100 jaar... Het heeft een dikke 100 jaar geduurd om te kunnen bewijzen wat Einstein met zijn algemene relativiteitstheorie had voorspeld - want, zwaartekrachtgolven zijn wel degelijk voor het eerst waargenomen. Eind vorig jaar waren er al enkele geruchten over. Bekijk daarvoor onderstaand filmpje dat in oktober van vorig jaar op het internet werd geplaatst.
Zwaartekrachtgolven zijn ‘rimpels’ in de tijdruimte - oftewel: trillingen van het ruimteweefsel. Dat weefsel kan worden vervormd, en ze ontstaan bij gewelddadige gebeurtenissen in de ruimte, waarbij grote massa’s betrokken zijn. Explosies van sterren bijvoorbeeld, of een botsing tussen twee zwarte gaten, of sterrenstelsels die in elkaar schuiven, of twee sterren die te dicht bij elkaar komen, en zo meer. Zulke cataclysmen doen de ruimte rimpelen, zoals een steen die in een vijver wordt gegooid waterrimpelingen genereert. Maar, het is bijzonder moeilijk om daarvan een meetbaar effect op te vangen.
Ook de massa van de Aarde vervormd dat ruimteweefsel, net zoals je een zware bowlingbal op een trampoline zou leggen waardoor het rubberen vel wordt doorgebogen.
De ruimte is gus niet zomaar een grote leegte en het bewijs daarvan werd geleverd. De waarneming van zwaartekrachtgolven luidt dan ook een geheel nieuwe periode in voor de astrofysica. Alles wat we tot nu toe weten over het heelal, kwam uit waarnemingen van elektromagnetische golven, terwijl meer dan 95 procent van de energie en de materie in het heelal ‘donker’ is en enkel te betrappen via zwaartekrachtgolven. Ze zouden ons, bijvoorbeeld, veel meer kunnen vertellen over het ontstaan van het heelal. Boeiend, hé!
De zwaartekrachtgolven hebben niets met licht te maken. Ze worden door totaal andere bronnen uitgezonden, waaronder zwarte gaten, die helemaal geen licht uitzenden. Anders gezegd: vanaf nu kunnen we op een totaal andere manier naar hetzelfde universum kijken. Zoals naar de vorming van het universum, bijvoorbeeld.
Indien we ons vragen stellen, zoals: 'Hoe is het universum gevormd?' - 'Hoe worden sterren geboren?', dan deden we dit met behulp van het licht. De lichtdeeltjes, die we bekijken, bestaan uit elektromagnetische golven en worden soms tegengehouden. Bovendien kunnen we niet doorheen alles kijken - waaronder de eerste 300.000 jaar sinds het ontstaan van ons universum, gewoonweg omdat het licht daar niet uit ontsnapt. Maar, met die gravitatiegolven kunnen we vanaf nu wel gaan kijken naar dat prille begin van het universum.
We leven in een Wereld van Tegenstellingen. Terwijl barbaren, met breinen van kruisvaarders uit de 11e eeuw, elkaar blijven uitmoorden in de naam van Allah, zijn wetenschappers misschien in staat om de eerste seconden van Gods schepping te gaan bekijken. En, zelfs indien je er geen godheid bij betrekt, zijn de onderzoekingen naar dat begin veel constructiever dan het einde waarnaar die primitievelingen streven.
