Boekrecensie van De Meesters van het Verre Oosten door Baird T. Spalding

'De Meesters van het Verre Oosten' is nu compleet! Het is één van de meest spraakmakende spirituele boeken uit de 20e eeuw, een uniek document over de tijdloze wijsheid van de Meesters van de Himalaya.

'De Meesters van het Verre Oosten' van Baird Thomas Spalding (1872–1953) uit 1924 geldt nog altijd als een van de meest spraakmakende boeken van onze tijd. Tijdens een expeditie in de Himalaya, eind 19e eeuw, ontmoeten de schrijver en zijn metgezellen de Meesters van de Himalaya. Deze onsterfelijke wezens verrichten wonderbaarlijke daden en slaan een brug tussen het christendom en het boeddhisme.

Volgens hun filosofie vertegenwoordigt Boeddha de weg naar verlichting, terwijl de figuur van Jezus Christus de verlichting zelf belichaamt. Het boek leest als een spannende roman en bevat tegelijkertijd duidelijke spirituele boodschappen.

Deze editie is aangevuld met deel 6, het laatste deel dat ruim 45 jaar na de dood van Spalding werd gepubliceerd, en is samengesteld uit ongepubliceerd materiaal dat zijn redacteur in 10 dozen verstopt vond.

Uittreksel

Hoofdstuk V - De macht van het gesproken woord

1. Het gesproken woord heeft een grote macht, maar een ding is zeker: we moeten de woorden uitkiezen en vervolgens moeten we hen macht geven. Er is geen macht in een negatief woord, tenzij we het woord uitkiezen en macht geven. Het bevat geen macht in zichzelf. Macht moet aan het woord gegeven worden door degene die het uitspreekt. Natuurlijk is de gedachte die aan het woord voorafgaat, volgens de Oosterse Filosofie, belangrijker. Bijgevolg kan de gedachte de motiverende kracht achter het gesproken woord zijn en krijgt het op die manier meer macht, en, zoals de Meesters het stellen, moet dat woord uitgaan en scheppen.

2. Als een woord nu terloops of zonder denkkracht gesproken wordt, bereikt het niets. Door de selectie van dat woord moet zo de macht die eraan gegeven is door het denken wel juist dat tot stand brengen waarvoor het is uitgezonden. Daarom eisen zij een dergelijke selectiviteit voor het gesproken woord en daarom zeggen zij, dat het gesproken woord altijd selectief is.

3. Die macht die we achter het woord stellen om iets tot stand te brengen moet de energie zijn die we zelf waarnemen. Zoals zij het stellen, is niet de energie die je geeft aan het woord wat je waarneemt, maar de energie voor wat dat woord tot stand brengt.

4. Jezus sprak: `Mijn woorden zijn geest en zij zijn leven en zij bewerkten datgene waartoe zij gezonden zijn.' De Geest is de scheppende oorzaak in het heelal en onze woorden hebben alleen dan macht, als deze zelfde geest gezien wordt als de werkzame kracht achter hen. Het is de activiteit van de kracht van de natuur die het zaad laat groeien, want geen enkel zaadje heeft kracht in zichzelf. Het is een omhulsel of voertuig van die kracht. De Schriften zeggen: 'Het woord is een zaadje,' en de macht van de Geest werkt in op woorden, zoals de natuur op het zaadje. Ons bewustzijn van de Geest is het brandpunt bij deze kwestie van de macht van het woord. IJdele woorden hebben geen macht en scheppen niet, hoewel zij in zekere zin kunnen bijdragen tot de toestand van hypnose. Het vrezen van negatieve woorden is het vermeerderen van hun hypnotische energieën en het draagt daardoor bij tot de invloed van het negatieve woord. De macht van onwetende of ijdele woorden is alleen hierin gelegen, dat zij de hypnotische toestand van de menselijke geest kunnen intensiveren, maar zij veranderen de scheppende oorzaak niet in het minst. De macht van negatieve woorden vormt slechts de modernisering van het oude denkbeeld van de duivel en vormt een rechtstreekse inbreuk op het feit dat alleen de macht van God bestaat. Er is geen enkele macht die tegengesteld is aan het uiteindelijke goede in de trend van het universum. Dat wat tegengesteld schijnt bevindt zich in onze eigen geest die vaak werkt in strijd met het goddelijke doel. De scheppende trend van het Universum of de wil en het doel van God is het oplossen van onwetendheid, juist zoals licht duisternis oplost.

5. We hebben hen - `hen' in deze zin gebruikt verwijst altijd naar de Meesters - een woord zien uiten en wat het woord voorstelde kwam dan onmiddellijk tot stand. Er was helemaal geen tijdselement. In feite is er geen enkele manier om het gesproken woord van een tijdselement te voorzien, als de energie - Geest - erin zit. Zoals zij het formuleren, moet een woord dat direct uitgesproken wordt met de stuwkracht van het ware denken erachter, precies die toestand onmiddellijk scheppen. Het is heel duidelijk, dat de Westerse Wereld een woord als minder machtig beschouwt. Dat wil zeggen, een woord kan gesproken worden, maar zonder energie erachter verliest het zijn macht helemaal. Vaak wordt gezegd, dat dit de reden is dat de Westerse wereld vervalt tot zulke kinderlijke praatjes. Zij slaagt er niet in om haar woorden de juiste waarde toe te kennen.

6. Nu dient de gedachte die de juiste selectiviteit bezit of die de kracht bezit die bij haar hoort, altijd aan het woord gegeven te worden, niet om dat woord voort te drijven door middel van de wil of de kracht van de wil, maar om dat woord de macht te geven die het toebehoort. Dat is natuurlijk de macht van de Geest en deze wordt slechts in onze woorden opgenomen door middel van zeer uitgelezen gedachten, gedachten die overeenstemmen met de scheppende doelen van het Universum. Op die manier zendt de wil, die een sturend vermogen heeft, het woord uit, maar het is niet de wil die macht verleent aan het gesproken woord. De wil kiest of begint met de keuze van de gedachte en het uitspreken van het woord, maar de macht wordt toegestaan of toegelaten door een verruimd bewustzijn van de aanwezigheid en macht van de Geest. Maar wanneer een woord geselecteerd wordt vanwege zijn betekenis of zijn nut, wordt het altijd geselecteerd in de frequentie waar het thuishoort en wordt het daar geplaatst.

7. Dit zou de vrees die velen hebben voor negatieve woorden uit de weg moeten ruimen en zou tegelijk het individu moeten inspireren tot een intelligentere keuze van zijn woorden en tot een manier om ze beter te benutten. 'De gedachten van God na-denken' zou de kern zijn van spirituele macht, want achter zulke woorden zou zich diezelfde kracht bevinden die de hemelen en de aarde schiep. De woorden van de mens zouden altijd een uitingsmogelijkheid moeten zijn voor zijn eigen ingeboren geestelijke natuur en een middel om deze geestelijke natuur in zijn uiterlijke wezen te vestigen. Alleen spreken in harmonie met de hoogste en meest constructieve idealen zou betekenen spreken met de grootste macht en op die manier zou dat wat de grootste onwaarschijnlijkheid lijkt het meest waarschijnlijk worden in de zin dat zulke woorden de grootste macht hebben. Met andere woorden, hoe Goddelijker de gedachte, de verwerkelijking en het bewustzijn, des te groter de macht, betrokken bij het proces.

8. Zoals de Oosterse Filosofen het uitdrukken, je zou geen duimbreed van het Principe gescheiden kunnen worden, als je selectief zou zijn bij het gebruiken van woorden. Elk woord dat uitgebracht wordt kan dan ook selectief zijn. Dan geef je geen energie aan een negatieve toestand. Je geeft slechts energie aan die ene conclusie.

9. De Hindoe of de Ariër zegt het altijd zo: 'De mens is de schepper van woorden; daarom is de mens de kiezer van die woorden of heeft hij de heerschappij over die woorden en hij kiest hen uit of brengt woorden tot bestaan die moeten functioneren of macht moeten krijgen.' Nu is er in de mate waarin hij van dit feit een juist gebruik maakt geen enkele manier om die macht met negatieve woorden te verbinden, zoals zij het stellen. Bijgevolg worden negatieve woorden in het geheel niet overwogen door het individu dat vormen wenst te manifesteren. Dit denken aan manifeste vorm is altijd die toestand die tot stand gebracht wordt waarin de mens in staat is tot scheppen. Op dat punt heeft de mens heerschappij over elk gesproken woord. De Sanskriet taal neemt die toestand in een van haar aspecten in aanmerking. Daarin schuilt het vermogen om te manifesteren.

Daarmee bedoelen we, dat op een bepaald punt de Sanskriet taal slechts vier positieve woorden of verklaringen toestaat. Dat wil zeggen, woorden die tot positieve verklaringen gemaakt kunnen worden, en van deze kan niet afgeweken worden.

10. Natuurlijk vraagt iedereen welke die vier positieve woorden zijn. Het zijn altijd woorden die de positieve verklaring van feiten inhouden. Iedereen kan ze uitkiezen. Het meest positieve woord is natuurlijk het eerste woord, God. Wanneer je teruggaat naar het Principe, zou je je uitspraak formuleren met dat als basis: je zou met dat woord elke positieve zin die je maar zou willen, formuleren. Op die manier heeft het gesproken woord macht. Je sleutelwoord is altijd het hoogste, of God. Dan kies je de woorden uit die dat vergezellen voor je positieve verklaring.

11. Precies zoals alle wiskundige berekening ontstaat uit de Eenheid die gesymboliseerd wordt door het cijfer 1, zo moeten alle woorden uitstralen van een enkel afgeleid woord, of Principe. GOD IS en, omdat God is, BEN IK. Omdat God leven is, ben ik leven. Omdat God intelligentie is, ben ik intelligentie. Omdat God macht is, ben ik macht. Omdat God alle stof is, ben ik stof, enzovoort. Vader in het Sanskriet betekent eerste beweger en de eerste beweging van de geest van het individu moet altijd uitstralen van de Ene Bron en moet gedragen worden door het bewustzijn van het individu. Het toelaten van wat dan ook tot het individuele bewustzijn, dat niet zijn oorsprong vindt in de werkelijkheid van God is het vervalsen van het levensproces in zichzelf en men raakt in die mate onbewust van de volheid van zijn Goddelijkheid. Men moet zichzelf overgeven aan de onderliggende feiten van het leven in hun totaliteit; men moet wachten op Jeruzalem - zijn contact met Het Al - totdat de Heilige of totale geest van God de motiverende energie is van al zijn gedachten, woorden en daden.

12. De mens kan geen woord of gedachte tot uitdrukking brengen met enige manifesterende kracht buiten zijn eigen veld van competentie. Hij kan zich niet buiten dat veld begeven, omdat het woord zelf dat hij uit het terrein waarop hij handelt, schept.

13. De gemiddelde persoon weet niet werkelijk wat een woord is. Het is louter een voertuig dat in de geestesprocessen gebruikt wordt om bepaalde van die processen over te brengen of uit te breiden. Het woord kan niet overbrengen wat niet in de geest is. Webster zegt, dat een 'naam' de 'wezenlijke aard' van iets impliceert. Een woord is slechts een naam voor bepaalde toestanden van het bewustzijn en dat is iets wat berust bij het individu zelf. Een persoon kan zeggen: 'Ik ben gelukkig', zonder dat iets ervan zou overkomen bij een ander individu dat het woord hoort. Als zijn bewustzijn maar een béétje blij is, zullen zijn woorden slechts weinig gezag uitdrukken. Maar als hij straalt van vreugde, zullen zijn woorden volledige overtuiging uitdrukken. IJdele woorden zijn lege woorden, woorden die niet het bewustzijn en besef bevatten van spirituele feiten. Zie je, een woord, zoals wij het gebruiken, is precies wat het bevat en de inhoud van het woord wordt bepaald door ons bewustzijn en ons bewustzijn wordt bepaald door de mate van intelligente selectie die we gebruiken.

14. Het is niet de herhaling die een woord effectief maakt. Je eerste verklaring, als deze waar is, is toereikend. Er rest je niets anders te doen dan bij je verklaring blijven, vasthouden aan je woord. Herhaling is echter vaak een effectieve manier om iemand in harmonie te brengen met de mogelijkheden die een verklaring inhoudt. Vaak herhaalt men een zin of regel steeds weer, voordat de betekenis duidelijk aan zijn bewustzijn onthuld wordt. Zonder deze verruiming van de geest naar de innerlijke feiten is herhaling enkel hypnotisch.

15. Indien de mens woorden herhaalt en zij niet hypnotisch voor hem worden, brengt deze herhaling hem tot een nauwere overeenstemming met de feiten achter de woorden. Het bewerkstelligt een hoger begrip. Het is de moeite waard om tot op een zeker punt te herhalen en dan is het niet meer de moeite waard om nog verder te herhalen, omdat het woord in je gevestigd is. Wanneer je begrijpt, dat je woord duidelijk gevestigd is, is herhaling van geen enkele waarde meer. In WERKELIJKHEID beginnen we te begrijpen dat ons woord gevestigd is, en we herhalen het nooit.

16. Indien de manifestatie van je woord niet verschijnt, is dat geen bewijs van zijn ineffectiviteit. De beste gedragslijn in zo'n geval is dank te betuigen, dat de manifestatie er is. Op die manier raak je je twijfel volkomen kwijt. Maar wanneer je doorgaat met het herhalen van je woord, begin je misschien heel snel twijfel op te wekken; terwijl je, als je dank betuigt, nauwer in harmonie bent met je woord en je er gemakkelijker van bewust wordt, dat je woord bevestigd wordt.

17. De loutere herhaling van een woord bevestigd het niet sterker. Het brengt je alleen in harmonie met dat wat IS. Het is heel vaak mogelijk om jezelf tot een meer harmonische relatie te brengen door dank te betuigen, dat het NU aanwezig is en dat het gevestigd is.

18. Wanneer men zich realiseert, dat het hele probleem van manifeste resultaten meer een kwestie is van het openen van het bewustzijn, zodat het iets ziet of opneemt wat reeds in Feite bestaat, in plaats van dat men tracht om iets wat niet is tevoorschijn te brengen, dan zal de kwestie veel eenvoudiger zijn. Het is 'het land dat gij ziet dat zal Ik u in erfenis geven,' dat het hele mysterie bevat. Het is een feit in de Geest, het is overal een feit en op alle zogenaamde niveaus, want er is maar een niveau en dat is spiritueel. Terwijl de geest zich verruimt om de spirituele werkelijkheid te zien of te bevatten, kan er geen enkele twijfel zijn over de manifestatie van die werkelijkheid. Indien het zo is in God, is het overal zo, want God is alles. Het is allemaal een kwestie van bewustzijn van onze kant en ons bewustzijn moet zodanig verruimd worden, dat het de werkelijkheid en het bestaan van het Spirituele feit insluit.

19. Dat was Jezus' manier van werken. Elk woord werd gevestigd in Hem. Hij verhief elk woord door Zijn verheven bewustzijn, wetend, dat het reeds bestond. De Hindoe bevindt zich in dezelfde positie. Hij formuleert zijn verklaring en dan kan hij zeggen, dat het klaar is. Hij neemt de houding aan, dat het reeds voltooid is; het bestaat reeds; het behoort hem toe; en dan gaat hij verder. Men bereikt op die manier veel meer dan wanneer men in herhaling vervalt en het schijnt iemand steeds sterker te maken.

20. Ter zake van de behandeling van zogenaamde ziekte, begaat de gemiddelde metafysicus de fout, dat hij de tegengestelden, ziekte en gezondheid, behandelt. Hier bestaan twee toestanden, waarbij de ene de andere moet vervangen. In het Oosten werkt men evenmin op deze manier als Jezus. Wanneer je streeft naar perfectie, weet, dat zij in je gevestigd wordt. Verheerlijk perfectie. Perfectie bestaat onafhankelijk van beide tegenstellingen van gezondheid en ziekte. Perfectie is een eeuwig in principe gevestigd feit en is in zichzelf volledig op elk zogenaamd vlak. Zowel gezondheid als ziekte zijn begoochelingen volgens de Oosterse Filosofie, want het zijn slechts menselijke denkbeelden. Je eigen huidige idee van gezondheid bijvoorbeeld zou vijf jaar verder niet toereikend zijn voor je, want gezondheid is een betrekkelijk denkbeeld in je eigen bewustzijn. Er is niets betrekkelijk in het zijn, alles is volledig, alles is volmaakt en de ware geneesheer vereenzelvigt zich met de werkelijkheid en houdt zich niet bezig met illusie. Laat de tegenstellingen helemaal los en stel de de volmaaktheid in hun plaats. We merken, dat Jezus in geen enkel geval handelde met behulp van de tegenstellingen. Hij stelde de ware perfectie in de plaats van de beide tegenstellingen. Zijn grote verklaring was altijd perfectie en die perfectie was altijd in hem gevestigd.

21. Als ik op een schoolbord de cijfers twee plus twee is drie schrijf en dan vervolg met twee plus twee is vijf, zou je je dan bezighouden met de drie en de vijf om te trachten het juiste antwoord te krijgen? Nee, je zou volkomen aan deze cijfers voorbijgaan, je bezighouden met het feit dat twee en twee vier is en deze uitersten zouden beide verdwijnen. Dat wat minder of meer is dan het juiste antwoord heeft niets te maken met het feit in Principe en slechts door het principiële feit te richten op de situatie is enig correct antwoord mogelijk. Onze ideeën over gezondheid en ziekte zijn beide minder dan de volmaaktheid die gevestigd is in de grondvesten van het Heelal en nooit kan dat wat minder is dan volmaaktheid volmaakt gemaakt worden. Je hebt te maken met iets dat geen verband houdt met elk van deze twee uitersten. 'Weest gij volmaakt, zoals uw Vader in de hemel volmaakt is,' is de juiste norm volgens welke men te werk moet gaan.

22. De meeste mensen falen bij de zogenaamde demonstratie, omdat zij een uitspraak doen die volmaaktheid inhoudt en vervolgens onmiddellijk om beginnen te zien naar de kwestie van de tegenstellingen. Alleen 'indien uw ogen op één doel gericht zijn, zal uw lichaam vervuld worden van licht.' Lot 's vrouw keerde zich om en zag tweevoudig en haar lichaam werd van steen of zout. 'Ziet nu vanaf nu en voor altijd slechts volmaaktheid,' sprak Jezus. Zodra we perfectie vestigen, treedt de Christus dominant op de voorgrond. Elk van beide werkt eraan om de ander te vestigen, want het feit in de Geest is de vorm van zijn manifestatie.

23. Het effect van ware spirituele behandeling is niet afhankelijk van de mate van ontplooiing of spirituele ontwikkeling van de 'behandelde' persoon. We hoeven ons geen zorgen te maken over zijn bewustzijn, want het is gebaseerd op de tegenstellingen, anders zou hij niet ziek zijn. De spirituele werkelijkheid IS, en, zodra we ons in volmaaktheid bevinden, is ons bewustzijn eveneens volmaakt.

24. Het spreken van het Woord werkt nooit hypnotisch, want het is de essentie van de werkelijke natuur van heel de schepping. Behandeling, of het spreken van het Woord, is niet hét projecteren van onze ideeën van gezondheid om ziekte ongedaan te maken. Dit laatste is hypnotisch. Het spreken van het Woord is slechts het vertellen van de Waarheid, door te verkondigen wat altijd geldig is geweest en altijd geldig zal zijn voor ieder individu, elke toestand of omstandigheid, in Principe. Hypnose is het gevolg van spreken vanuit de menselijke geest met zijn onvolmaakte denkbeelden.

25. Het is niet noodzakelijk, dat de zieke of behoeftige persoon vraagt om je hulp en evenmin dat hij zich ervan bewust is, dat je het Woord naar hem uitzendt. Als je het uitzendt op de Christusstraal, houd je hem louter zijn eigen aangeboren volmaaktheid voor. Op deze manier bevrijd je zowel jezelf als hem, want je houdt je alleen maar bezig met feiten. Je werkt niet tegen de wil van enig individu, wanneer je werkt met volmaaktheid, want de aangeboren wil van iedereen streeft naar volmaaktheid. Dit bevrijdt je wil eerder van zijn verstriktheid op het gebied van verkeerde gewoonten en denkbeelden. Er is geen sprake van zogenaamde 'Invloed' in deze manier van tegemoet treden van de situatie. Het is slechts datgene tevoorschijn roepen wat altijd bestaan heeft, totdat het de aandacht boeit van alle betrokkenen en zij enkel zien dat het zo is.

26. Het gesproken woord heeft altijd macht, indien we het zien als Geest, want dan kan het slechts Geest zijn. Wij zijn de bepalende instanties. Wij zijn zowel de macht als de uitdrukker van die macht en wij alleen bepalen wat dat woord met zich mee zal dragen. De geneeskunde heeft op precies deze zelfde basis macht. Zij vormt slechts de uitdrukking of het middel met behulp waarvan de geest van de patiënt zodanig wordt verruimd, dat hij het scheppende gezag van het Heelal in zich kan toelaten. God is in de dokter, de patiënt, of de pil. Elk individu, ongeacht zijn beroep of status, hoeft slechts de volmaaktheid te projecteren. Indien we altijd zouden werken in die volmaaktheid en manifestatie van volmaaktheid, zouden we het natuurlijk spoedig helemaal zonder de geneeskunde kunnen stellen. Ons Woord zou helen.

27. Het kan geen kwaad om een bemiddelende instantie te gebruiken bij een poging om de noden van de lijdende mensheid te verzorgen. Er zij vele stappen en vele methoden, maar slechts één Macht. Als ons ideaal Volmaaktheid is, zullen we op een punt komen waar een bemiddeling is. Het hulpmiddel dat een individu benut geeft alleen de vooruitgang aan die hij in zijn eigen geest gemaakt heeft wat betreft het meest geschikte en meest doelmatige middel om perfectie in zijn wezen toe te laten. De een denkt, dat zij door een pil moet komen, de ander denkt, dat zij door middel van bevestigingen zal komen, maar waar zij ook door komt, het is de Volmaaktheid van het Principe dat zich openbaart. Alleen de hoogste idealen zijn voldoende om de volledige hoeveelheid macht te bevatten die bestaat in het Goddelijke Principe, want hoe groter het vat, des te meer kan er vervoerd worden. Wanneer het vat en de inhoud één zijn - Perfectie - dan is het op elk vlak volledig.

28. Bij het genezen op afstand, of wat metafysici noemen genezen bij afwezigheid, zijn gedachten sneller en krachtiger dan woorden. De gedachte kent geen tijd en ruimte, terwijl een woord of hoorbaar geluid op het materieële vlak thuishoort en ruimte moet overbruggen en tijd nodig heeft teneinde zijn bestemming te bereiken. Let eens op, hoe je gedachte onmiddellijk bij de zon is, bij het midden der aarde of op enige andere plaats. De gedachte reist niet, zij is er reeds. Elk feit in de Geest is al aanwezig en verder is het al zichtbaar. Dit feit zien betekent jezelf opheffen tot dit feit en het zien voor iemand anders betekent hem ertoe opheffen. Als ik opgeheven wordt - als het waarnemingsvermogen opgeheven wordt tot het vlak van de werkelijkheid, trekt het alles naar zijn rijk toe. Dit is de ware benadering, eerder dan te trachten iets of iemand tot de volmaakte staat op te heffen. We zouden evengoed kunnen proberen om energie te winnen uit aarde door een houweel en een schop te gebruiken.

29. We kennen in India een man die door een storm loopt enkel door die storm volmaaktheid aan te bieden. Hij loopt gewoon door een storm en wordt helemaal niet nat. We hebben hem branden en stormen zien stoppen. De mens zelf is het Woord van God, als hij in dat Woord woont. 'Indien gij in mijn Woord woont en mijn Woord woont in U, dan zijt gij in mij, zoals Ik in U ben,' is de waarheid van de hele kwestie. Toen Jezus zijn Woord zond en de dochter van de centurion genas, zond hij niet iets, zoals wij het meten in de driedimensionale wereld. Jezus, of Christus, WAS het Woord zelf en helemaal niets werd gemaakt, of het werd gemaakt door hetzelfde Woord.

Het Woord dat Hij 'zond' ging dan ook niet door de ruimte want het Woord was er als de Waarheid van de centurion's dochter, juist zoals bij Hem het gevolg was. Hij kondigde eenvoudig een Universeel Waar spiritueel Feit aan en uiterlijke geesten werden zich bewust van dit Feit.

30. 'Onze genezing, welke we toeschrijven aan de Hemel, ligt vaak in onszelf.' - Shakespeare.orden weggespoeld.”

Recensie

door Tsenne Kikke

Spalding bezocht India in 1935. Men vond daarvan een aanvraag voor een Amerikaans paspoort uit 1935, en een immigratiedossier uit Seattle over zijn terugkeer uit India uit 1936

De Meesters van het Verre Oosten is daadwerkelijk één van de meest spraakmakende spirituele boeken van de 20e eeuw. Tijdens een expeditie in de Himalaya, eind 19e eeuw, ontmoeten de schrijver en zijn metgezellen de 'Meesters van het Himalaya-gebergte'. Deze Meesters maken de expeditieleden deelgenoot van hun bijzondere ervaringen en vermogens, die door buitenstaanders als bovennatuurlijk en onmogelijk worden beschouwd. De lessen van de Meesters getuigen van een grote wijsheid en een diep religieus inzicht. De Meesters nemen aan dat Boeddha de weg naar het Licht wijst, maar ze stellen onomwonden dat Christus de weg naar het Licht is, ofwel: een staat van bewustzijn waarnaar we allen op weg zijn: het Christus-bewustzijn.

Sommigen beweren dat het een fictief reisverslag is. Waar of onwaar? Volgens mij is het niet zo belangrijk, gewoonweg omdat het om de boodschappen gaat die hij bracht - en, écht waar: die zijn de moeite waard!

Enkele citaten...

- Als de mens de grote onbekende - zichzelf - wil leren kennen, laat hij dan in zijn binnenkamer gaan en de deur sluiten. Daar zal hij 'zijn ware zelf' vinden. Hij zal weten dat God in het diepste der stilte is. Hij zal merken dat het Heilige der Heiligen in hemzelf ligt. De ware hemelpoort is zijn eigen bewustzijn

- Heel belangrijk is het tot zwijgen brengen van het persoonlijke denken opdat het goddelijke denken in al zijn glorie het bewustzijn kan verlichten. De Geest Gods stroomt het bewustzijn binnen, zoals het zonlicht een donkere kamer binnenstroomt.

- Al wat we te doen hebben, is rustig te worden en ons voor de geest te roepen en als gedachte vast te houden wat we wensen. Jezus leerde de mensen dat alles wat wij nodig hebben, voorhanden is in de Universele Substantie en dat wij niets anders te doen hebben dan het tevoorschijn te roepen of te scheppen.

- Toen Jezus gekruisigd werd, offerde hij zijn vlees, het uiterlijke omhulsel, het lichaam dat wij zien, om te bewijzen dat er in werkelijkheid een geestelijk lichaam is en het was dit lichaam dat hij openbaarde toen hij uit het graf opstond.

- Allen moeten wij omhoog stijgen tot de hoogste top van het bewustzijn, opdat onze geest wordt verlicht. Onder deze top wordt het bovenste deel van het hoofd verstaan en als ons vermogen ons bewustzijn op te heffen niet is ontwikkeld, dan moeten wij het ontwikkelen door geestelijk te denken. Dan moeten wij uit ons hart, het middelpunt der liefde, de liefde laten stromen om alles in evenwicht te brengen en als dat is geschied, dan is de Christus geopenbaard. Dan ziet de mensenzoon in dat hij Gods zoon is, in wie de Vader welgevallen heeft.

- Waarom is de mens toch genoodzaakt over deze aarde te kruipen en te zwoegen? De fout moet zeker zijn gelegen in het menselijke denken. Dit alles moet de schuld zijn van 's mensen 'sterfelijke kijk op zichzelf'. Het ligt geheel aan het bewustzijn van de mens. Hij is begrensd of onbegrensd, gebonden of vrij, al naar zijn gedachten. De geestelijk ontwikkelde mensen hebben door het juiste gebruik van hun gedachtekracht, de macht, hun door God gegeven, ontwikkeld. De dingen die jullie hebben gezien zijn volbracht in overeenstemming met een vaststaande wet en ieder menselijk wezen kan van die wet gebruikmaken, als hij dat wil.

- Wij moeten onszelf zoeken in ons eigen binnenste. Iemand anders kan u raad geven of de weg wijzen, maar u moet zelf het werk doen.

- Evenals het zaad dat in de aarde valt het individuele moet opgeven om te kunnen groeien, zich te kunnen ontwikkelen en vermeerderen, zo moeten ook wij het individuele opgeven om tot ontplooiing te kunnen komen. Zoals het zaad door de dop moet heenbreken, moeten ook wij door het omhulsel van onze begrenzing heenbreken om tot wasdom te kunnen komen.

- De Universele Kracht of macht is sterker dan enige mechanische kracht of macht; de mens kan haar tot zich trekken en gebruiken als licht, warmte en zelfs als kracht om mechanische toestellen in beweging te brengen. Het is wat wij de Universele Kracht noemen. Wanneer u zich met deze kracht in verbinding zou stellen en van haar gebruik zou maken, dan zou u haar perpetuum mobile noemen.
Wij noemen haar Universele Kracht of Goddelijke Kracht, die de Vader al zijn kinderen ter beschikking stelt. Zij is overal aanwezig zonder iets te kosten en allen kunnen van haar gebruik maken.

- Wij dalen nooit meer uit dit rijk af, want zij die deze plaats hebben bereikt, voelen nooit meer de wens om terug te gaan tot een lagere bewustzijnstoestand.

- Wanneer het innerlijke beeld volkomen is, dan komt de bloem tevoorschijn in al haar schoonheid. Op dezelfde wijze houdt God het ideale beeld van al zijn kinderen in de geest vast, het beeld waardoor God zichzelf wenst uit te drukken.

- Wij hebben allen de krachten, ons door God gegeven, in grotere mate ontwikkeld dan jullie. Maar wij kunnen en willen onze levenswijze aan niemand opdringen, want iedereen is vrij om naar eigen verkiezing te leven en de weg te kiezen die hij wil gaan.

- Wij weten dat allen het sterfelijke, de vleselijke begeerten, twijfel en angst moeten overwinnen, totdat zij komen tot het volmaakte bewustzijn of de erkenning van de 'Vader in mij', aan wie Jezus altijd de eer gaf van de machtige werken die hij deed.

- De ervaring dat uiterlijke dingen geen bevrediging kunnen geven, dringt de ziel ertoe om te zoeken naar de kracht in zichzelf. Dan kan de mens de 'Ik-ben' ontdekken, dan kan hij te weten komen dat binnenin hem alle macht ligt om zijn hart te bevredigen, om iedere behoefte en elk verlangen te vervullen. Meestal komt hij niet tot deze kennis eer hij door de slagen van de wereld ertoe wordt gedreven dit innerlijke plan van rust en vrede te zoeken. Weet hij dat de 'Ik-ben' de vervulling van zijn wens is, dan is de wens al vervuld. Het is dwaasheid voor de vervulling van zijn wensen ergens anders vervulling te zoeken dan in het Goddelijke Zelf. Om tot ontplooiing te komen moet hij zélf deze ontplooiing tot stand brengen.

- Al onze ideeën, gedachten, woorden en daden moeten in overeenstemming zijn met het visioen wil het vorm kunnen aannemen. Dat is waarachtige concentratie, een al het andere uitsluitende concentratie, het samentrekken van alle krachten op het wezenlijke.

- Wij moeten tot een juister begrip komen van de overgang van een lager naar een hoger bewustzijn. Deze overgang betekent een opzetten van het materiële plan, waar slechts onenigheid en disharmonie heersen en een aannemen van een Christus-bewustzijn, waar alles schoonheid, harmonie en volmaaktheid is.

- De gedachte en het woord zenden bepaalde trillingen uit die zich voorwaarts bewegen in steeds wijder wordende cirkels, totdat zij het heelal omvatten. Dan keren zij op dezelfde wijze terug naar degene die hem heeft uitgezonden. Iedere gedachte en ieder woord keert zo zeker tot ons terug als wij het uitgezonden hebben.

- Het enige wat een scheiding veroorzaakt heeft tussen mens en hemel is een 'mist van stoffelijke gedachten'.

De Meesters van het Verre Oosten

Baird T. Spalding

Korte Inhoud

Uittreksel

Recensie

Koop dit boek bij