Sinds kindsbeen af wenste ik altijd dat er goden bestonden; goden, tot wie je kon bidden vooraleer er zich in het leven iets akeligs kan voordoen. Goden, die dingen konden vermijden, of me inspireren om iets wel of niet te doen. Zoiets van: "Stap niet in dit vliegtuig en verwittig al de anderen!", bijvoorbeeld. Natuurlijk bestaan er zulke goden niet, noch al de andere die uit de menselijke verbeeldingswereld zijn ontsproten, zoals een Ra, een Zeus, et cetera, et cetera.
Zoals ik reeds schreef, bidden soennieten en sjiietten tot de één en dezelfde godheid. Alsof die Allah, zoals ze hem noemen, een keuze kan maken over wie sterven moeten en wie niet. Bovendien is Ware Godsdienst niets voor de gewone sterveling - of, ken je toevallig iemand die leeft volgens de voorschriften van een Boeddha of Christus?
Teneinde me beter te begrijpen, verwijs ik elke nieuwkomeling naar mijn blogbericht, getiteld: "Over de zoektocht naar de Volwaardige Mens", en herlezen kan ook geen kwaad, integendeel.
Gurdjieff leerde ons nu eenmaal een taal aan waarmee we elkaar beter zouden kunnen begrijpen. Een taal, bestaande uit woorden van jouw eigen taal. Moest je, bijvoorbeeld, in een Arabisch land geboren zijn geweest, of in het Amazonegebied, dan zou je nu een totaal andere taal spreken, en totaal andere geesten of goden aanbidden, maar ook dán zijn de leerstellingen van Gurdjieff toepasbaar. En weet, dat een Gurdjieff en een Christus, of wie ook, hun woordenschat ook ergens hebben aangeleerd en de dingen hebben gekopieerd. Maar, ik ben aan het afwijken...
Alle bestaande religies - en, het zijn er iets meer dan 4.000 - zijn afkomstig uit één oorspronkelijke godsdienst. Deze 4.000 zijn dus gekleurde vertalingen van dat Ene Witte Licht (dit is een metafoor, en heeft dus niets met de Werkelijkheid te maken!). Bovendien weet je nu al - indien je mijn tekst over menstypen hebt gelezen - dat er een geloof bestaat voor elke soort.
Nochtans staat er in de Bijbel afgedrukt dat een geloof, niet groter dan een mosterdzaad, naar het schijnt ware wonderen kan verrichten. Naar het schijnt - want, wie beschikt er over zulk een enorm groot en tegelijkertijd diep geloof? Je mag in eender welke godheid geloven en jezelf in de strijd werpen van de Syrische oorlog, maar indien een kogel je hart treft, is de kans groot dat je met de naam van jouw godheid op de lippen sterft. En, geloof me of niet: die 72 maagden bestaan niet, net als het verzinsel van: 'in de hemel rijstpap eten, met gouden lepeltjes'.
Toch kunnen wij, gewone stervelingen, soms geconfronteerd worden met lugubere moppen. Zoals je weet, zijn er bij de recente vliegtuigcrash in Oekraïne 298 mensen om het leven gekomen. Mensen zijn mensen: hun nationaliteit doet er niet zoveel toe. Wel het feit of ze ja dan neen deel uitmaken van je eigen familie-, kennissen- en vriendenkring. Zo niet, is het dagdagelijks nieuws, waarbij we niet onmiddellijk betrokken zijn, tenzij men er zich mee identificeert. Zoals naar een film kijken, bijvoorbeeld.
Toeval? Lot? Wil?
Cor Pan, een Nederlander uit Volendam, die in het neergestorte vliegtuig van Malaysia Airlines zat, maakte kort voor zijn vertrek nog een grapje over de vliegtuigmaatschappij. "Mocht hij verdwijnen, zo ziet hij d’r uit," schreef hij op Facebook bij een foto van het toestel waarmee hij de lucht zou ingaan. Daarmee verwees hij naar het drama met MH370, de vlucht van dezelfde vliegtuigmaatschappij, die in maart van dit jaar spoorloos verdween.
De eerste reacties op de foto zijn nog uitermate positief. ‘Fijne vakantie’, ‘Geen gekke dingen doen’, reageerden zijn vrienden. Tot het nieuws over het toestel richting Kuala Lumpur binnensijpelde en zijn vrienden vol ongeloof zichzelf afvroegen of hij wel degelijk op de bewuste vlucht zat. Daarna werden er uiteraard de automatische rouwbetuigingen op zijn Facebook-pagina geplaatst, waaronder: "Hij is in God's handen".
De Brit Barry Sim, zijn vrouw en hun dochter van 3,5 maanden oud hebben hun leven te danken aan een fout bij de boeking. Normaal gezien had het gezin van Barry Sim gisteren de middagvlucht naar Kuala Lumpur genomen. Maar bij het boeken liep er iets mis: terwijl voor Barry's vrouw en dochter wél de juiste vlucht was geboekt, werd hijzelf per ongeluk op de avondvlucht van KLM gezet. Hij wilde per se op de Malaysian vlucht, maar er was geen plaats meer. Tegen hun zin - want ze vliegen niet graag met KLM - werd alles omgeboekt naar de KLM-avondvlucht, godzijdank.
Is er, dankzij dit dramatisch voorval, een einde in 't zicht?
Rusland heeft op de dag van de vliegramp met de Malaysia Airlines-Boeing radaractiviteit waargenomen van een BUK-raketsysteem dat onder controle stond van Oekraïne. De BUK-eenheid stond opgesteld ten zuiden van Donetsk. Het BUK-raketsysteem is genoemd als wapen waarmee de Boeing zou zijn neergeschoten. Het systeem is van Sovjet-makelij en kan tot op relatief grote hoogte vliegtuigen raken.
De tragedie toont volgens Poetin aan dat er snel een eind moet worden gemaakt aan de crisis in Oekraïne....