Krijgskunst

Er zijn tientallen verschillende krijgskunsten, of krijgswetenschappen - en, indien we de moderne erbij rekenen: honderdtallen, misschien.

Krijgskunst is oorspronkelijk de leer van alles wat op oorlogsvoering betrekking heeft. Tegenwoordig worden ook onderwerpen als buitenlandse betrekkingen, internationaal oorlogsrecht en bedrijfsvoering van de krijgsmacht daaronder verstaan.

Het boek 'De krijgskunst' uit 1520, waarvan de originele titel 'Dell'arte della guerra' is, is een politiek werk van de Florentijn Niccolò Machiavelli. Hiermee werd hij een classicus van het krijgswezen.
 
'De krijgskunst' is een gedetailleerde uiteenzetting over de militaire verdediging van een staat: het leger, rekrutering, bewapening, training, leiding, inkwartiering, vestingen en belegeringen. Hij beschouwde oorlog als het belangrijkste deel van de politiek. Het burgerlijke leven moest nauwer verbonden worden met het militaire - want, het hele volk diende onder de wapens te worden gehouden om - wanneer nodig - oorlog te kunnen voeren. De algemene dienstplicht moest het volk warm maken voor de strijd. Machiavelli onderschatte het belang van vuurwapens in de toekomst. Hij bleef zweren bij de oude Romeinse infanterie, maar het tijdperk van de traditionele wapens liep op zijn laatste benen.
 
Wederom deed hij beroep op een 'principe nuovo' (nieuwe vorst) om een nationaal leger op de been te brengen en het land te verenigen. Wie onder de Italiaanse heersers deze weg als eerste inslaat, zal zich tot heer over heel Italië opwerpen. Tevens klaagde hij dat hij niet de kans kreeg om zijn theorieën te bewijzen en dus te verwezenlijken.

Krijgskunst doet zich tegenwoordig ook voor onder het mom van een sport. Martiale sporten behoren dus ook tot de krijgskunde en kennen een lange voorgeschiedenis. Ondanks de grote onderlinge verschillen zijn er ook veel overeenkomsten waar te nemen en men kan dan ook vaststellen dat de verschillende martiale tradities van landen, zoals bijvoorbeeld die van Japan, China en Korea, elkaar wederzijds beïnvloed hebben.

- De lijst van martiale sporten is ellenlang. Alleen al tussen die van de Koreaanse vechtkunsten treffen we de volgende aan: Hae Dong Gumdo - Hankido - Hankumdo - Hanmudo - Hapkido - Hoi Jeon Moo Sool - Hwarangdo - Kong Soo Do - Kuk Sool Won - Kumdo - Muye24ki - Sibpalgi - Ssireum - Sunmudo - Taekgyeon - Taekwondo en Tang Soo Do.

- Budo en bujutsu zijn termen voor Japanse krijgskunsten, en Wushu, waarvan er verschillende stijlen bestaan, is Chinees voor 'krijgskunst'.

- Een interne, zachte vorm van wushu is het tai chi. Een moderne harde vorm, die uit een combinatie van diverse traditionele wushustijlen bestaat, is het san shou.
 
- Het moderne Wushu heeft een meer sportachtig karakter. Het is meer gericht op demonstraties en technische trucs. Tot voor kort werd de nadruk meer gelegd op acrobatische sprongen dan op vechttechnieken. De laatste jaren is er weer meer een trend naar de traditionele vechttechnieken.
 
- Veel scholen die wushu onderwijzen, zeggen hun oorsprong te hebben in de traditie van Bodhidharma, een boeddhistisch leermeester, die leefde van circa 482 tot 539 na Chr. Ook in Japan wordt vaak naar hem verwezen. Komende uit Zuid-India wordt verondersteld dat hij kundig was in de vechtsport Kalaripayattu.

Organisaties gespecialiseerd in krijgskunst

• Vind nog meer organisaties gespecialiseerd in krijgskunst op Zoek&Vind.
• Jouw organisatie er nog niet tussen? Voeg ze toe op Zoek&Vind!