Lao Tseu
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Ankh-Hermes
|
|
Gewicht:
|
160 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
159
|
|
ISBN:
|
90-202-0995-7
|
|
ISBN-13:
|
978-90-202-0995-2
|
|
Categorie:
|
Wijsheden & Uitspraken
|
|
Richtprijs:
|
€ 14,95
|
Korte Inhoud
Het boek Tao Te Tjing is een van de belangrijkste geschriften van het taoïsme. Centraal staan `het volgen van de Tao en Wu wei, `het niet ingrijpen, het loslaten , dat wil zeggen, je niet verzetten tegen de loop der dingen, maar daar spontaan in meegaan. De Tao Te Tjing is een wijsheidsboek, dat door zijn diepgang en oorspronkelijkheid wordt gerekend tot de hoogtepunten van de wereldliteratuur. Het werk wordt toegeschreven aan Lao Tseu, een oudere tijdgenoot van Confucius.
Uittreksel
Blz. 10: Wie schreef de Tao Te Tjing?
De Tao Te Tjing wordt toegeschreven aan Lao Tseu, die echter volgens sommige sinologen alleen een legendarische figuur geweest is. Maar het boek moet natuurlijk een levende auteur gehad hebben. Het is hier net als met de werken van William Shakespeare. Als Shakespeare ze niet geschreven heeft, moet er toch iemand zijn die ze wél geproduceerd heeft.
De naam 'Lao Tseu' betekent letterlijk 'het oude kind', maar al van oudsher staat 'tseu' ook voor 'wijze' of 'leraar'. Men heeft dus de keuze tussen 'het oude kind' en 'de oude wijze'. En volgens zeer oude commentatoren is het de bedoeling dat men aan de beide betekenissen denkt. Het is immers onze opgave weer als kinderen te worden, willen we tenminste Tao ervaren (of het koninkrijk Gods binnengaan). In dit opzicht spreken Lao Tseu (hoofdstuk 55) en Jezus volkomen dezelfde taal.
Deze opvatting wordt ook ondersteund door een eveneens zeer oude legende, waarvoor wij overigens niet graag willen instaan. Lao Tseu zou tachtig jaar geweest zijn toen hij de moederschoot verliet en had daarom al volledig grijs haar. Dit zou dan de eigenlijke verklaring zijn voor de benaming 'het oude kind'. Uit de Nederlandse literatuur kennen we het geestige boekje van Theo Thijssen: Het grijze kind, waarin verhaald wordt over een knaapje dat zijn wijsheid uit vorige levens meebrengt.
Lao Tseu zou - volgens een andere legende - met een kolossale bobbel op de schedel geboren zijn die een teken van zijn grote wijsheid is. Men ziet hem er vaak mee afgebeeld. In de achttiende eeuw geloofde men ook in la bosse de la mathématique, de vermaarde wiskundeknobbel.
Een andere naam voor Lao Tseu is Lao Tan, wat 'oude meester' (of 'langoor') betekent. De termen Lao Tseu en Lao Tan komen al in heel oude boeken en legenden voor. Vandaar dat men Lao Tseu soms gezien heeft als een oudere tijdgenoot van K'oeng Foe Tseu (die in het Westen Confucius wordt genoemd). China's grootste historicus, Se Ma Tjien, die circa 100 jaar v. Chr. leefde, beschrijft zelfs een ontmoeting tussen beiden. Dit verhaal dient men echter symbolisch op te vatten. Het komt voor het eerst voor bij Tjwang Tseu, die het als een allegorie geeft. Perzische geleerden hebben deze ontmoeting historisch opgevat. Uit deze bron hebben jezuïetengeleerden geput en zo kwamen Europese sinologen ertoe Lao Tseu's geboortejaar op 604 vóór onze jaartelling te stellen.
Daar noch K'oeng Foe Tseu, noch Me Ti, noch Meng Tseu, alle drie vermaarde wijzen, ergens van het bestaan van Lao Tseu gewagen, mogen we aannemen dat ze hem ook niet gekend hebben.
Een betere datering is die van 395-305 vóór Chr. Dat klopt ook met het feit dat in 374 vóór Chr. een zekere Lao Tan als staatsbeambte van Tsjeoe vermeld wordt.
Recensie
door
Tsenne Kikke
De Tao Te Tjing is een bundel van 81 korte teksten, die zowel ontologische als ethische aspecten van het leven behandelen. Het bespreekt hoe de wereld in elkaar zit, maar ook hoe men in het leven "juist" handelt. Centraal staan 'het volgen van de Tao' en Wu wei, 'het niet ingrijpen, het loslaten', dat wil zeggen, je niet verzetten tegen de loop der dingen, maar daar spontaan in meegaan. In die zin zijn mensen beter af zonder kennis of verlangen dat juist aanzet tot verzet.
Als wijsheidsboekje is de Tao Te Tjing één van de belangrijkste geschriften van het taoïsme, dat door zijn diepgang en oorspronkelijkheid wordt gerekend tot de hoogtepunten van de wereldliteratuur. Het werk wordt toegeschreven aan Lao Tseu, ook wel Laozi genoemd, een oudere tijdgenoot van K'oeng-foe-tseu (Confucius), Lao Tseu, zag hoe alles zijn tijd had en dan goed was en - als de juiste tijd voorbijging - weer verkeerd kon heten. Door deze gedachte aan een eeuwige vervloeiing worden zijn uitspraken doorlicht, zodat deze vaak tegenstrijdig klinken of sprankelen van een fijne ironie. Ze kunnen zonderling en onbegrijpelijk lijken, maar bewust heldert Lau Tseu deze ondoorzichtigheid niet op. Eerder maakt hij haar nog ondoordringbaarder door paradoxen toe te voegen.
|