De Franse krant 'Le Figaro'' heeft op 29 maart 2007 de identiteit bekendgemaakt van een non, die op een onverklaarbare manier zou zijn genezen van de ziekte van Parkinson, nadat ze had gebeden tot paus Johannes Paulus II.
De miraculeuze genezing van zuster Marie Simon-Pierre is hiermee het meest overtuigende 'bewijsstuk', dat werd voorgelegd bij het Vaticaan in het proces voor de zaligverklaring van de overleden paus.
De 45-jarige Marie Simon-Pierre behoort tot de 'Gemeenschap van Kleine Zusters der Katholieke Moederschap' in het Zuid-Franse plaatsje Puyricard. In 2001 kreeg ze de ziekte van Parkinson; de ziekte, waaraan ook Johannes-Paulus II leed. Daar getuigde ze anoniem over in het katholieke tijdschrift 'Totus Tuus'. Ze beschrijft daarin hoe ze samen met de andere nonnen van haar orde tot paus Johannes Paulus II bad om genezing. Op 2 juni 2005, een paar maanden na de dood van de paus, genas ze. Artsen die de non onderzochten, konden er geen medische verklaring voor vinden.
De 47-jarige Poolse Monseigneur Slawomir Oder, die belast is met de samenstelling van het dossier voor de zaligverklaring van Johannes Paulus, vertelde dinsdag over de non, maar hij wilde haar naam niet onthullen: het bisdom Aix-en-Provence wilde de identiteit pas op palmzondag bekendmaken.
Paus Benedictus XVI zei in 2005 nog dat het vijf jaar zou duren, voordat het proces van zaligverklaring van zijn voorganger kon beginnen. Dat is ook de gebruikelijke wachttijd voor het begin van een zaligverklaring. In de katholieke kerk gaat zaligverklaring vooraf aan een heiligverklaring. Voor een heiligverklaring moet eerst een tweede mirakel aan de paus kunnen worden toegeschreven. Het proces, met het oog op de zaligverklaring van paus Johannes Paulus II, zal dus nog maanden in beslag nemen.
De Poolse katholieken hadden gehoopt dat de zaligverklaring had kunnen gebeuren tijdens het nakende bezoek van paus Benedictus XVI aan hun land. Mgr. Jozef Glemp, primaat van Polen, liet eerder evenwel al verstaan dat de termijnen daarvoor veel te kort zijn.
"De weg is nog lang. Er is nog heel wat werk te doen", verklaarde mgr. Slowomir Oder, de postulator van het zaligverklaringsproces, onlangs. Mgr. Oder heeft een internetsite gecreëerd om de gelovigen op de hoogte te houden van de evolutie van het dossier. Met hetzelfde doel geeft hij ook een maandblad uit.
Tijdens de uitvaart op 8 april 2005 riepen de gelovigen alsmaar 'Santo subito' (Spoedig heilig). Op 13 mei 2005 opende paus Benedictus XVI het zaligverklaringsproces zonder de reglementaire termijn van vijf jaar af te wachten.
'Het enige dat ik je kan zeggen, is dat ik ziek was, en dat ik nu genezen ben. Nu is het aan de Kerk om zich uit te spreken en het als een mirakel te erkennen,' zei zuster Marie Simon-Pierre letterlijk op vrijdag 30 maart jongstleden.
Verder zei ze: 'Ik ben genezen en het is het werk van god via de tussenkomst van Johannes-Paulus II. Het is iets sterks, iets dat moeilijk onder woorden te beschrijven is. Ook las ik altijd dezelfde vers uit het Evangelie van Johannes, waarin staat: 'Als je gelooft, dan zul je Gods glorie zien.' Mijn lichaam was niet meer dezelfde als daarvoor en ikzelf ben nu ook niet meer dezelfde persoon.'
'Vanaf het ogenblik van het overlijden van onze Heilige Vader Johannes-Paulus II stortte gans mijn wereld in elkaar en verergerden de ziektesymptomen,' verklaarde ze. De daaropvolgende twee maanden waren zo verschrikkelijk dat ze op 2 juni 2005, gebukt onder de helse pijnen, besloot een einde aan haar activiteiten te maken. Haar overste vroeg haar daarop om een brief naar Johannes-Paulus II te schrijven, een bijna onmogelijke taak, gezien haar gezondheidstoestand van die tijd, en omdat de paus overleden was.
Diezelfde avond liep ze de trap op, betrad haar slaapkamer, en wilde zich klaarmaken om te gaan slapen. 'En daar, in mijn kamer, van zodra ik die kamer betrad, kwam er een sterk verlangen op om te schrijven, iets dat voor mij in het algemeen een zeer moeilijke opgave is. Ik kreeg de indruk dat er een stem in me zei: 'Neem jouw stylo en schrijf...'. Ik schreef enkele woorden op een blad papier neer.' Nadat ze die paar woorden had neergeschreven legde ze zich op het bed ten ruste, en werd om 4u30 terug wakker.
'Ik stapte met dooie gemak uit dat bed. Je moet weten, dat opstaan voordien een intens pijnlijke en moeizame zaak was. Ik voelde me geheel getransformeerd. Binnenin was ik niet meer dezelfde persoon. Het is een ervaring die ik moeilijk met gewone woorden kan omschrijven. Binnenin..., voor datgene wat ik in realiteit ervaarde, heb ik geen woorden. Het was té sterk, té groots. Een mysterie,' voegde ze er aan toe en vervolgde met: 'Vanaf die dag had ik geen last van die ziekte meer en had ik geen verdere behoefte aan medicatie. Die morgen van 3 juni 2005, tijdens de eucharistieviering, voelde ik aan dat ik binnenin genezen was. Ik voelde mezelf zo licht als een veertje. Ik ervaarde het als een tweede geboorte. Ik verkreeg de indruk dat ik mijn lichaam en mijn ledematen op een nieuwe manier ontdekte. Zulk een eucharistieviering had ik nog nooit voordien beleeft.'
Deze 'onverklaarbare genezing' bevat een cruciaal elementair punt die de zaligverklaring van Johannes-Paulus II sterk kan beïnvloeden. Het is de huidige paus die hier uiteindelijk in zal over moeten beslissen.
Ondertussen heeft zuster Marie Simon-Pierre het bisdom Aix-en-Provence verlaten en het Parijs moederhuis Saint-Félicité vervoegt, waar ze haar activiteiten van verpleegster terug heeft opgenomen.
Nu kunnen we onszelf de vraag stellen of Johannes-Paulus II hier écht iets mee te maken heeft gehad, wetende dat hij haar brief nooit ontvangen heeft. Ten eerste, omdat zuster Marie Simon-Pierre die brief nooit geschreven heeft, en ten tweede, omdat haar genezing plaatsgreep nadat de paus reeds was overleden. Wél had ze de 'intentie' om die brief te schrijven..., en in haar geval kon 'intentie' misschien het mirakel laten plaatsgrijpen en was er het zogenaamde placebo-effect mee gemoeid. Nogmaals: laat onze huidige paus zich daar maar over uitspreken...