Ex-militair Pavel Filatye publiceerde een vernietigend oorlogsdagboek

"Sommige soldaten schoten in hun eigen benen om weg te kunnen…"
door Tsenne Kikke - vrijdag 19 augustus 2022 17:57

Mensen met een hogere vorm van bewustzijn zouden nooit aan een oorlog willen deelnemen. Sterker zelfs: indien de mensheid over die hogere vorm van bewustzijn zou beschikken, zouden er geen oorlogen meer kunnen zijn, onmogelijk. Want, hoe kunnen mensen, die in vrede leven en elkaar liefhebben, eraan denken elkaar uit moorden?...

Anders gezegd: indien we het over de huidige mensheid hebben, dan spreken we momenteel over een 8 miljard aardbewoners. Probeer nu zélf maar eens, beste lezer, om in jouw eigen omgeving één mens te vinden die zo'n hogere vorm van bewustzijn in zichzelf meedraagt...

Kortom: de hedendaagse mens, die slechts twee van de vier niveaus van bewustzijn kent, is eerder met zijn animale deel vergroeit dan met een hoger niveau van 'zijn'. En, omdat geen mens begrijpt waarover ik het nu heb - ik bedoel: een begrijpen waar men dagdagelijks naar streeft te leven - moeten we het stellen met menstypen waarvoor geweld, oorlog, egoïsme, en zo meer, deel uitmaakt van hun gewone denken en handelen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En films, theater, romans, zeer vele sportevenementen, de media in het algemeen, en zo meer, spelen daar dapper op in. Om daarvan een klein voorbeeldje te geven: dit werd er mij aangeboden...

Waarmee voeden gewone mensen hun brein?

Zoals je weet, bestaan er drie vormen van voeding, zijnde: eten en drinken, zuurstof en indrukken opdoen, waarvan de laatste de meest belangrijke zijn; een iets, waarvan mensen niet bewust zijn. Waarom zouden ze? Want...

... in de 15 jaar tijd dat deze Spiritualia website bestaat, hebben we van de meer dan 1 miljoen bezoekers niet één persoon kunnen aantrekken die aan Zelfkennis wil doen. Wedden dat 'Gazet van Antwerpen' duizenden mensen bereikte?... Honderdduizenden, misschien. Geen verwijt: gewoonweg een vaststelling van feiten teneinde al het voorgaande te bevestigen. "Och," schreef ik al eerder, "geef de mensheid nog minstens een duizendtal jaren de tijd om aan dat bewustzijnsniveau te werken."

Over oorlog gesproken...

De 34-jarige Russische ex-parachutist Pavel Filatyev stak zijn nek uit. Op de Russische sociaalnetwerksite 'Vkontakte' publiceerde hij 141 pagina’s over zijn deelname aan de Oekraïne-oorlog. Het uitschrijven ervan duurde een 45-tal dagen nadat hij nabij Mykolaiv gewond was geraakt en ook nog van een ooginfectie trachtte te genezen. "Op dat moment dacht ik al dat we hier alleen maar onzin aan het doen waren. Waar hebben we deze oorlog verdomme voor nodig? En ik dacht echt: 'God, als ik overleef, dan doe ik alles wat ik kan om dit te stoppen'." Hij kende de gevolgen van wat hij zou publiceren en begreep dat hij gevangenisstraf riskeerde, dat hij een verrader zou worden genoemd, en dat hij door zijn vroegere strijdmakkers zou worden gemeden.

"Ik kan gewoon niet langer zwijgen, ook al weet ik dat ik waarschijnlijk niets zal veranderen, en misschien heb ik wel dom gehandeld om mezelf in zoveel problemen te brengen," zei Filatjev, zijn vingers trillend van de stress terwijl hij nog een sigaret opstak...

"Ik ben niet bang om in een oorlog te vechten. Maar ik moet rechtvaardigheid voelen, begrijpen dat wat ik doe juist is. Het Russische leger stuurde ons slecht geëquipeerd naar het slagveld opdat we ons daar als beesten zouden gedragen. Het geweer dat ik kreeg, was verroest en had een gebroken riem. Toen we dagenlang in de loopgraven rond Mykolaiv onder vuur lagen, zijn gruwelijke dingen gebeurd. Ik heb kameraden krijgsgevangenen zien verminken. En daarna koelden ze hun frustratie nog eens op de lijken. Het was gruwelijke waanzin die zich tegen ons keerde. Mensen zochten een uitweg, soms extreem. Ik heb kameraden gezien die zichzelf in de voet schoten - of, een ander lichaamsdeel verminkten om toch maar van het slagveld te worden afgevoerd. Sommigen pleegden zelfmoord in de hoop dat hun nabestaanden dan toch maar de schadevergoeding van drie miljoen roebel (omgerekend 50.000 euro) zouden opstrijken.”

Pavel Filatyev verzweeg weinig in zijn online oorlogsdagboek. Hij was bij de aanvang van de Russische invasie in de Krim, het Oekraïense schiereiland dat Rusland al annexeerde, gestationeerd en werd vandaar meegestuurd voor de invasie van de havenstad Kherson. “Heb je ooit de schilderijen van de plundering van Rome door de barbaren gezien? Zij beschrijven best wat er om me heen gebeurde toen we begin maart Kherson innamen. We waren allemaal uitgeput en verwilderd. Meteen begonnen we als echte wilden alle gebouwen af te zoeken naar voedsel, water, een douche en een plek voor de nacht. Maten van mij pakten computers en andere waardevolle goederen mee.”

In een interview met een reporter van de Britse krant 'The Guardian' lichtte Filatyev die gestolen computers toe. “Zelfs op de Russische tweedehandsmarkt brengen ze nog een paar maanden soldij op. Zelf heb ik geen computers gestolen, wel een hoed, die ik in een vernielde vrachtwagen vond. Want mijn eigen bivakmuts was te koud.”

Volgens Filatyev is dat een deel van de strategie van de Russische legerleiding: de manschappen met minderwaardig materiaal naar de oorlog sturen om zo hun wraaklust nog te verhogen. “Op die manier maken ze waarachtige wilden van ons. Wat een wilde toestand kun je mensen aandoen door er niet aan te denken dat ze moeten slapen, eten, zich wassen en ontlasten. Alles om ons heen gaf ons een walgelijk gevoel; als stumpers probeerden we alleen maar te overleven. En, het duurde weken vooraleer ik begreep dat er geen oorlog was op Russisch grondgebied, en dat we Oekraïne hadden aangevallen...”

Pavel Filatyev ventileerde ook zijn frustratie over de inzet van de oorlog zelf. “Als ik niet het recht heb om ‘nee tegen oorlog’ te zeggen, waarom heeft iemand anders dan het recht om de oorlog te beginnen? Het leger naar huis sturen, kan ik niet. Maar ik kan wel mijn bedenkingen over deze invasie delen en andere burgers aanmoedigen voor hun land te zorgen dat al zoveel problemen heeft. We zitten in een vicieuze cirkel: we treffen allemaal schuld, maar we moeten de juiste conclusies trekken en onze fouten corrigeren. Het zal misschien niets veranderen, maar ik weiger deel te zijn van deze waanzin.”

Filatyev zei ook dat Rusland absoluut niet goed zorgt voor de soldaten die gewond van het slagveld terugkeren. “Ik ben sommigen gaan bezoeken in het hospitaal. Onder andere de overlevende matrozen van de raketaanval op de Moskova. Ze vertelden dat ze al maandenlang geen vergoeding hadden verkregen. Ook zijn veel families nog niet ingelicht dat hun zoon op het slagveld is gesneuveld.”

Ondergedoken

Sinds hij bepaalde zaken bekend maakte, heeft zijn hele eenheid het contact met hem verbroken. Maar hij geloofde dat 20% van hen zijn protest zonder meer steunde. En vele anderen hadden hem in stille gesprekken verteld dat ze met tegenzin respect hadden voor het patriottisme van Oekraïners die vochten om hun eigen grondgebied te verdedigen - of hadden geklaagd over mishandeling door Rusland van zijn eigen soldaten, en zo verder.

De dagen nadat hij zijn oorlogsdagboek postte, trok hij van het ene hotel in Moskou naar het andere, om uit de handen van de politie te blijven door een stap voor te zijn. Anderzijds besefte hij wel dat het niet moeilijk was hem te vinden. Aan 'The Guardian' zei Filatyev: "Ik denk niet aan emigreren. Waarvoor zouden ze mij in de VS kunnen gebruiken als ik hier al niets meer voorstel?” Maar een woordvoerder van de Russische 'Human Rights Watch' liet donderdag weten dat Pavel Filatyev nu toch veilig het land uit is.

"Het is heel belangrijk dat iemand de eerste is geworden die zich heeft uitgesproken," zei Vladimir Osechkin, het hoofd van het mensenrechtennetwerk 'Gulagu.net', die Filatyev eerder deze week hielp Rusland te verlaten. Filatyev is daarmee ook de eerste bekende soldaat die Rusland is ontvluchtte vanwege zijn verzet tegen de oorlog. "En het opent een doos van Pandora."

Nochtans was Filatjev's oorspronkelijke plan om zijn memoires te publiceren en zich onmiddellijk bij de politie aan te geven. Maar de activist Osechkin zei hem om er nog eens over na te denken en drong er herhaaldelijk bij hem op aan het land te ontvluchten.

Filatyev ziet nog steeds niet goed uit zijn rechteroog. En hij lachte verbitterd omdat hij tegen een buitenlandse journalist moest klagen over het Russische leger "alsof een priester met jou komt praten bij een biertje".

"Het stupide is, dat ik mijn land moest ontvluchten enkel en alleen omdat ik de waarheid vertelde over wat deze schoften van ons leger hebben gemaakt. Ik ben overweldigd door emoties dat ik mijn land om die reden heb moeten verlaten."

"Mensen vroegen me waarom ik mijn wapen niet neergooide. Ik ben tegen deze oorlog, maar ik ben geen generaal, ik ben geen minister van defensie, ik ben Poetin niet - ik weet niet hoe ik dit moet stoppen. Ik zou niets veranderd hebben om een lafaard te worden, en mijn wapen neer te gooien en mijn kameraden in de steek te laten."

"Ik ben gewoon doodsbang voor wat er daarna gebeurt," zei hij, en hij stelde zich Rusland voor dat het - ondanks de verschrikkelijke kosten - zou vechten voor de totale overwinning. "Wat zullen we daarvoor betalen? Wie blijft er over in ons land?... Voor mezelf heb ik gezegd dat dit een persoonlijke tragedie is. Want, wat zijn we geworden? En hoe kan het nog erger worden?..."

"Vind mensen, die in zichzelf zowel de motivatie als de aangeboren drijfveer hebben om aan hun Innerlijke Zelf te werken, en we zullen hen gidsen."

- DIMschool vzw, de énige gespecialiseerd in Zelfkennis, zijnde: het kennen van het Zelf -
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Voel je je geroepen om Spiritualia te sponsoren?
Klik hier en, alvast bedankt!

Overschrijven kan ook via: IBAN: BE22 7795 9845 2547 - BIC: GKCCBEBB

- Indien je een (bak)steentje bijdraagt, mogen we jouw naam hieronder publiceren? -