De Nederlander Gerard Pompe, ex-verpleegkundige, die nu al verschillende jaren in België verblijft, bezit de begaafdheid om voorwerpen en foto's aan te voelen en de uitstralingen ervan in woorden uit te drukken. Deze vorm van helderziendheid, of noem het heldervoelendheid, is gekend onder de namen 'psychometrie' en 'psychoscopie'.
'Metrie' betekent 'meten' en 'scopie' betekent 'zien'. In de wereld van de parapsychologie betekent Psychometrie dus: 'het meten met de ziel', en psychoscopie: 'zien met de ziel'. Beide benamingen staan dus voor 'helderziende waarnemingen aan de hand van foto's of voorwerpen'.
In het ene geval 'ziet' een medium beelden en dan kunnen we de paragnost een 'psychoscopist' noemen; in het andere geval 'meet' de persoon als het ware het uitstralende fluïdum van het voorwerp, en hier noemen we de paragnost een 'psychometrist'. Maar, de benaming 'psychometrie' is algemener aanvaard.
Als men denkt aan helderziendheid, een ander woord voor clairvoyance, associeert men dat meestal met toekomstvoorspellingen, een kijken in de toekomst; oftewel een paranormaal verschijnsel, waarbij iemand op buitenzintuiglijke wijze beelden ziet van gebeurtenissen die zich op een andere plaats of in een andere tijd voordoen.
Doch iedereen, die op dit gebied een begaafdheid heeft, hanteert daarin een eigen vorm van specialisatie. Het is namelijk onmogelijk om in alle facetten van de helderziendheid begaafd te zijn. Anders gezegd: Gerard Pompe is geen toekomstvoorspeller. Zijn begaafdheid op het gebied van de psychometrie/psychoscopie ligt in het aanvoelen van de ziel.
Volgens Gerard zou men de ziel kunnen zien als de totaliteit van de persoonlijkheid, inclusief de positieve evenals de minder positieve eigenschappen. Een voorbeeld hiervan zijn de vaststaande eigenschappen van de mens, zoals het karakter, dat op zijn beurt onderhevig is aan prikkels van buitenaf, de omgeving waarin de mens vertoeft, de wisselende emoties en stemmingen, enzovoorts.
Wat Gerard Pompe vooral aanvoelt, is een situatie, een problematiek, of een karakterstructuur, die de ziel uit haar evenwicht heeft gebracht.
Daarbij tracht hij tevens een richting aan te geven, zonder daarom expliciet een moraliserend standpunt in te nemen. Hij wil de mensen een spiegel van zichzelf voorhouden om eigenhandig aan de toekomst te werken. "Want, ieder mens maakt toch zijn eigen toekomst," zegt Gerard, "werkend met de mogelijkheden, die hij of zij bezit, rekening houdende met de persoonlijke beperkingen en eventuele moeilijkheden die er zijn".
Wat actueel het sterkst doorweegt, treedt op het voorplan. Dat kan één kort, hevig moment zijn, maar ook een toestand, die al veel langer bezig is en blijvende druk uitoefent. Gerard noemt het: 'de uitschieter van de ziel'.
Gerard Pompe heeft altijd een voorwerp, zoals een ring, horloge, ketting, of foto nodig, die hij aftast om iets aan te voelen. Het zijn inductoren, geleiders dus.
De uitstraling van deze voorwerpen heeft te maken met de uitstraling van de mensen die ze zélf dragen - of, indien ze aan overledenen toebehoren: hebben gedragen. Ieder mens heeft een eigen uitstraling, ook 'aura' genoemd, dat zich vooral vasthecht aan kledingstukken, of voorwerpen die de persoon op zich draagt, en die Gerard Pompe zowel kan aanvoelen evenals in woorden vertalen.
Bij het behandelen van foto's, zelfs al zijn ze jaren oud, treedt - ondanks de ouderdom van de foto's - tóch de actuele toestand naar voren. Ook van overledenen weet Gerard te schetsen hoe zij tijdens hun leven waren en hij beschrijft zelfs het evenwicht, of onevenwicht, van de toestand waarin zij nu - na hun overlijden - verkeren.
Hij beoogt steeds het ethisch aspect te waarborgen, en wel zodanig, dat hetgeen hij zegt alleen maar volledig begrijpbaar is voor de persoon die:het voorwerp of de foto afgegeven heeft, terwijl het voor de omgeving onduidelijk zal zijn - of, als vrij algemeen zal klinken.
De bedoeling van zijn werk is mensen tot denken te brengen dat de persoonlijkheid ná de stoffelijke dood voortleeft. Datgene dat voortleeft, noemt Gerard Pompe 'de ziel'.
Kortom: Gerard Pompe is van een eeuwig voortleven overtuigd en wil dit besef - op zijn manier - aan anderen overdragen, in een vorm die voor eenieder hanteerbaar en begrijpbaar is.
Om die reden schreef hij het werk 'Het leven na de stoffelijke dood en reïncarnatie', bestaande uit een 45-tal A4 bladzijden. Daarin lezen we op bladzijde 41, onder andere:
Tweelingziel
Het begrip "Tweelingziel" en de betekenis ervan, is vaak een bron van verwarring en onbegrip. Men zou de Tweelingziel kunnen zien als ons "Hogere Ik", (wat in de geestelijke wereld vertoeft), die Karmisch géén vereffening meer behoeft te ondergaan en dat ons "Lagere Ik", (hetgeen verbonden is met ons stoffelijk lichaam), stuurt en begeleidt als onze persoonlijke "Engelbewaarder" (Geleidegeest, of Gids).
Ná de stoffelijke dood wordt het "Hogere Ik" met het "Lagere Ik" verbonden tot een éénheid.
De laatste tijd wordt vaak gesproken over Regressies, namelijk het terugvoeren door middel van hypnose naar ervaringen van vorige levens. De Ziel draagt niet alleen de ervaringen in zich van dit leven, maar ook van vorige levens.
Ziekten, trauma's, angsten, fobieën enz. die in dit leven optreden, kunnen ook een gevolg zijn van een oorzaak in vorige levens die niet goed verwerkt is.
In de psychoanalyse wordt vaak van hypnose gebruik gemaakt om de oorzaak van bijvoorbeeld een fobie te achterhalen. Doch over het algemeen wordt regressie toegepast op ervaringen van dit stoffelijk leven omdat het inzicht ontbreekt over de Reïncamatiegedachte, waardoor niet alle oorzaken kunnen worden opgespoord. In 1981 zijn een aantal studenten van de Rijksuniversiteit van Utrecht een project begonnen om de bruikbaarheid te bepalen van Reïncamatieregressies voor psychotherapie en ontwikkelingspsychologie. Het project wordt genoemd OVT 81 (Onvoltooid Verleden Tijd). Ze pasten de Reïncarnatietherapie door middel van hypnose op elkaar toe en waren beurtelings cliënt, hulpverlener en observator. Door deze werkwijze konden ze vanuit drie invalshoeken de methode op haar effectiviteit beoordelen. OVT 81 stond onder leiding van Dr. J.M. Cladder, hoofdmedewerker bij het instituut voor Ontwikkelingspsychologie in Utrecht.
"Er is weinig wetenschappelijk onderzoek verricht op dit gebied", zei een van de studenten. "Vandaar dat we na de positieve uitslag van onze eerste studie bezig zijn met een vervolgproject: "OVT 82". Hierbij wordt gewerkt met "echte patiënten", voornamelijk leden van de Stichting Fobieclub Nederland. Het onderzoek is inmiddels afgerond en de resultaten zijn tot nu toe erg positief. Hierbij wil ik absoluut niet zeggen, dat het een wondertherapie is, hèt middel tegen alle kwalen. Maar bij bepaalde specifieke problemen en met name bij fobici werkt ze erg positief'. De Reïncarnatietherapie activeert met behulp van hypnotische technieken, gebeurtenissen die de patiënten zelf in een "vroeger" leven ervaren menen te hebben. De basis van deze methode is de mogelijkheid-voor de patiënt maar ook voor de hulpverlener-om terug te gaan tot "vorige levens".
"Of men hierin gelooft of niet is niet relevant", aldus de studenten. "Tegelijkertijd is dit het relatieve verschil met "gewone" hypnotherapie en psychoanalyse, die beide met hun technieken ervaringen activeren uit het huidig leven".Tot zover hun verslag.
Dit artikel was in zijn geheel opgenomen in het Nederlands tijdschrift "Gezondheidszorg" van 14 mei 1982 onder de titel "Vorig leven is basis voor nieuwe therapie".
Toch zijn er ook mensen die spontaan herinneringen kunnen hebben van ervaringen uit vorige levens (Déjà vu). Er zijn veel voorbeelden van hen, die bijvoorbeeld in streken of landen kwamen waar ze nog nooit geweest waren, en ineens konden zeggen: "Hier ben ik al eens meer geweest, dit komt mij bekend voor...". Vaak wisten ze ook precies bepaalde plaatsen en gebouwen aan te wijzen en de weg te vinden. Ook bij kinderen tot de leeftijd van ongeveer 4 à 5 jaar kunnen spontane herinneringen van vorige levens optreden. Dit komt omdat de redevorming bij kinderen tot die leeftijd nog niet gevormd is. Zij leven en reageren alleen met hun gevoeligheid. Zeker wanneer er sprake is geweest van een snelle Incarnatie kan de herinnering van een vorige Incarnatie nog levendig zijn. Pas na het vierde jaar, wanneer de redevorming zich gaat ontwikkelen, waardoor de gevoelens steeds meer onder druk worden gezet, verdwijnen op den duur deze spontane herinneringen weer vanzelf.
Indien je met Gerard Pompe, die samen met zijn echtgenote, Mia Callant, in Anzegem woont, contact wil opnemen, vind je zijn gegevens in onze rubriek 'Zoek&Vind'.
