In de periode van maart tot november 1996 verschenen er uit de ogen van de 12-jarige Hasnah Mohamed Meselmani uit Libanon geen gewone tranen, maar scherpe kristallen, naar het schijnt. Achter dit mirakel stond de onzichtbare hand van Maitreya, de Wereldleraar. De kristallen tranen verschenen zeven maal per dag, en ze waren scherp genoeg om papier te snijden, maar het meisje werd nooit gekwetst. Wetenschappers stonden voor een raadsel en zochten naar allerlei mogelijke antwoorden...
Het antwoord kwam vrij snel: het was zuiver bedrog, en Hasnah gaf het zelf ook toe. Zo ging het verhaal. Vele mensen waren natuurlijk ontgoocheld. Libanon en andere Arabische landen sloten het dossier, en een doodse stilte viel over het gehele verhaal. Toch bleven sommige vragen onbeantwoord. Vragen, zoals: 'hoe was Hasnah in staat om die kristallen tranen te produceren terwijl de TV-cameras op haar inzoemden?' Als de TV-beelden écht waren dan was bedrog uit den boze, nietwaar? Stel, dat ze die kristallen in haar ooghoeken, of onder haar oogleden kon verbergen..., hoe komt het dan dat ze zichzelf nooit kwetste, want die kristallen waren effectief vlijmscherp. Dit was voor de vereniging 'Share International' al voldoende om een nieuw onderzoek in te stellen. Het zal en het moest een teken zijn van Maitreya, de tweede Boeddha.
Volgens de profetieën zal de komst van deze tweede Boeddha een einde aan oorlog, hongersnood en ziekte maken, en een nieuwe samenleving gebaseerd op tolerantie en liefde creëren. De christenen verwachten de Wederkomst van Christus, de joden de Messias, moslims de Imam Mahdi, de hindoes Kalki avatar, of Krishna, en de boeddhisten... Maitreya Boeddha. Nu zijn er mensen, verbonden met de sociëteit 'Share International', die in telepathisch contact staan met Maitreya. Via zulk een contact verkreeg men het volgende antwoord van de Meester: "Ja, het was bedrog, maar nog altijd een mirakel. Het feit dat het leek alsof de kristallen door de retina van Hasnah tevoorschijn kwamen, was zuiver bedrog. Het wonder moet je elders gaan zoeken. Wat in feite wél geschiedde was het volgende: de tranen die door het traankanaal van Hasnah naar buiten vloeiden, werden door Maitreya in kristallen getransformeerd. En dat was het échte mirakel dat zich toen voordeed."
Gewapend met deze informatie bracht een zekere Nabil Matraji, een medewerker van 'Share International', zichzelf in contact met de vader van Nasnah. In het begin van het gesprek hield deze laatste zich gereserveerd, maar toen hij hoorde dat Nabil tot een groep mensen behoorde die er van overtuigd was dat Hasnah geen bedrog had gepleegd, maar integendeel: dat het wel degelijk een mirakel was, en dat zijn dochter contact had verkregen met een 'boodschapper van God'.
Van zodra hij dit hoorde, veranderde zijn terughoudendheid in een plotse uitbundige openheid. Hij was verrast om dit allemaal te horen, maar hij, en de andere leden van de familie, waren van plan om het als een familiegeheim in zichzelf mee te dragen, omdat niemand in de buitenwereld hen zou geloven. En daarna aanhoorde Nabil het gehele verhaal uit de mond van Hasnah... een verhaal waarover je, hoe sceptisch je ook bent, toch enkele malen zult moeten over na-denken. :-)
Alles begon in maart 1996. Ze zat op school toen ze plotseling iets vreemds in haar linkeroog voelde: haar allereerste stukje kristal. Eenmaal thuis verhaalde ze wat ze had meegemaakt en terwijl ze de uitleg deed, verscheen er een tweede kristal uit hetzelfde oog. Haar vader nam haar naar de stad Chtaura om Dr Araji, een oogarts, te bezoeken. Ze verbleef 2 weken lang in het hospitaal en in die periode bleven de kristallen uit haar oog naar buiten vloeien. Dr. Araji bevestigde dat het wel degelijk over echte kristallen ging en zei dat hij er geen wetenschappelijke verklaring voor had. Het moest zonder enige twijfel een daad van God zijn, verklaarde hij toen.
Een daad van God? Een paar dagen later kreeg Hasnah een soortgelijk verhaal voorgeschoteld via een andere vreemde gebeurtenis.
"In een nacht," vertelde ze aan Nabil, "kon ik de slaap niet vatten en plots hoorde in een geklop op de ruit. Ik stond op, wandelde naar het raam, en daar zag ik een man geheel in het wit gekleed. Hij zat op een wit paard, lachte me toe, en noemde me bij mijn naam. Hij vroeg me of ik even naar buiten kon komen om een babbeltje met hem te slaan."
Hasnah ging via de voordeur van het huis naar buiten. Daar stond hij dan, 'de witte ridder', zoals zij hem noemde. Hij droeg een lang wit kleed, van hoofd tot aan de voeten, en een witte kap bedekte zijn hoofd en gelaat. 'De witte ridder' zei haar dat ze geen angst moest hebben, en hij stelde zich aan haar voor als een 'boodschapper van God'. Hierop volgde er tussen beiden een gesprek waarover Hasnah niet dieper op inging. Het enige dat ze wel aan Nabil vertelde, was het feit dat hij haar had gezegd dat hij ervoor zorgde dat ze die tranen in kristallen kon omvormen, en dit volgens de Wil van God. Er was een getuige bij dit gesprek aanwezig, namelijk haar kleinere broer, maar hij kon niet zien met wie ze aan het praten was.
'De witte ridder' bracht haar daarna meermaals een kort bezoek en gaf haar zowel advies als verscheidene verwittigingen. Toen Hasnah hem vroeg wanneer die tranen zouden stoppen, was het antwoord: "Wanneer God het wil".
Een fascinerend feit was wel, dat tijdens een van hun ontmoetingen de witte ridder haar aanraadde om al haar familieleden te verwittigen en hen te zeggen dat ze tijdelijk het huis moesten verlaten omdat er zich iets heel onaangenaams zou voordoen. Iedereen volgde het advies op - iedereen, behalve één zoon. De volgende dag was hij in een auto-ongeval betrokken. Ondanks het feit dat er van zijn auto niets overbleef, had hij geen schrammetje. Diezelfde avond ontmoette ze nogmaals de witte ridder, die haar nadrukkelijk zei: "Heb ik je niet gezegd dat IEDEREEN het huis moest verlaten?"
Nabil Matraji was één oor en drie uren later waren ze nog over de ''witte ridder' aan het praten en over de dingen die hij had gezegd. Nu was Hasnah bereid om de achtergrond van het bedrogverhaal aan Nabil te vertellen... Met andere woorden: dit verhaal krijgt nog een staartje.
Op een zekere dag bezocht Hasnah, samen met haar vader, een andere oogspecialist, namelijk Dr. Salamoun van de 'American University Hospital' in Beiroet. Terwijl men Hasnah onderzocht bleef ze alsmaar kristallen uit haar oog produceren. Het verhaal bereikte nu het grote publiek via TV-zenders, tijdschriften en dagbladen, en mensen stroomden toe naar het huis van de familie Meselmani om maar een glimp van 'het meisje met de kristallen tranen' te verkrijgen.
Experts uit Saoedi-Arabië namen het materiaal mee naar hun laboratoria en bevestigden dat het wel degelijk om echte kristallen ging, en geen glas. De Saoedi-Arabische autoriteiten drongen er, om de een of andere onbekende reden, plots op aan om het gehele verhaal in de doofpot te stoppen. Hasnah's vader werd onder zware druk gezet en er werd hem - naar het schijnt - 50.000$ zwijggeld aangeboden.
Het aanbod was té verleidelijk: de Meselmani familie bezat alles behalve rijkdom, en de vader nam het aanbod aan. Bij de eerstvolgende TV-uitzending verklaarde hij openlijk dat alles op bedrog was gestoeld, en hij gaf ook toe dat hijzelf die kristallen in het oog van zijn dochter had geïmplanteerd ...
Hoe uniek is de zaak Hasnah?... Wel, Sarita Bista uit Tikapur, Nepal is 12 jaar oud en tussen januari 2006 en 7 augustus 2006 produceerde zij 130 stukken glas, een twaalftal stuks per dag, elk met een gemiddelde lengte van 3,8 cm en een breedte van 1,25cm, niet uit haar oog ditmaal, maar ze kwamen uit haar voorhoofd. Geraak jij er nog wijs uit???
Het fenomeen begon toen Sarita flauw viel, en haar voorhoofd begon te bloeden. Daaruit kwam een glasscherf omhoog. De wonde herstelde zich echter snel en liet geen littekens achter. Toen de tiener het aan haar moeder Dharansara Bista vertelde, geloofde ze het eerst niet. Sarita zei dat het geen pijn deed als zo'n scherf zich een weg naar buiten baant. Ook haar fysieke en mentale gesteldheid is normaal zei haar familie.
Prasad Adhikara, een lerares van haar aan de Trinity school, zei dat ze het fenomeen al vier maanden geleden opgemerkt had. Maar ze had het geheim gehouden tot de familie toestemming gaf er bekendheid aan te geven.
En, dit meisje weent steentjes... :-)