Je weet misschien al dat ik onderscheid maak tussen Ware Kunst, kunst, het kunstige, kitsch en pure rommel - en, dat er voor elke menstype een vorm van 'kunst' bestaat.
Tevens heb je daarbuiten een enorme hoop betweters rondlopen... Velen onder hen doen zich nochtans heel geleerd voor, alhoewel je duidelijk aan zowel hun uiterlijk als aan hun uitstraling kunt aflezen, dat ze - buiten leren lezen, schrijven, spreken en degelijk gekleed gaan - over niet al teveel bewustzijn beschikken.
Maar, wat als 'serieuze kunstliefhebbers' een schilderij van IKEA te zien krijgen en uitgenodigd worden om het werk te interpreteren? Dan krijg je een hilarische, maar tegelijkertijd stompzinnige situatie. Bekijk gewoonweg het filmpje van de Nederlandse jongens achter 'Life Hunters TV'.
Zij trokken met een goedkoop schilderij - waarde: amper tien euro - uit de Street Art collectie van IKEA naar het Museum voor Moderne Kunst in Arnhem, vertelden aan bezoekers dat het een werk was van de beroemde maar vooral onbestaande Zweedse schilder IKE Andrews, en kregen verrassende reacties, waaronder ...
"Deze artiest kan echt zijn emoties goed weergeven op het doek," zei een bezoeker. Een andere man dacht dan weer dat het werk zo'n 2,5 miljoen dollar waard was, en voegde er - onbewust bluffend - aan toe: "Als ik het voor dat bedrag zou kunnen kopen, zou ik het doen.". "De naam komt me heel bekend voor," loog iemand, enzovoorts.
En, geloof me of niet: indien je 1 miljoen stervelingen voor dat 'kunstwerk' plaatst, zul je van 99,99% onder hen soortgelijke reacties verkrijgen. Doch, 0,01% van 1.000.000 geeft ons noch immer een mooi getal.
Organisch Placebo
Het is niet de eerste keer dat Sacha en Cédric een grap uithalen. In oktober vorig jaar gingen ze met fastfood naar een foodbeurs in Houten. Ze bestelden enkele klassiekers bij McDonalds, presenteerden ze op een bord en lieten de gasten proeven van hun 'nieuwe biologische lekkernijen'. En niemand die doorhad dat ze eigenlijk junkfood aten, niemand.
Anderzijds moet ik toegeven dat ik het werk van Ike Andrews gegarandeerd 'kitsch' of 'kunstig' zou hebben genoemd, en hebben opgemerkt dat er geen spatje verf op te zien was - maar dat ik - vanuit puur vertrouwen, aangevuld met een scheutje autosuggestie - nooit had kunnen raden dat ik aldaar fastfood aan het proeven was. Tenslotte waren de stukjes er véél te klein voor.
Het lijkt allemaal heel onschuldig en we kunnen er eens mee glimlachen, maar indien je de mens zijn mening vraagt over het thema 'Zelfkennis - een iets, waarover hij natuurlijk eveneens alles afweet - is het om te wenen, vind ik, tenzij je iemand uit de 0,01%-groep ontmoet.