Paula van Lammeren en Rianne van Rijsewijk
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Kosmos
|
|
Gewicht:
|
185 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
125
|
|
ISBN:
|
90-215-4593-4
|
|
ISBN-13:
|
978-90-215-4593-6
|
|
Categorie:
|
Zelfgroei
|
|
Richtprijs:
|
€ 12,95
|
Korte Inhoud
'Discipline' en 'geluk' lijken niet bij elkaar te passen. Discipline is iets wat je door inspanning bereikt. Geluk ervaren we juist als iets wat ons overkomt. Deze paradox raakt precies de kern van dit boek: het vinden van een basaal gevoel van geluk dat los is van de omstandigheden. Er is veel aandacht voor de praktische integratie: hoe ziet de discipline van geluk er in het dagelijks leven uit? Ter illustratie worden mensen beschreven die begeleiding zoeken voor hun lastige situatie.
Paula van Lammeren en Rianne van Rijsewijk zijn psychologen en werkten als wetenschappelijk onderzoeker en hulpverlener. Zij verdiepten zich in yoga en boeddhisme voordat zij zich richtten op het Zijnsgeoriënteerde pad voor levenskunst, waarin het spirituele en psychologische perspectief verenigd zijn.
Uittreksel
Blz. 24: Wanneer je aanklopt bij een begeleider zit je vaak in de situatie van een 'vastgeknoopte vraag'. Je bent zo met je situatie verbonden geraakt dat deze onder je huid is gekropen. Er is te weinig afstand tussen jezelf, de situatie en je gevoelens om er nog nuchter naar te kunnen kijken. Zeker in situaties waarin je emotioneel betrokken bent en die je zwaar op de maag liggen, is het moeilijk om afstand te nemen. De ene gedachte volgt op de andere, en zo loop je piekerend rond.
Daarom is het woord 'vastlopen' ook wel mooi gekozen: je komt er niet verder mee, je draait in kringetjes rond en de bron van creatieve antwoorden is opgedroogd. De knoop laat zich niet ontwarren vanuit het perspectief dat je hebt. De knoop kan pas in beweging komen wanneer je het te nauwe perspectief loslaat. Dit te nauwe perspectief is te zeer gemaakt van dezelfde denkkaders, gevoelens en persoonlijke interpretaties als de knoop zelf. Daar zit geen ruimte in voor iets nieuws.
Laten we de situatie van een 'vastgeknoopte vraag' nog eens wat preciezer bekijken. Er is dan vaak een dwingende en zich herhalende gedachtestroom in ons gaande die als een commentator de ene gedachte aan de andere rijgt. De vraag is als het ware het centrum van een web waaromheen allerlei gedachtes en emoties gesponnen zijn. Het is een logisch geheel. Zo logisch dat er geen andere werkelijkheid lijkt te bestaan. We beschouwen het web van gedachtes als de objectieve weergave van de werkelijkheid en hebben niet in de gaten dat deze weergave maar een van de mogelijke interpretaties is van de werkelijkheid.
Een eenvoudig voorbeeld: je zit te praten met een vriend en je ziet hem gapen. Voor je het weet heb je je conclusie getrokken: 'Zie je wel, het interesseert hem niet' of 'Ach, ik ben ook te langdradig, dus ik snap dat hij afhaakt.' Het objectieve feit (gapen) wordt direct gekoppeld aan een interpretatie. En deze interpretatie ligt al klaar in je hersenen en is je zo vertrouwd, dat het voelt als de waarheid en de feitelijkheid zelf.
Hoewel dit een onschuldig voorbeeld lijkt, is het interessant om de gedachte 'Ach, ik ben ook langdradig, dus ik snap dat hij afhaakt' eens onder de loep te nemen. Want wat zeg je eigenlijk tegen jezelf? Je hebt een zelfbeeld van 'langdradig zijn' en daarmee niet kernachtig en to-the-point. De ander heeft daar last van en je snapt dat hij zich terugtrekt. Jij doet iets niet goed. Kortom, het beeld dat je van jezelf hebt, is dat je oninteressant bent en dat je de ander met jezelf belast. Je vindt het eigenlijk wel kloppend dat hij 'afhaakt'. Er gaat dus een hele wereld schuil achter deze ene gedachte. Een wereld waarin jij jezelf interpreteert als niet-goed. En je hebt een beeld van de ander dat die geen zin heeft om bij jou te zijn.
Soms raak je helemaal verstrikt in de beelden die je bent gaan geloven over jezelf en de wereld. Door herhaling kunnen de beelden die je hebt over jezelf en over de wereld zo vastroesten dat ze schadelijk worden voor je welbevinden en de kwaliteit van je leven. Je vindt jezelf bijvoorbeeld waardeloos en slecht en - wanneer dit gekoppeld is aan somberheid - je kunt in een depressie belanden. Je hele denken, voelen en handelen wordt bepaald door de negatieve gedachtes die je hebt. Je voelt je machteloos en bent ervan overtuigd dat de wereld jou niet wil zoals je bent. Je bent het zicht dat het web van gedachtes niet de werkelijkheid representeert geheel uit het oog verloren.
Hoewel de wereld van gedachtes lijden creëert, geeft het ons ook houvast. We hebben interpretatieschema's klaarliggen waar onze waarnemingen in gepast worden: een soort mal of plattegrond met bekende coördinaten waardoor het leven ons een bepaalde veiligheid, bekendheid en voorspelbaarheid geeft. Zo leven we innerlijk in allerlei gedachtes en zijn we niet aanwezig in het Nu. De reikwijdte van dit besef is diepgaand. Dat wat wij in ons dagelijks leven voor waarheid aannemen, is onze subjectieve waarneming en een interpretatie. We leven, zo zou je het ook kunnen zeggen, in beelden van de werkelijkheid en niet in de werkelijkheid zelf. En met bijna elke gedachte die we hebben, creëren we die beelden en leven we in die beelden.
Stel dat je voor een moment alle beelden die je over jezelf en over anderen hebt, loslaat. Heel eenvoudig. Het zijn immers slechts beelden, gedachteconstructies. Er wordt direct een ruimte voelbaar. Alsof de klem eraf gaat en er een ballast van je afvalt. De blik wordt helderder en je kijkt als nieuw naar de dingen met een open blik die nog oningevuld is. Er is een naakte waarneming, geschoond van alle beelden. In die openheid ben je niet bezig met ergens iets van te vinden. Je bent niet bezig met voorkeuren en afkeuren. Je bent even los van het verleden en de toekomst. Los van alle beelden rust je in het Nu. Soms voelt het spectaculair, soms voelt het heel gewoon. Het is precies zoals het is: de stromende werkelijkheid die elke seconde nieuw is.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Paula van Lammeren en Rianne van Rijsewijk hebben getracht om de theoretische kant van de Zijnsorïentatie te vereenvoudigen, maar je zult de vertalingen van sommige teksten meermaals moeten herlezen vooraleer je begrijpt wat ermee wordt bedoeld.
In het boek zitten veel praktische delen. Je krijgt handvatten aangereikt om je verder te ontwikkelen in je meditaties. Aan de hand van een paar fictieve gevalsbeschrijvingen wordt de Zijnsgeoriënteerde werkwijze in de praktijk geïllustreerd.
Vooral visualiseren, verbeelden en vooral mediteren komen hier aan bod. In de meditatie ga je vaak terug naar het verleden, bij de als kind opgedane ervaringen en het gevormde zelfbeeld. Je leert je eigen psyche (gedachten) en je gevoelens niet te beoordelen, veroordelen en niet beter te maken dan wat zij zijn. Observeer je eigen gedachten en gevoelens, maar raak er niet in verstrikt en veroordeel het niet. Blijf zacht voor jezelf.
Je leert je los te maken van je houvast. Je kunt namelijk niet tegelijkertijd vrij zijn en je aan je veiligheid vasthouden. Zo leer je je inspiratie, je kracht en je levenslust in de puurste vorm van Zijn kennen.
Belangrijk binnen deze werkwijze is het niet veroordelen van onze psyche (en neurosen), en het er niet op uit zijn onszelf te gaan 'verbeteren'. Vanuit de Zijnsoriëntatie worden we uitgenodigd en aangemoedigd om aanwezig te zijn bij alles wat er is - dat te schouwen - en los te komen van onze persoonlijke geschiedenis.
Inhoudsopgave:
Voorwoord Hans Knibbe
Inleiding
1. Levenskunst
2. De wereld van gedachtes
3. Psyche, Spirit, Zijn
4. Onthechting
5. Je stralende aard ontdekken
6. Het spel van Zijn en Worden
7. Spiegeling van goedheid
8. Ruimte ervaren in problemen
9. Wijsheid in vermomming
10. Vorm in relatie
11. Creatieve antwoorden vinden
12. Openheid van niet-weten
|