In wezen is dit nieuwsberichtje de inleiding van het eerstvolgende. Maar ik heb beide teksten doelbewust van elkaar gescheiden. Gewoonweg om er - voor de zoveelste maal - op te wijzen dat we in een knotsgekke wereld leven waarin sommige mensen zich ietwat knotsgekker kunnen gedragen dan anderen.
Als je aan Zelfkennis doet, kies je voor de stoffelijke wereld, of voor de andere. Anders gezegd: voor de tijdelijke, vergankelijke wereld, ofwel voor het eeuwige, onvergankelijke. Vroeg of laat beseft elke mens met een beetje bewustzijn dat men moeilijk van twee walletjes kan snoepen, en blijven snoepen. De mens, die in de overtuiging leeft dat er maar één wereld bestaat en dan nog wel de stoffelijke, heeft op zijn/haar beurt ook een keuze gemaakt. Daar is niets verkeerds mee, zolang die keuze maar met volle bewustzijn is geschied.
Ik weet het ... Ik heb zo van die dagen dat ik de zin en onzin van het wereldnieuws onder de loep van mijn denken houd. Om er dan toch een beetje kwaliteit voor mezelf aan toe te voegen, ga ik dan meestal de filosofische toer op in de 'hoop' om die mens te bereiken die ik bereiken wil. Ook Diogenes zocht zijn leven lang naar een 'mens'.
België telt ruw geschat een 11 miljoen inwoners, de illegalen meegeteld. Nederland: iets meer dan 16 miljoen. Maar als er één psychopaat door het lint gaat, zijn we verwonderd, en spreken we er jaren over. Het is alsof de wereld stil staat. Menselijke wezens worden dagelijks ergens ter wereld vermoord. Als het oorlog is, wordt dat doden gerechtvaardigd en met dankbaarheid aanvaard. Mensen staan daar in de meeste gevallen niet bij stil. In oorlogstijden mag men mensen doden. Hoe meer, hoe liever. Alsof die slachtoffers geen vrienden, kennissen, familieleden, kinderen, partners of wat dan ook achterlaten.
Duizenden Jezussen mogen vandaag de dag op Aarde belanden en miljoenen malen dingen prediken, zoals: "Ontwaak! Word wakker! Ontslaap!" en geen mens zal zich aan die woorden storen, gewoonweg omdat men denkt dat men reeds wakker is. Hoe absurd is het niet om wakker te worden als men dat reeds is? Maar, kan een mens ontwaken dankzij angst? Toegegeven: een mens kan slechts uit die slaap ontwaken via een schok, net als het ontsnappen uit een nachtmerrie. Mijns inziens zijn er andere schokken nodig dan hetgeen men ons vandaag de dag voorschotelt.
De knotsgekke wereld is voor mij de speeltuin waarin de mens werd geplaatst, en wij doen ermee wat wij 'willen'. Geen enkele godheid kan, noch mag, daar iets aan wijzigen of er zich mee bemoeien. Toch niet als we willen blijven geloven dat we over een 'vrije wil' beschikken, en er zeker van willen zijn dat we geen marionetten zijn in iemands handen.
Ofwel maak je van deze hel een paradijs op aarde, oftewel maak je er een persoonlijke hel van. Elk gevolg heeft een oorzaak en de meeste oorzaken ontkiemen reeds in onze eerste levensjaren.
Leef elke dag alsof het jouw laatste is, wordt er aangeraden. Mooie woorden, maar de mens valt zo snel terug in slaap. Draai het of keer het: vroeg of laat komt er voor eenieder van ons een einde, godzijdank. Zelfs aan lijden moet er een einde komen, zou een Boeddha of een Jezus zeggen.
Ik zie mezelf reeds op het sterfbed liggen, met na het woordje 'Einde' te hebben aanschouwd: een generiek, die zich langzaam voor mijn innerlijk oog afrolt met de namen van alle mensen die een rol of bijrol in mijn leven hebben gespeeld. Het leven was een schouwtoneel. Ik speelde mijn rol en verkreeg mijn deel. Ik hoop maar dat de muziek op de achtergrond rustgevend genoeg is. Wat voor de één het einde is, betekent voor enkele exclusieve uitzonderingen het begin van iets nieuws. Socrates keek ernaar uit. Hij stond te popelen en kon die gifbeker maar niet snel genoeg uitdrinken. Voor de zuiver fysieke mens, die zich met zijn lichaam zo sterk is vergroeid dat hij denkt en er zelfs van overtuigd is dat hij dat lichaam is, bestaat er enkel en alleen een stoffelijke wereld. En, tot wat kan stof anders wederkeren dan tot stof? "Om die reden laten we de doden de doden begraven," zou een Jezus misschien hierop zeggen.
Daarom is het ook wel eens interessant om er een soort van studie van te maken. De meer bewuste mens moet nu eenmaal leren een onderscheid maken tussen waarheid en leugen, tussen tijdelijkheid en eeuwigheid. Iets dat een tijdelijk bestaan leidt, kan nooit echt zijn. Een retorische vraag: kunnen we een bloem, die er vandaag is, morgen verwelkt om er daarna niet meer te zijn, écht noemen? Voor sommigen misschien wel. Niet voor mij.
En, zoals je misschien reeds weet, zijn de meeste van mijn nieuwsberichten op dit onderwerp gericht. Vooral op de elkaar tegensprekende absurditeiten. Toegegeven: soms moet de lezer weleens achter de woorden kijken. Woorden zijn tenslotte slechts symbolen - en, als men zich blind staart op de uiterlijke vormen mist men de diepgang ervan. Maar, hoe in godsnaam kan ik anders die lezers aantrekken die aan Zelfkennis willen doen? ... Aan het kennen van zichZelf, bedoel ik.
Een menselijk lichaam, dat tenslotte slechts het voertuig van 'iets anders' in ons zou moeten zijn, beantwoordt aan dezelfde wet. Mensen, die zich blindstaren op de verpakking, zien slechts het stoffelijke tijdelijke en nooit de eventuele, ontbrekende 'inhoud'. En daar gaat ons eerstvolgend nieuwsberichtje over, met een superster als voorbeeld.
