Het standaardmodel voor elementaire deeltjes en voor alles wat er in het universum 'bestaat' is niet perfect en om die reden werd supersymmetrie ontworpen, gebaseerd op de Wet van Drie, waarvan er - spijtig genoeg - nog altijd dozijnen van bestaan. Ik bedoel: van de supersymmetrische modellen. Hetzelfde geldt voor de diverse snaartheorieën.
Toegegeven: in de Wet van Drie is de Higgs-boson de spelbreker - tenzij het een interval opvult. Afwachten dus wat de toekomstige bevindingen ons zullen aanbregen.
In supersymmetrie heeft ieder elementair deeltje een zogenaamde superpartner. Bijvoorbeeld: de partner van een boson is een fermion, en dat van een fermion is een boson.
Met het bestaan van de simpelste versie van supersymmetrie zou niet alleen het Higgsmechanisme verklaard zijn, maar ook een ander groot probleem opgelost kunnen worden. Zwaartekrachtmetingen laten zien dat een groot deel van het heelal vol zit met een goedje dat we niet kunnen waarnemen, beter bekend als 'donkere materie'. Die materie zou uit supersymmetrische deeltjes, ook SuSy-deeltjes genoemd, kunnen bestaan. Ze zijn namelijk zwaar en lastig te detecteren, precies wat we nodig hebben om het donkere materie-probleem aan te pakken.
Als de supersymmetrische partnerdeeltjes niet blijken te bestaan, moeten we ook op zoek naar een nieuwe verklaring voor donkere materie. Het zou niet alleen ons begrip van de allerkleinste deeltjes op de proef stellen, maar ook dat van de onopgeloste raadsels in het heelal.
Maar, in verband met supersymmetrie: wat zijn quarks, vreemde quarks, delta-plussen, delta-dubbele plussen, baryonen (zoals protonen en neutronen), mesonen (zoals pionen en kaonen), hadronen (subatomaire deeltje die uit quarks bestaan), et cetera, et cetera, et cetera?
Toen Gell-Mann in 1963 het woord 'quark' bedacht had hij wel een uitspraak in gedachten, maar wist hij nog niet hoe het woord gespeld moest worden. Wat hem betrof had het net zo goed 'kwork' kunnen zijn. Later, tijdens het herlezen van een passage uit de roman 'Finnegans Wake' van de Ierse schrijver James Joyce, kwam hij het woord quark tegen, in de passage: "Three quarks for Muster Mark! Sure he hasn't got much of a bark."
