Dit is een prachtig voorbeeld van hoe een ziekelijke geest anderen via pure brainwashing kan beïnvloeden. Natuurlijk mag je er een andere opinie op nahouden, maar in dat geval vraag ik jou om jezelf in de schoenen van één van die kinderen te stellen. Anders gezegd: zou jij - kind zijnde - in dat gezin willen opgroeien?... Vooral de filmpjes - geheel onderaan - zijn de moeite waard om in hun geheel te bekijken.
In Nederland startte in januari van vorig jaar het proces rond een zogenoemd 'spookgezin'; een gezin, dat jarenlang in het landelijke Ruinerwold (Drenthe) verborgen op een boerderij leefde. De vader ervan, de 68-jarige Gerrit Jan van D., werd achteraf verdacht van vrijheidsberoving, mishandeling van zijn kinderen, en seksueel misbruik van twee van zijn oudste kinderen. Tevens van witwassen van geld. Ook de huurder van de boerderij, Josef B., stond terecht. De verklaringen in de zaak liepen sterk uiteen.
In oktober 2019 werden bij een politie-aanval op die boerderij verscheidene kinderen achter een kast in een afgesloten ruimte aangetroffen. Bij die inval probeerde de Oostenrijker Josef B., de Oostenrijkse huurder van de woning en de klusjesman, de politie tegen te houden. Hij werd dan ook opgepakt; maar in oktober 2020 op vrije voeten gesteld in afwachting van zijn proces.
Het was de oudere zoon van het gezin, de 25-jarige Jan Zon van Dorsten genaamd, die de zaak aan het licht bracht. Hij slaagde erin om in de buurt op café te gaan en vertelde aan de stamgasten en de uitbater dat hij was kunnen 'ontsnappen'. Jan Zon maakte een verwarde indruk. De uitbater rook onraad en verwittigde de politie.
Op 17 juni van vorig jaar meldde diezelfde Jan Zon op zijn Facebook pagina dat hij op 6 juni een nieuwe job was gestart bij Creconat, 'een creativiteitsmarkt voor iedereen'. Op LinkedIn schreef hij daarover in het Engels: “In vrijheid geniet ik van Creconat!” De firma is - toevallig of niet - gelieerd aan het houtbedrijf van klusjesman Josef B. in Meppel waar de politie was binnengevallen. Ook schreef hij dat het gezin op het einde van de wereld zat te wachten, volledig afgezonderd van de buitenwereld, en zo meer.
Op LinkedIn heeft Jan het ook over zijn ouders, “die altijd hebben ingestaan voor onze persoonlijke opvoeding” en een bedrijf hadden “dat altijd geweldig liep”. Maar die tijd is voorbij, schreef hij nog. “In 2004 overleed mama en we zorgen elke dag met plezier voor papa.”
Indien bovenstaand fimpje werd verwijderd, probeer dan eens deze link.
Bidden, alleen water en vaak straf
Gerrit Jan van D. werd dus verdacht van vrijheidsberoving, mishandeling van zijn kinderen, seksueel misbruik van twee van zijn oudste kinderen (die nooit op de boerderij hebben gewoond), en van witwassen. Ook Josef B. werd verdacht van vrijheidsberoving én witwassen. Er werd namelijk een grote som contant geld - meer dan 90.000 euro - gevonden op de boerderij.
Gerrit Jan van D. zou minstens negen kinderen hebben, de oudste drie konden het gezin ontvluchten. De zes andere – vier meisjes waaronder een tweeling en twee jongens – leefden sinds 2010 op de boerderij. Zij werden nooit aangegeven bij de burgerlijke stand. Officieel bestaan ze dus niet. Ze leefden hun hele leven in afzondering en moesten verborgen blijven voor de buitenwereld, verklaarde het Nederlandse Openbaar Ministerie. Ze hadden wel hun eigen moestuin en leefden volledig zelfvoorzienend.
De oudste drie kinderen mochten niet over het bestaan van hun zes jongere broertjes en zusjes praten. Alle kinderen moesten maandenlang bidden. Ze kregen dan geen eten, alleen water, stond er in een verklaring van de kinderen. En ze werden geregeld gestraft. Soms met een stok - of, ze stonden urenlang in een koud bad, totdat ze bewusteloos raakten.
En, Coor Janssen de Koreaanse moeder van de kinderen? Zij overleed in 2004 aan de gevolgen van darmkanker, ze was toen 41 jaar oud. Ze werd in het Crematorium Kranenburg in Zwolle gecremeerd. Ook stond ze bekend onder de naam Hye Jin Moon. Als geboortedatum gaf ze 00-00-1964 op. Volgens de Nederlandse Vereniging voor Burgerzaken wordt dat alleen gedaan bij mensen die als vluchteling vragen om een verblijfsvergunning en niet kunnen aantonen wanneer zij geboren zijn.
Juridisch complex: verdachte kan niet praten
De kinderen bleven tot nu toe op de achtergrond. Tv-maker Jessica Villerius zou aan een documentaire werken over het gezin met de hulp van de oudste kinderen. Ze zouden zich herkennen in de beschuldigingen van het Openbaar Ministerie. De jongere kinderen konden zich niet in de klachten vinden.
Ook huurder en klusjesman Josef B. ziet het anders. Hij stelde dat de kinderen niet werden gedwongen om thuis te blijven. Zijn advocaat vergeleek de situatie van de kinderen met 'een klooster'. Ook daar verblijven mensen vanwege hun geloofsovertuiging uit eigen wil tussen vier muren. Gerrit Jan van D., met een verleden in de Moonsekte in de VS, hield er immers een eigen religie op na. Zo waren zijn gezin en Josef B. 'volgelingen'.
Nog een andere moeilijkheid die het juridisch complexer maakte: Gerrit Jan van D. kon (nog) niet worden verhoord. In 2016 kreeg de man een hersenbloeding en kan daardoor al 4 jaar lang niet praten. Hij is halfzijdig verlamd en kan ook niet schrijven. Hij kan alleen ja knikken en nee schudden. Sindsdien werd hij door zijn kinderen verzorgd - een iets, dat volgens velen in tegenspraak is met de beschuldiging dat ze opgesloten waren. Misschien zaten ze - vanwege brainwashing - gevangen in hun eigen hoofd. Gerrit verblijft sinds zijn aanhouding in het gevangenisziekenhuis van Scheveningen.
Verenigingskerk
Naar het schijnt haalde Gerrit Jan van D. zijn religieuze inspiratie bij de Verenigingskerk, een geloofsgenootschap, opgericht door de Koreaanse dominee Sun Myung Moon (1920-2012), met als thuisbasis het Zuid-Koreaanse Gapyeong. Die Verenigingskerk is beter bekend als de Moon-sekte. Naast de Bijbel kent de Verenigingskerk ook de zogenoemde 'Goddelijke beginselen'.
Moon heeft uitspraken gedaan die door sommigen werden veroordeeld als antisemitisch. Zo heeft hij herhaaldelijk gezegd dat joden gedeeltelijk verantwoordelijk waren voor de dood van Jezus (tenslotte hebben ze hem tot de kruisdood veroordeeld), en dat de Holocaust daar een indirecte consequentie van was. Ook had hij zich regelmatig uitgesproken tegen homoseksuelen, en zo meer.
Chris Corcoran, een ex-lid, verklaarde:
"Ik heb vele jongeren tussen de 18 en de 24 jaar gekend die zich aansloten bij de UC. Net zoals ik kwamen ze uit de middenklasse en hadden gestudeerd. Het was een beweging van jonge idealisten die vast besloten waren om de wereld te veranderen via een religieuze revolutie. Ik was goed in het aanwerven van nieuwe leden. De UC leerde mij technieken om de mensen in te delen in intellectuelen, emotionelen, doe-mensen en gelovers. Als intellectueel zou ik u aanklampen met citaten uit boeken van geleerden. Een doe-mens zou ik spreken over hoe de wereld te veranderen: weg met de ellende, de criminaliteit en de vervuiling. Tegen gelovers sprak ik over spiritualiteit en mystieke ervaringen. Je hebt de indruk dat je meewerkt om een nieuwe mensheid te maken en een betere wereld te creëren."
Rechtbank Assen - Tussentijdse zitting: donderdag 2 juli 2020
Maar, de kinderen van Gerrit Jan van D. werden nooit tegen hun wil vastgehouden. Dat zei Yehudi Moszkowicz, de advocaat van de 59-jarige klusjesman Josef B.. Volgens hem zouden de kinderen bij de onderzoeksrechter verklaard hebben dat ze niet opgesloten zaten en konden gaan en staan waar ze wilden.
En, volgens Josef B. is het Openbaar Ministerie (OM) bezig met 'een inquisitie': “Die familie moet kapot. Hebben we dan niets geleerd van de geschiedenis? Het gezin Van D. heeft slechts besloten zich tijdelijk af te zonderen,” aldus B. “Het gaat om ideeën, en die mogen niet. Het gaat om de vervolging van ideeën.”
Ook zei hij dat Van D. al veertig jaar met een project bezig was. “Hij heeft dingen uitgezocht die van groot belang zijn voor de wereld. Daar wordt over duizend jaar nog over gesproken.”
Nog iets...
Gerrit Jan van D. stond rechtstreeks in contact met God en plaatste op Facebook onder de naam John Eagles diverse filmpjes. Zo geloofde hij in een onzichtbare spirituele oorlog tussen goede en kwade geesten, een gevecht tussen Lucifer en God, die hij naar eigen zeggen zelf kon waarnemen. “Het laatste oordeel is al aangekondigd”, zei hij onder meer.
Hij zat namelijk ook achter 'Eagle Rock Wiki', een online encyclopedie, die duizenden zelfgeschreven artikels bevatte over uiteenlopende onderwerpen. Spirituele en religieuze overpeinzingen, God ontmoeten, tips om zelfvoorzienend in de natuur te leven en zelfs onkruid wieden, het passeerde allemaal de revue op de intussen offline gehaalde pagina.
Ondertussen blijkt dat de ziekelijke geest - zoals eerder reeds vermeld - wel degelijk met fysieke problemen is opgezadeld. Om die reden besliste het Openbaar Ministerie hem niet langer vervolgen. Zijn medische toestand zou te slecht zijn, waardoor de man zich onvoldoende zou kunnen verdedigen. Na een beroerte in 2016 zou hij zoveel hersenschade hebben opgelopen dat hij zowel fysiek als mentaal niet in staat is om te worden berecht. De 68-jarige man kan amper praten en ook zijn geheugen en realiteitszin zouden ernstig zijn aangetast. “Het voortzetten van de vervolging zou zijn recht op een eerlijk proces schenden”, aldus het Openbaar Ministerie.
Het was destijds al meteen duidelijk dat Van D. ernstig beperkt was. Een verhoor van de man heeft nooit kunnen plaatsvinden. Zijn advocaat vroeg vorig jaar al om de vervolging te beëindigen. Een uitvoerig onderzoek door gedragsdeskundigen van het Pieter Baan Centrum wees uit dat er nauwelijks met Van D. te communiceren valt, en dat men niet kan vaststellen wat hij wel en niet begrijpt.
De rechter zal op 4 maart beslissen over het verzoek. Als de rechtbank dat verzoek honoreert, komt Gerrit Jan van D. vrij...
0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0
De verklaring die de vier oudste kinderen van Gerrit Jan van D. (68) uit Ruinerwold vandaag in de rechtbank in Assen hebben afgegeven, is ontluisterend. Op, naar het lijkt, de laatste dag van het proces tegen hun vader, bleven zij erbij: de ‘aartsvader’ is en blijft een serieus gevaar. Lees hier hun hele verhaal.
‘Het is ons er in deze procedure nooit omgegaan dat vader gestraft zou worden. Een uitspraak van de rechtbank zou tegemoet kunnen komen aan onze behoefte om erkenning voor het onbeschrijfelijke leed dat ons allemaal is aangedaan vanaf ons geboorte.
Het gaat ons erom dat juist heel duidelijk in deze procedure door de rechtbank wordt uitgesproken dat wat ons is overkomen niet kan, dat die feiten strafbaar zijn. Dat kan niet zonder consequenties blijven. Het zou ook tegemoet komen aan ons rechtvaardigheidsgevoel.
Gerrit Jan verdient een eerlijk proces en een dergelijk proces kan wat ons proces ook gedaan worden met de nodige aanpassingen en hulpmiddelen. De inhoudelijke behandeling zou nog steeds mogelijk zijn wat ons betreft. Want het zou niet de eerste keer zijn dat een verdachte die terechtstaat niet alles begrijpt. En dat hoeft ook niet om toch van een eerlijk proces te spreken.
Ter beperking van zijn belastbaarheid kan bijvoorbeeld de zitting worden gedaan in de rechtbank Noord-Holland, naast de gevangenis waar Van D. nu verblijft of desnoods wordt de behandeling op de zitting opgeknipt in korte sessies. Daarmee wordt volgens ons gewaarborgd dat vader nog enige begrip van het strafproces zal hebben en voor het overige zijn zijn advocaten er om zijn belangen te behartigen. Niet alleen de belangen van Gerrit Jan spelen hier, maar zeker ook onze belangen. En ergens ook die van de – geschokte – samenleving.
‘Aan wat hij ons heeft aangedaan, kan niet worden voorbijgegaan’
Aan hetgeen Gerrit Jan heeft gedaan, ons heeft aangedaan, kan niet straffeloos voorbijgegaan worden. Dat kan niet zonder consequenties zijn. Natuurlijk zijn we ervan overtuigd dat de rechtbank met een weloverwogen uitspraak zal komen. Wat wij toch lastig zouden vinden dat de rechtbank uitspraak doet zonder weet te hebben van wat wij naar voren willen brengen. De kans dat deze strafzaak als een nachtkaars uitgaat, vervult ons met veel emoties.
Wij hebben er van meet af aan zoveel aangedaan om de ernstige misstanden aan het licht te brengen. Wij hebben uitvoerige, indringende en zeer confronterende verklaringen afgelegd bij de politie. De officier van justitie heeft begin vorig jaar op een zitting enkele van deze misstanden openbaar gemaakt.
De wederrechtelijke vrijheidsberoving, onze gijzeling, die vanaf de geboorte van onze oudste broer in 1989 voortduurde tot aan 14 oktober 2019. Een periode van 30 jaar verdeeld over de locaties Hasselt, Zwartsluis, Staphorst, Meppel en uiteindelijk Ruinerwold.
Wij werden binnengehouden, leefden in afzondering, niet alleen van de buitenwereld maar soms ook zo vaak en zo lang van elkaar, moesten stil zijn. Contact met de buitenwereld maakte je onrein en had het risico dat slechte geesten in je lichaam zouden komen. Gerrit Jan kon zomaar vanuit het niets bepalen wanneer je onder was en dan werd je afgestraft, afgezonderd, moest je bidden. En dat soms uren, dagen, weken achter elkaar. Binnen of buiten onder welke weersomstandigheden dan ook. Zonder eten, wat water en afgezonderd.
Een kind mag zoiets nooit meemaken
Wij, de drie oudste kinderen, kregen hiernaast ook stelselmatig de schuld van het overlijden van onze moeder in 2004. Omdat wij als enige wel contact hadden met de buitenwereld, naar school gingen, was haar overlijden volgens Gerrit Jan een aanval van buitenaf, waarvoor wij verantwoordelijk waren. Hoe kun je als kind leven met de gedachte dat het overlijden van jouw dierbare moeder jouw schuld is?
De fysieke straffen die wij allemaal moesten ondergaan, met het seksueel misbruik bij in ieder geval de oudste dochter (ik was 13, 14 jaar), en een zoon (12 jaar) daar nog eens bovenop, hebben voor blijvende, onuitwisbare littekens gezorgd. Maar misschien hebben de psychische mishandelingen ons nog het meest beschadigd.
‘Ik leefde compleet afgezonderd. In een caravan, in een hondenhok’
Ik, de oudste zoon, leefde al vanaf mijn elfde compleet afgezonderd. In een caravan, in een hondenhok. Ik zou een slechte geest hebben, kreeg altijd te horen dat ik slecht was, daarom wilde ik niet bij de andere kinderen in de buurt komen omdat ik hen geen slecht wilde doen.
Dat verklaart ook waarom ik in de jaren nadat ik was gevlucht geen contact durfde op te nemen met mijn broers en zusjes. Ik was nog steeds ontzettend bang dat mijn slechte geest ook dan nog aan hen overgedragen zou kunnen worden. Nu weet ik dat dat onzin is, maar toen geloofde ik het echt. Zo diep zat de indoctrinatie in mij. En dit geldt ook voor mijn oudste zus en broer. Juist om onze broers en zusjes in Ruinerwold te beschermen.
Ook ik als oudste zus heb al die jaren na mijn vlucht niets naar buiten durven te brengen, want als ik dat zou doen, dan zou dat zorgen voor geestelijke aanvallen op hen en dat zou Gerrit Jan (en God) dat zien als een aanval op mijn gezin. Ik was bang voor wat het geestelijk bij hen zou aanrichten als ik met mijn verhaal naar buiten zou treden.
Ook ik, de op een na oudste zoon, weet nog goed - dat wij de eerste jaren van ons leven buiten - elkaar vooral met rust hebben gelaten. Wij waren zo bang voor de invloed op elkaar. Elk contact, elke gedachte er zelfs aan, zou een geestelijke aanval kunnen betekenen. Zeker naar de jongere zes in Ruinerwold.
‘De angst hield ons nog tot 2019 bezig’
De geestelijke aanvallen zouden betekenen dat ook zij weer gestraft zouden worden. Ik weet dat een van mijn jongere zusjes heel lang is gestraft voor het feit dat zij volgens Gerrit Jan, onder invloed van de al jaren vertrokken oudste zoon was. Die constante angst, waarvan je de geestelijke gevolgen niet kon overzien. Het heeft ons nog zoveel jaren beziggehouden, zelfs nog tot in 2019.
Wij zijn bij uitstek, naast onze jongere broer en zusje degene die weten wat wij hebben meegemaakt en nog steeds meemaken. Wij zijn geen officiële deskundigen maar wij zijn misschien nog wel veel belangrijker: wij zijn ervaringsdeskundigen.
Wij weten bijvoorbeeld als geen ander dat Gerrit Jan nog steeds invloed uitoefent, kan uitoefenen en op welke wijze hij dat doet. Die controle voert hij ondanks zijn in 2016 doorgemaakte herseninfarct nog steeds op indringende wijze uit. Sterker nog, ook na het vertrek uit de boerderij eind 2019, in de gevangenis, voert hij nog altijd controle uit over met name de jongste vijf en probeert dat ook nog steeds bij ons te doen.
‘Gerrit Jan was alles voor ons, ook na zijn beroerte’
Ik, de ontsnapte zoon van Gerrit Jan, heb dat in die ruim drie jaar nadat onze vader een beroerte kreeg van heel dichtbij meegemaakt. Op 3 augustus 2016 leek voor ons, in de boerderij, de wereld teneinde. Gerrit Jan was immers alles voor ons: ons hele leven en toekomst hingen compleet van hem af. Maar hij had een beroerte gekregen. Hoe konden we nu verder leven nu wij niet meer met hem konden communiceren, nu hij niet eens meer leek te begrijpen wat er in zijn omgeving gebeurde?
De eerste maanden na zijn beroerte, was voor ons een emotioneel trauma. Maar het was, vreemd genoeg, het begin van een nieuw tijdperk. Ik (de later ontsnapte zoon, red.) ontdekte de mogelijkheid om mezelf te kunnen zijn. Ik vond het heel moeilijk, maar het lukte. De constante druk om alles goed te doen, te moeten doen, verslapte in die maanden. Het was helaas van korte duur.
Want in januari 2017 veranderde alles weer. Op 10 januari van dat jaar maakte Gerrit Jan duidelijk dat ik kwaad moest zijn op Josef (B., de medeverdachte in deze zaak, red.). Hij had zijn naam opgeschreven en in heldere gebaren maakte hij duidelijk wat ik moest doen. Toen Josef het einde van de middag op de boerderij kwam, heb ik niet boos gedaan. Ik heb gewoon vriendelijk met hem gepraat.
Toen ik weer binnenkwam in de boerderij, wilde Van D. meteen weten wat ik had gedaan. Ik biechtte op dat ik niet boos was geworden en hij barstte in woede uit. Hij was heel erg kwaad en stuurde mij naar buiten. Aan mijn jongere broer en zussen maakte hij duidelijk dat ik niet mocht eten. Hij heeft mij buiten laten bidden totdat Josef de volgende dag weer kwam. Ik heb toen net gedaan tegen Gerrit Jan alsof ik toen wel kwaad was op Josef en toen mocht ik weer naar binnen en mocht ik weer eten.
Vast systeem met zware straffen
Een ander voorbeeld: in het eerste jaar na de beroerte bekommerde Gerrit Jan zich niet om de boodschappen. Wij kinderen maakten een boodschappenlijst, Josef deed inkopen en wij stopten de boodschappen vervolgens in de kasten.
Op een gegeven moment besefte Gerrit Jan dat hij daar geen grip meer op had en werd hij ontzettend kwaad op ons. Hij heeft toen een systeem ingesteld om controle te houden over alle boodschappen. Wij moesten het inkooplijstje laten zien, alle door Josef gedane boodschappen aan hem tonen en als het dan klopte (hij checkte het lijstje), dan gaf hij pas goedkeuring en mocht het allemaal de kasten in.
Wij leefden verder, ook na de beroerte, volgens een strak tijdschema. Dat schema hield hij volledig in de gaten. Wij moesten dagelijks bidden en daarna naar hem toe gaan om te rapporteren. Als ik om 17.00 uur buiten moest zijn om te bidden, maar ik deed dat bijvoorbeeld pas vijf minuten later omdat ik nog een klusje wilde afmaken, had ik een groot probleem…
Vijf jongsten zien Van D. nog als Messias
Het onderzoeksrapport van het Pieter Baan Centrum bevestigt het recidivegevaar. En dat gevaar is reëel en van serieuze aard en baart ons veel zorgen. Niet in de laatste plaats voor onze jongste broer en zusjes. Het afgelopen jaar zijn zij enorm veranderd. Ze gedragen zich veel opener en vrije in de wereld. Maar één ding is nog steeds hetzelfde: hun relatie en gedrag richting Gerrit Jan toe.
Zij zullen nooit het woord ‘nee’ tegen hem gebruiken. Ze kunnen geen ‘nee’ zeggen omdat ze hem nog steeds zien als ‘Prime Father’ of Messias of zelfs gewoon als hun vader en omdat ze nooit geleerd hebben dat ‘nee’ zeggen kan en mag, dat dat onbestraft blijft omdat het gewoon kan en mag.
Door de jarenlange indoctrinatie denken zij nog steeds dat alles wat Gerrit Jan zegt of doet goed is en niet veroordeeld mag worden. Dat zij zelf, als individu, geen recht van spreken hebben. Voor ons laat dat overduidelijk zien hoever Gerrit Jan zijn jongste kinderen in zijn macht heeft.
Als de verdere strafvervolging zou worden geschorst, dan wordt Gerrit Jan weer met hen herenigd. En ook herenigd met alle overige personen die in meer of mindere mate onderdeel uitmaken van de samenleving waar Gerrit Jan de scepter zwaait, ook nu nog.
Zij zullen dan weer op dezelfde voet verder gaan en met zijn fysieke aanwezigheid zal zijn invloed, controle en macht allen maar verder toenemen. En zal iedereen daar onder gebukt gaan. En nogmaals, dit baart ons grote zorgen.
De afgelopen 14 maanden zijn wij als 9 kinderen elkaar in toenemende mate aan het hervinden. Wij worden steeds meer broers en zusjes, een hechte groep en koesteren dat. Maar deze hereniging is heel kwetsbaar, juist gelet op wat ons in onze jeugd is overkomen. De terugkeer van Gerrit Jan naar de jongste vijf zal deze jonge hereniging hoe dan ook gaan beïnvloeden en onder druk zetten. Juist nu zij meer en meer ‘los komen’, meer ‘vrij komen’.
Vijf jongste kinderen moeten kans krijgen om individu te worden
Het laatste wat wij willen is dat de jongste vijf de kans wordt ontnomen een individu te worden met een eigen, zelfgekozen perspectief. Zij moeten die kans behouden, maar ook de kans krijgen om Gerrit Jan te gaan zien met dezelfde ogen die wij (inmiddels) hebben, de ogen die iedereen in de buitenwereld heeft.
Dat heeft tijd nodig, dat is een langdurig proces, en dat proces is nog maar net gestart en zou meteen teniet worden gedaan als Gerrit Jan weer in hun midden is.
Wij horen mensen zeggen: ‘Ze zijn toch volwassen?’ Maar dat betekent niet dat zij, laat staan wij, zomaar eenvoudig onder de invloed, controle en macht van Gerrit Jan uit kunnen. Wij horen mensen zeggen: ‘Zij hebben toch een eigen wil?’ Maar ook dat betekent niet dat zij, laat staan wij, zomaar eenvoudig weerstand kunnen bieden tegen de invloed, controle en macht van Gerrit Jan. Wij horen mensen zeggen: ‘Hij is zo invalide, hij is geen gevaar meer voor zichzelf of anderen.’ Was het maar zo… Het tegendeel blijkt immers, ook na de beroerte in 2016, ook na zijn hechtenis in 2019.
Vanaf onze geboorte zijn wij allen stelselmatig door hem geïndoctrineerd. Zo’n jarenlange, continue indoctrinatie leidt tot een soort van conditionering waar je geen weerstand tegen kunt bieden. Wij drie oudsten hebben gelukkig nu alweer vele jaren afstand kunnen doen, maar dat heeft ons maar dan 10 jaar gekost. En ik, de oudste ontsnapte zoon, ervaar pas sinds 14 maanden die afstand en die vorm van vrijheid.
Wij begrijpen maar al te goed dat ons jongere broertje en zusjes dit nog lang niet kunnen doen. Maar wij willen dat ze ooit wel kunnen, dat zij kunnen denken en voelen vanuit hun eigen hart. Maar dan moet er tenminste afstand bestaan tussen hen en Gerrit Jan. Anders zullen ze hem tot aan zijn dood beschermen en zichzelf verloochenen.
‘Van D. is nog steeds een serieus gevaar’
Want nogmaals: die vrijheid die zij nu ook beginnen te ervaren is vanwege de aanhoudende invloed, controle en macht van Gerrit Jan uitermate precair. Die conditionering wordt telkens getriggerd met alleen al zijn fysieke aanwezigheid. Ook al is hij dan mogelijk niet te berechten, hij is en blijft nog steeds een serieus gevaar.
In het PBC-rapport staat letterlijk vermeld: ‘Het zou beschermend tegen recidive zijn als de kinderen van Van D. gaandeweg relaties opbouwen met hun ooms en tantes en als de relaties met hun oudere broers en zussen uitgroeien tot stevige en steunende relaties. (…) Wel is er een duidelijk risico op ernstig belastend gedrag jegens de kinderen. Bij terugkeer van Gerrit Jan in zijn gezin (zowel hij als de jongste kinderen willen hereniging) is er een kans op het herleven van de oude dynamiek, ook omdat de jongste kinderen nog geïndoctrineerd en mogelijk in zijn aanwezigheid eerder voor bestraffing en mogelijke afzonderingsdynamiek zullen ‘kiezen’, al dan niet op door instigatie van Gerrit Jan.’
Wij willen een veilige omgeving rondom Van D. en de kinderen
Als er geen strafvervolging komt, dan kan Gerrit Jan (als er geen beperking of voorwaarden worden opgelegd) zijn oorspronkelijke leven weer gaan hervatten. Dat staat vast. Wij weten wat dat betekend heeft, nog steeds betekent en dus ook zal blijven betekenen. Wij weten welke schadelijke gevolgen dat daarom nog steeds zal hebben. Deskundigen van het Pieter Baan Centrum benoemen de risico’s eveneens.
Daarom zouden wij graag zien dat, als de vervolging al zou worden geschorst, er dan op zijn minst een veilige omgeving rondom Gerrit Jan en onze jongste broer en zusjes wordt en blijft gefaciliteerd.
Hetgeen Gerrit Jan heeft gedaan, ons heeft aangedaan en nog steeds kan aandoen: dat kan niet zonder consequenties zijn. Kan dat rechtbank zichzelf hier niet een rol in toebedelen, heeft de rechtbank hier niet een soort maatschappelijke taak in?
Teneinde een blijvende, veilige omgeving van zorgprofessionals, maatschappelijk werkers voor in ieder geval de jongste 5 te waarborgen, opdat zij zich eindelijk en blijvend, na daar decennia van verstoken te zijn geweest, verder kunnen ontwikkelen tot individuen met een eigen mening, een vrije geest, met een door hen zelf verkozen toekomst. Een leven zonder vrees en angst, zonder druk en straf.’
Getekend,
De vier oudste kinderen van Gerrit Jan van D.
Bron: www.dvhn.nl