|
Synchroniciteit is een term, die in 1930 bedacht werd door de Zwitserse psychiater en psycholoog Carl Gustav Jung (1875 - 1961).
Van synchroniciteit is sprake wanneer twee of meer gebeurtenissen min of meer tegelijkertijd optreden in een voor de betrokkene zinvol verband, dat niet noodzakelijk als causaal wordt ervaren. Eenvoudig gezegd: je ervaart het als 'meer dan gewoon toeval', omdat de twee gebeurtenissen voor jou met elkaar te maken schijnen te hebben, maar niet zo dat het ene het andere heeft voortgebracht.
Jung zag synchroniciteit als een ander verklaringsmodel dat naast causaliteit zijn plaats verdiende. Dit concept stelt de causaliteit zelf niet ter discussie, noch wil het ermee concurreren. Het beweert slechts dat, net zoals gebeurtenissen kunnen gegroepeerd worden onder 'oorzaak', ze net zo goed kunnen worden gegroepeerd onder hun betekenis.
Jung zegt zelf over synchroniciteit: "Synchroniciteit is niet raadselachtiger of geheimzinniger dan de discontinuïteiten in de fysica. Het is slechts de vastgeroeste overtuiging van de almacht van de causaliteit die het verstand moeilijkheden bereidt en die het ondenkbaar doet schijnen dat er oorzaakloze gebeurtenissen zouden kunnen voorkomen of bestaan...
Zinvolle coïncidenties zijn denkbaar als zuivere toevalligheden. Maar naarmate hun aantal toeneemt en de overeenkomst groter en nauwkeuriger is, wordt het steeds minder waarschijnlijk en meer ondenkbaar dat hier sprake van toeval is. Dat wil zeggen: ze kunnen niet meer voor zuiver toeval doorgaan, maar moeten bij gebrek aan causale verklaringen als ordeningen volgens een bepaald plan opgevat worden...
Hun 'gebrek aan verklaarbaarheid' bestaat niet alleen uit het feit dat de oorzaak onbekend is, maar ook uit het feit dat zo'n oorzaak met onze verstandelijke capaciteiten niet denkbaar is".
Deze betekenisvolle gelijktijdigheid was voor Jung ook belangrijk in de verklaring van de werking van de I Tjing: Het Boek der Veranderingen, vertaald door Richard Wilhelm, waarvoor hij het voorwoord schreef.
Bij de raadpleging van de I Tjing - uitgesproken als 'Yi King' - wordt zesmaal achter elkaar met drie munten geworpen. De muntencombinaties, kop-kop-munt, en dergelijke, worden omgezet in ononderbroken lijnen of gebroken lijnen en 'rustende' of 'bewegende' lijnen. De combinatie van zes lijnen, die zo is verkregen, wordt een hexagram genoemd en heeft een nummer en een bijbehorende tekst. Deze tekst geeft antwoord op de vraag die gesteld is bij het raadplegen van het orakel door het werpen van de munten.
Naast het werken met munten kan men ook de duizendbladstengels hanteren hetgeen wel iets omslachtiger is en dus meer tijd in beslag neemt.
De theorie van de synchroniciteit verklaart waarom de tekst in de I Tjing een passend antwoord is bij de gestelde vraag.
Bron: Wikipedia
Organisaties gespecialiseerd in synchroniciteit
- Vind nog meer organisaties gespecialiseerd in synchroniciteit op Zoek&Vind.
- Jouw organisatie er nog niet tussen? Voeg ze toe op Zoek&Vind!
Blogposts over synchroniciteit
Boeken over synchroniciteit
|