Newton geloofde in de Astrologie. En, schreef Einstein niet "dat menselijke wezens op mysterieuze melodieën dansten; melodieën, in de verte ingegeven door een onzichtbare speler."?
Maar over de jaren, en vooral tegenwoordig, in een wereld waar mensen voor hun centjes kant-en-klare dingen verwachten, werd de gehele Astrologie dermate vervormd, dat er nog maar weinig origineels van is overgebleven. Om die reden schreef ik reeds eerder dat de definitie van de huidige astroloog als volgt kan luiden: "Een astroloog is een persoon, die een degelijk astrologisch computerprogramma heeft aangekocht en veel meer boeken over het onderwerp heeft gelezen dan jij."
Er was zelfs een tijd dat mensen heel veel centjes dienden te betalen om de één of andere cursus Astrologie te volgen. Van alle mensen, die ik persoonlijk heb gekend, en die zo'n opleiding ergens hebben gevolgd, weet ik pertinent dat ze er daarna niets mee hebben aangevangen. Vandaag de dag zou ik aan dezelfde mensen dan ook de raad geven om zichzelf gewoonweg een degelijk computerprogramma aan te schaffen.
Anderzijds geef ik toe dat er, vooral in het Nederlands, weinig degelijks op de markt te vinden is, behalve kopijen van kopijen. Het is dan ook dé hoofdreden waarom DIMschool vzw aan een eigen programma aan het werken is. Het is nog niet volledig klaar, maar ondertussen heb ikzelf er reeds verschillende malen mee gewerkt, en kan ik jou verzekeren dat het hoogstwaarschijnlijk tot het beste Nederlandstalig Astrologisch computerprogramma zal uitgroeien. Probeer het zélf maar eens uit.
DIMschool's Astrologisch Computerprgramma
Ook maakte ik reeds eerder gewag van het feit dat de teksten niet voor alle ogen en breinen geschikt zijn. Niet enkel en alleen omdat er zeer veel confronterende dingen in vermeld staan - maar vooral, omdat mensen van een bepaalde leeftijd er goed aan doen om er niets van te lezen.
Iemand van boven de 60 of 70, bijvoorbeeld, zal dingen lezen die hij veel beter op jongere leeftijd had geweten. Maar, geloof me of niet: indien die persoon het, bijvoorbeeld, op zijn twintigtse had gelezen, had hij/zij er toch niets mee aangevangen. Zo werken nu eenmaal de Aarde, Zon, Maan en planeten op de essentie van elke mens in. Het is dus niet omdat je een springtij kunt voorspellen, dat je als mens in staat bent om de Maan te beïnvloeden opdat deze zich niet zal voordoen.
Astrologie is, mijn inziens, eerder geschikt voor mensen (1) die effectief aan zichzelf willen 'werken', (2) en voor ouders met kinderen, die bereid zijn hun kind, of kinderen - niet als ouders, maar als raadgevers - op een bewuste manier te aanvaarden, op te voeden en te begeleiden. Het klinkt fatalistisch, maar een baby groeit uit tot een persoon, die op geen enkele traditionele manier anders kan zijn, tenzij datgene wat uit de essentie groeit met-ter-tijd wordt bijgestuurd. Natuurlijk hoef je daarvan geen woord te geloven indien de bestaande inhoud van jouw brein het niet toelaat.
Aan de gekleurdheid van de essentie kan geen mens één enkele jota wijzigen. Een menstype-1, bijvoorbeeld, kan onmogelijk uitgroeien tot een menstype-2, of -3. Maar, losstaande van die 'gekleurdheid', kan men bepaalde dingen in iemands leven op een astrologische manier voorspellen? Volgens Joan Quigley, die vorige maand op 87-jarige leeftijd stierf, wél.
Joan Ceciel Quigley uit San Francisco, California, leefde van 10 april 1927 tot 23 oktober 2014 en was als astrologe het beste bekend omdat ze astrologisch advies gaf aan Ronald Reagan toen hij nog president was. Het was Nancy Reagan die haar in 1981 inhuurde, nadat John Hinckley op 30 maart 1981 had getracht de president te vermoorden. Joan Quigley bleef, als astrologische raadgeefster, tot in 1988 aan het Witte Huis verbonden.
Quigley veroordeelde heel terecht alle soorten Astrologie, die in tijdschriften en dagbladen werd gepubliceerd, en zei daarbij dat het het werk is van idioten en clowns.
Joan Quigley ontmoette Nancy Reagan voor het eerst in de jaren '70 tijdens een 'The Merv Griffin Show'. Nadat er een aanslag werd gepleegd op het leven van Ronald Reagan vroeg Nancy aan Quigley of ze dat had kunnen voorzien - of, beter nog: of ze het had kunnen vermijden. Daarop antwoordde Quigley met een 'ja', indien ze in die periode inzage had in de horoscoop van de president. Van toen af aan deed Nancy beroep op de astrologe en op regelmatige basis spraken ze met elkaar via de telefoon.
Zo zag de gekleurdheid van Ronald Reagan's agenda er uit als een bioritmisch naslagwerk: de dagen waren rood (slecht), geel (dubieus) of groen (veilig) gekleurd, met hier en daar opmerkingen, zoals: 10 Maart: geen externe activiteit! - 3 April: wees voorzichtig!, enzovoorts.
Aan sommige dingen kon Quigley niets verhelpen en toen het Iran-Contra schandaal uitbrak, gaf ze met een zucht toe, dat het Lot sterker was dan de menselijke vrije wil - met als gevolg, dat de kosmische krachten zich zodanig tegen Reagan keerden, dat zelf zij, Joan Quigley, er niets aan kon verhelpen.
Tussen haakjes: de Iran-Contra-affaire, of Irangate, was een politiek schandaal in de Verenigde Staten, dat onthuld werd in 1986. De affaire bestond uit geheime wapenleveringen aan Iran. Met de inkomsten werden illegaal de Contra's gefinancierd. Dit waren de tegenstanders van de Sandinisten in Nicaragua. De affaire begon als een operatie om de relatie te verbeteren tussen de Verenigde Staten en Iran, waarbij Israël de rol kreeg toebedacht om wapens te leveren aan een gematigde, politiek invloedrijke groep Iraniërs. De VS zou de wapens die Israël verscheepte weer aanvullen en door Iran worden betaald. De groep gematigde Iraniërs beloofde alles in het werk te stellen om de vrijlating te regelen van zes Amerikaanse gijzelaars, die werden vastgehouden door de Libanese islamitische groep Hezbollah, et cetera.
Toen iemand in 1989 Nancy Reagan ter verantwoording opriep, staafde ze haar beslissing om Joan aan te werven met de volgende woorden: "Er zijn niet veel mensen die kunnen begrijpen wat het is om met een echtgenoot samen te leven, die neergeschoten werd en er bijna aan gestorven was, om dan daarna te aanschouwen hoe hij voortdurend aan enorm grote menigten wordt blootgesteld. Tussen al die tienduizenden kan er altijd de een of andere krankzinnige met een revolver in de hand tussenzitten... Ik deed alles wat ik kon bedenken en in mijn macht was om ervoor te zorgen dat mijn man bleef leven."
Ongeveer dezelfde woorden publiceerde ze daarna in haar boek: 'My Turn: The Memoirs of Nancy Reagan'. Zo schreef ze daarin, onder andere: "Sinds de dagen van de Romeinse keizers heeft er in de geschiedenis van de Verenigde Staten nooit een astroloog zo'n belangrijke rol gespeeld inzake staatszaken in het leven van een president."
Joan Quigley besprak op haar beurt haar relatie met Nancy Reagan in haar werk: 'What Does Joan Say? My Seven Years as White House Astrologer to Nancy and Ronald Reagan', dat in 1990 werd gepubliceerd.
In God We Trust
Maar, op een dag geschiedde het onoverkomelijke... De media verkreeg een gerucht over het feit dat Reagan's meest belangrijke beslissingen door een astrologe werd beïnvloed. Na die lek verkreeg Quigley de totaal onverwachte en ongewenste media-aandacht. Natuurlijk werd alles in het belachelijke getrokken. Maar, wat anders kun je van gewone stervelingen verwachten, dan ongeloof in Astrologie, maar wél geloof in de één of andere ingebeelde godheid? In elk geval: uit het gehele incident distilleerde Nancy Reagan de volgende woorden: "Niemand werd erdoor gekwetst - behalve ik, misschien."
Wat Joan Quinley betrof... Nadat ze vele jaren op een onbehaaglijke manier in de spotlichten had doorgebracht, was ze onmogelijk in staat om investeerders aan te trekken, die bereid waren om een firma uit Silicon Valley de opdracht te geven een 'Joan Quinley Astro-computerprogramma' samen te stellen. Anders gezegd: met haar overlijden vorige maand is er misschien heel veel waardevolle informatie verloren gegaan.
