Ontdek je bestemming door de kracht van woorden

Kevin Hall

	Type:	Paperback
	Uitgever:	Kosmos
	Gewicht:	345 gram
	Aantal Pagina's:	247
	ISBN:	90-215-4838-0
	ISBN-13:	978-90-215-4838-8
	Categorie:	Heilzaam Denken
	Richtprijs:	€ 19,95

Korte Inhoud

Per toeval raakt Hall op het spoor van de diepere betekenis van woorden. Op zoek naar kerstcadeaus in Wenen komt hij in gesprek met een wijze winkelier. Als deze gebeurtenis leidt tot de kennismaking met een gerespecteerd etymoloog, raakt

Hall verzeild in een project dat zijn leven verandert, en dat van duizenden lezers. Hij laat elf woorden de revue passeren, inclusief het geheime woord, die, indien op de juiste manier gebruikt, het leven een stuk beter zullen maken.

Kevin Hall is een veelgevraagde Amerikaans business consultant, spreker en coach. Hij staat bekend om zijn baanbrekend vermogen om de verborgen en vaak geheime betekenis van woorden bloot te leggen. De slogan `Ignite the Fire Within (olympische winterspelen 2002) is bijvoorbeeld van zijn hand.

Uittreksel

Blz. 21: Het was op een middag van een prikkelend koude winterdag dat ik de majestueuze Stefansdom binnenging, in het hart van het schilderachtige Wenen, in Oostenrijk. Er was iets wat ogenblikkelijk mijn aandacht trok: een eenvoudig ingelijste foto van een jonge Moeder Theresa, omgeven door kaarsen en banken. Ik voelde het belang van het grote leven van deze kleine vrouw — een handelend mens van weinig 'woorden' — die de wereld had veranderd door de ene goede daad na de andere te doen. Van haar is bekend dat zij fluisterde: 'Niet praten maar doen,' lang voordat Nike met de slogan `lust do it' kwam. Moeder Theresa, die zelf geen kinderen baarde, werd de moeder van de mensen zonder moeder door vast te houden aan een mantra: 'Doe kleine dingen met oneindig veel liefde. 'Doen'. 'Handelen. 'Dienen. Met deze woorden probeerde zij de wereld in gang te zetten.

Ik verliet de kathedraal, wetende dat zij mij had geïnspireerd, en dat ook ik mij had vastgelegd op 'meer doen. Ik voelde mij geruggesteund door de magnifieke torens van de Stefansdom. Ik wilde graag hoger reiken en mijn mogelijkheden goed benutten. Ik had het prettige gevoel dat er iets bijzonders zou gaan gebeuren.

Toen herinnerde ik mij waarom ik eigenlijk in die richting was gaan lopen en begon kerstinkopen te doen voor familie en vrienden thuis. Ik zocht in de hoofd- en de zijstraten en passeerde daarbij de vele cadeauwinkels en cafés, op zoek naar iets bijzonders. Ik nam de hobbelige trappen van de kathedraal en stond even stil voor een etalage die mij deed denken aan een juwelendoos, hoewel het een stoffenwinkel was.

Het licht weerkaatste op de prachtige zijden stoffen; mijn oog viel op de kleurige linnen stoffen. Ik ging de winkel binnen in de hoop dat ik de perfecte stof zou vinden voor mijn dochter Seasons trouwjurk. Toen ik mijn oog liet gaan over de toonbank vol kleurige stoffen, die waren aangevoerd uit alle hoeken van de wereld, stelde ik mij mijn dochter voor als een prinses, die stralend glimlachte en aanstekelijk lachte terwijl haar prins op het witte paard haar over de nieuwe drempel van belofte en hoop droeg.

Ik was mij er helemaal niet van bewust dat het pad dat ik volgde mij naar de ontdekking van een van de meest betekenisvolle geschenken van mijn leven zou leiden. Dit geschenk kwam verpakt in een woord, een woord met de kracht om iemands leven voor altijd te veranderen.

Een onverwacht geschenk

De eigenaar van de winkel was een man van middelbare leeftijd. Hij kwam naar me toe; wat zijn energie betreft leek hij nog niet half zo oud. Hij gaf mij ter verwelkoming een hand. Ik was onder de indruk van zijn grote bruine ogen. Zijn gezicht was rond, en zijn parelwitte tanden accentueerden zijn gladde, chocoladebruine huid. Terwijl hij mij de hand schudde, glimlachte hij met een subtiele knipoog en zei, met het hoofd schuin en accentloos: `Goedenavond, ik ben Pravin Cherkoori: Zijn stem had de ontwapenend zachte intonatie van iemand die uit het land kwam waarnaar zijn winkel was genoemd: India. 'Ik ben Kevin Hall, leuk om met u kennis te maken,' zei ik.

Ik wilde hem net vragen hoe hij aan die prachtige verzameling kleuren en stoffen kwam — een lust voor het oog — toen hij tot mijn verrassing mij een vraag stelde. 'Wat stelt het sieraad voor dat u draagt?' vroeg hij. Ik raakte het tinnen sieraad op de revers van mijn jas aan. Ik haalde het sieraad eraf en overhandigde het hem opdat hij het beter zou kunnen bekijken. Hij nam het tussen zijn duim en wijsvinger en vroeg: 'Waar staan de twee handen voor die elk een pols vasthouden?' `Zij verbeelden onze verantwoordelijkheid om uit te reiken, elkaar te verheffen en de last van anderen te verlichten,' antwoordde ik.

Pravin draaide het sieraad een halve slag en zei: 'Het lijkt wel alsof beide handen net zo goed kunnen héipen als geholpen kunnen wórden."Het is duidelijk dat u begrepen hebt wat de kunstenaar wilde uitdrukken,' zei ik. Tmerson noemde het een van de mooie eigenschappen van het leven, want je kunt een ander niet helpen zonder ook jezelf te helpen. Zijn glimlach deed zijn mondhoeken omhoog gaan toen hij vervolgde: 'Wij krijgen vaak wat wij anderen toewensen: Ik knikte; wat hij zei klonk waar. 'En dus is dit sieraad ... dit is waarom u hier bent, in Wenen?' informeerde Pravin. Het verbaasde mij dat hij die link legde; ik beantwoordde zijn vraag niet. Ik legde hem uit dat het sieraad een kleine replica was van het Verantwoordelijkheidsbeeld, waarvan Viktor Frankl had gehoopt dat het - als ware het een tweede boekensteun - aan de westkust, tegenover het Vrijheidsbeeld aan de oostkust zou worden geplaatst. Ik had de voorgaande week bij Frankls familie doorgebracht, hun dit model getoond en met hen gesproken over mijn plannen om zijn droom te verwezenlijken.

De ogen van de winkelier verwijdden zich toen de naam viel van de beroemde Weense psychiater, overlever van de Holocaust en schrijver van Man's Search for Meaning. 'Ik kende Viktor. Hij was een groot en nobel mens,' zei Pravin met bewondering. Toen haalde bij vanonder de toonbank een groot in leer gebonden gastenboek tevoorschijn. 'Net als veel andere mensen die Wenen bezochten, schreef ook Viktor zijn naam in dit Boek der Groten: Hij leunde voorover toen hij het boek opende en legde het op de dichtstbijzijnde toonbank en zei: `Kevin, jij bent een van de groten. Wil jij je naam in dit boek zetten?' Ik keek naar de namen die er al in stonden, van Frankl, van Moeder Theresa, van leden van Mahatma Ghandi's familie. We kennen elkaar nog maar net, bedacht ik; ik had het gevoel dat mijn naam niet in dit boek thuishoorde, tussen al die grote namen. Nadat ik enige tijd - die wel een eeuwigheid leek - had gezwegen, antwoordde ik: 'Ik beschouw je verzoek als een compliment, maar ik geloof niet dat ik een van de groten ben. Het spijt mij, maar mijn naam hoort er niet bij.'

Pravin kwam achter de toonbank vandaan en legde zijn hand op mijn schouder. 'Er is een woord dat ik jou wil leren,' zei hij.