De naam Satsang is ontstaan uit de Sanskriete woorden 'Sat', dat 'waarheid' betekent, en 'Sanga' dat voor 'gemeenschap' staat. Satsang betekent dus: samen in waarheid bij elkaar zitten.
Satsang, ook wel eens 'satsangam' genoemd, zou een directe weg kunnen zijn om vrede te vinden in zichzelf zonder specifieke technieken en methoden. De enige voorwaarde dat kan worden gesteld is het verlangen en de bereidheid om te zien wie je werkelijk bent.
De essentie van satsang is de openbaring van datgene wat in voortdurende stilte altijd aanwezig is. Het is de herkenning van dit als je eigen ware natuur: bewustzijn, zijn en vrede. Het is de realisatie: ik ben Dit! Volgens de satsang is Vrijheid hier en nu. Om de waarheid te vinden hoef je je niet in te spannen en ook niets te geloven. Het is juist het moeiteloze einde van zoeken en nodeloos lijden.
Satsang is in wezen een bijeenkomst waar een spiritueel leraar de kern van, onder andere, de advaita-leer doorgeeft. Advaita betekent letterlijk: 'non-dualiteit', 'niet-tweeheid'. De oudste bronnen ervan zijn de Upanishads, ontstaan ruim 700 jaar voor onze jaartelling. Grote Indiase leraren van deze tijd zijn, of waren, onder andere, Ramana Maharshi, Nisargadatta Maharaj, Sri H.W.L. Poonja (Papaji) en Ramesh Balsekar.
In de advaita vedanta, of advaitavada, wordt - net als in de boeddhistische shunyavada - de relatieve werkelijkheid, de scheiding tussen het eigen bewustzijn en het kosmisch bewustzijn ontkend en wordt alleen de absolute werkelijkheid als waarheid erkend (puur monisme). Dit, in tegenstelling tot de dvaitadvaitavada (het dualistisch non-dualisme), waar de relatieve werkelijkheid van het individuele bewustzijn wel wordt erkend als een tijdelijke toestand tot aan de vereniging met het kosmische bewustzijn (tijdelijk dualisme of neutraal monisme).
Bij de eveneens neutraal monistische advaitadvaitadvaitavada (het non-dualistisch dualistisch non-dualisme) gaat men ook uit van een tijdelijk dualisme, maar wordt tevens erkend dat de ziel is voortgekomen uit het kosmisch bewustzijn (uit non-dualiteit).
Satsang laat zich sterk vergelijken met Swedana, een methode uit het Tibetaans boeddhisme. Satsangs kunnen dus ook elementen bevatten zoals lezingen en voordrachten. Gewoonlijk worden er gedurende een satsang met een meester vragen gesteld door de studenten.
Typerend hierbij is dat er geschriften worden gelezen en dat er wordt geluisterd, nagedacht, gediscussieerd en op meningen wordt ingegaan. Er wordt gemediteerd op de bron van deze woorden en dat er wordt een manier gevonden om de betekenis ervan in het dagelijkse leven toe te passen. Hedendaagse satsang-leraren in het Westen combineren vaak Oosterse filosofieën met methoden van de moderne psychologie.
Volgens satsangbeoefenaars stel je God tevreden door aan satsang te doen.
Nota: We zijn volop onze Encyclopedia Spiritualia aan het aanvullen... Heb je ooit zélf op de één of andere manier persoonlijke ervaringen opgedaan met satsang? Of, weet je er iets meer over te vertellen? Laat het ons weten via 'Mijn Commentaar' hier onderaan.
Interessante, reclameloze bijdragen, met een encyclopedische inhoud, en bijgevolg: een meerwaarde voor onze lezers, komen in onze rubriek Encyclopedia Spiritualia terecht, waarvan hier de link!
Eender wat op reclame lijkt, wordt automatisch verwijderd. Hopelijk kun je hier enig begrip voor opbrengen. Want, indien jij het doet, zullen de duizenden anderen het ook doen, nietwaar?
Stel je interesse in doelgerichte reclame, en/of streef je naar meer naambekendheid? Klik dan even op deze Zoek&Vind link.