honderdtachtig kilo. In de afgelopen twaalf jaar was ik honderd kilo aangekomen.
Ik had zojuist Route 4 in New Jersey verlaten via de afrit Paramus/River Edge. Toen ik de afrit afreed, trof een gedachte me alsof ik een elektrische schok kreeg: mijn lichaam wilde dik zijn, en zolang het dik wilde zijn, was er niets wat ik kon doen om af te vallen. Ik reed de allereerste zijstraat in en bleef daar een tijdje in mijn auto zitten.
Tijdens de twintig minuten dat ik daar zat, kwam er geen andere gedachte in mijn hoofd op.
In die twaalf jaar waarin ik honderd kilo was aangekomen, had ik alles geprobeerd om af te vallen, elk dieet op deze wereld - van vetarme tot koolhydraatarme diëten en alles wat daartussen zat.
Ik had een tijd in het Nathan Pritikininstituut in Californië doorgebracht en ook bij wijlen dokter Atkins zelf in New York.
Bij dokter Atkins besteedde ik ruim drieduizend dollar en aan het einde was het enige wat hij kon doen tegen me schreeuwen dat ik zo dik was. Ik spendeerde nog meer kleine fortuinen aan alle mogelijke holistische kuren en alternatieve geneeswijzen die er bestonden. Maar wat ik ook deed, mijn lichaam werd zwaarder.
Elk dieet en elk programma dat ik volgde, ging volgens precies hetzelfde vaste patroon. Het begon ermee dat ik iets moest tellen - calorieën, vet, koolhydraten, zout, wat dan ook - en een lijst met dingen die ik niet mocht hebben ontbrak ook nooit. In het begin viel ik altijd heel snel af, maar dan werd het tempo waarin ik afviel steeds langzamer, en uiteindelijk stopte het afvallen helemaal. Op dat punt bleef ik bezig met lijnen, niet om af te vallen, maar om mijn huidige gewicht te behouden.
En al die tijd escaleerde mijn trek in voedsel dat ik niet mocht hebben. Ontmoedigd en terneergeslagen kwam er dan steevast een moment dat ik te uitgeput was om te vechten tegen mijn trek en kreeg ik vreetbuien. Het gewicht dat ik er in die maanden af had gekregen, zat er binnen een paar dagen weer aan. En een paar weken later was ik vijf tot zeven kilo zwaarder dan toen ik aan het dieet begon.
Het maakte niet uit wat ik deed om af te vallen, mijn lichaam bood met hand en tand verzet. En het won altijd. Nadat ik jarenlang mijn hoofd had gestoten omdat ik mezelf dwong om af te vallen, moest ik me overgeven aan het feit dat zolang mijn lichaam dik wilde zijn, de situatie hopeloos was.
Vanaf het moment dat ik me dit realiseerde, heb ik diëten voor eeuwig afgezworen. Ik besloot dat ik in plaats van mezelf te dwingen om tegen de wil van mijn lichaam in af te vallen, mijn aandacht zou richten op het begrijpen van de reden waarom mijn lichaam in de eerste plaats dik wilde zijn.
Ik ging op zoek naar echte antwoorden. Ik besteedde uren per dag om alles te kunnen leren wat ik maar kon op het gebied van biochemie, voedingsleer, neurobiologie en psychologie. In de jaren tachtig studeerde ik op The Wharton School of Business aan de University of Pennsylvania. Toen ik op Wharton zat, raakte ik erg geïnteresseerd in biochemie en ik volgde alle mogelijke biologiecolleges. Ook deed ik een jaar onderzoek bij dokter Jose Rabinowitz in het vu-hospitaal in Philadelphia. Dit zorgde voor een solide achtergrond in biochemie om alle huidige obesitasonderzoeken te kunnen begrijpen.
Ik ploegde elke dag door twintig tot dertig onderzoeken heen, en nadat ik ettelijke honderden onderzoeksrapporten had gelezen - als het er geen duizend waren - werd ik al snel een expert in de meest avantgardistische chemie van obesitas en gewichtsverlies. Ik bestudeerde ook meditatie, hypnose, NLP, psycholinguïstiek, gedachteveldtherapie, tai chi, chi kung en alles op het gebied van bewustzijnsresearch. Ik studeerde zelfs kwantumfysica. Ik was ervan overtuigd dat de antwoorden ergens lagen in de ruimte die de geest van het lichaam scheidt.
Maar vooral begon ik mijn lichaam te bestuderen. Ik zag het niet langer als de vijand die niet naar mij wilde luisteren. Ik realiseerde me dat mijn lichaam niet mijn probleem was, maar het ontbreken van de kennis hoe ik ermee om moest gaan. Vanaf dat moment luisterde ik heel goed naar mijn lichaam. Ik dwong het ook niet meer iets tegen zijn zin te doen. In plaats daarvan werd ik de student van mijn lichaam, waardoor ik begon te leren van mijn lichaam.
Omdat ik een ontvankelijke student ben, werd mijn lichaam een uiterst effectieve leermeester. Het leerde me waarom het dik wilde zijn en wat ik zou moeten doen om ervoor te zorgen dat het dun wilde zijn.
Zodra ik begreep dat er redenen waren waarom mijn lichaam dik wilde zijn, stopte ik met lijnen. Waarom zou ik proberen te lijnen als daarmee het probleem niet werd opgelost? Ik ontdekte later niet alleen dat diëten niet werken, maar dat als je lichaam al dik wil zijn, je alleen maar dikker wordt door lijnen.
Lijnen voor altijd opgeven was het grootste en meest bevrijdende wat ik ooit heb gedaan.
Ik haatte lijnen.
Ik haatte het om zo geobsedeerd te zijn door eten en elke keer als ik een trekaanval kreeg daar de strijd mee aan te gaan. Ik haatte het om elke dag te beoordelen op basis van de vraag hoe goed ik was geweest: 'Oh, wat was ik braaf vandaag!' Of op een slechte dag: 'Oké, vandaag een slechte, dus we gaan ervoor. Laten we naar de winkel gaan en alle taartjes, koekjes, brownies en smaken ijs kopen die er zijn. Nee, geen chocolade, daar zitten te veel calorieën in. Laten we deze nemen, die is vetvrij - de vanille-ijslattesorbet bananensunshine.
Recensie
door
Tsenne Kikke
De schrijver is econoom en biochemicus; het is zijn persoonlijke ervaring met extreem overgewicht die geleid heeft tot dit boek. Een belangrijk verschil met de meeste dieetboeken is zijn uitgangspunt dat je moet starten met het aanpakken van de oorzaken van je overgewicht. Zijn theorie is dat dieet houden je lichaam aanzet tot het opslaan van vet. Hij raadt visualisatietechnieken aan om je geest te herprogrammeren.
In de Nederlandse versie is geen cd bijgevoegd, maar de methode wordt beschreven in het boek. Herprogrammeren is punt 1, maar in het tweede deel van het boek komt voeding aan bod. Theorie is dat veel mensen weliswaar te zwaar, maar toch ondervoed zijn. Moderne voeding bevat te weinig voedingsstoffen, is dood. Zijn advies is meer volwaardig, levend voedsel te eten dat biologisch en weinig bewerkt is. Hij hanteert geen echte verboden en zeker geen strikte hoeveelheden. Met uitgebreide appendix met literatuurverwijzingen.
Geschikt voor mensen met een moeizame relatie tot eten die bereid en in staat zijn tot introspectie.
- Ieneke Fonck -
Het is een hype geworden in onze wereld waar de overdaad op verschillende vlakken aanwezig is. slank worden en blijven. Wanneer je een bezoek brengt aan de boekenwinkel, dan zie je planken gevuld met werken van de goeroes die elk op hun manier pogen je te overtuigen dat de meest geschikte en succesvolle diëten wel degelijk zijn opgenomen in hun boeken. Eiwittenrijk dieet, dokter Atkinson, gedissocieerd eten, caloriearm eten, vetrijk eten, et cetera.
Dit boek brengt een andere aanpak, een manier om op een intelligente wijze om te gaan met de toevoer van voeding, kappend met de klassieke benaderingen die we kennen. De belofte van de auteur is dat je kan afslanken en slank blijven zonder te moeten tellen, rekenen, zonder honger te moeten lijden.
De combinatie met andere elementen, zoals het onderhouden van beweging en van fysiek onderhoud, wordt aangevuld met een aantal wijze recepten die aanwijzen dat 'diëten' niet noodzakelijk moet leiden tot lijden, maar wel degelijk een doenbaar gegeven zijn, die op een permanente wijze tot resultaten kunnen leiden. Iets op uit te proberen, misschien? Laat het ons achteraf weten.
|