Dit is Deel 11 in de reeks. Misschien begin je het nu nog maar pas langzamerhand door te hebben...: eender welke godsdienst die jij nu belijdt, werd jou van kindsbeen af ingelepeld. Moest je in een andere omgeving zijn opgegroeid geweest, dan zou je nu met totaal andere geloofsovertuigingen rondlopen, gegarandeerd.
Nog op zoek naar een godsdienst?... Ik bedoel: eentje die je zélf uitkiest en dus niet wordt opgedrongen.
Vorige maal hadden we het over Pater Pio, die de wonden van Jezus in zijn handpalmen vertoonde. Maar, het kan nog echter, knotsgekker en barbaarser. En..., je hoeft niet aan zelfhypnose te doen. Of toch..., om de pijnen te trotseren.
Hoe intensiever je een godsdienst ervaart, hoe waarachtiger voor het onderbewustzijn én de verbeeldingswereld. Veronderstel even dat je in de Filipijnen bent geboren, dan zou jij misschien ook de kruisiging en het lijden van Jezus op een veel realistischere manier willen herbeleven. Je begint met het dragen van het 140 kilogram wegende houten kruis, en als apotheose wordt je erop vastgenageld. Naar het schijnt, krijg je er een echte kick van.
Indien je een vrouw bent, kun je aldaar ook aan zo'n kruis worden genageld, maar de meesten kiezen niet voor dat soort van piercing, doch eerder voor het vertolken van de rol van de Maagd Maria, of die van Maria Magdalena.
Het ritueel kan wreed lijken, maar er zijn beoefenaars van andere godsdiensten, die het gruwelijk vinden dat er mensen zijn, die tijdens het ritueel van de communie het lichaam van een Jezus verorberen en zijn bloed drinken... - want, volgens de katholieke opvatting is Jezus Christus na de consecratie waarachtig lichamelijk aanwezig onder de schijngedaanten van brood en wijn.
Volgens de protestantse theologie daarentegen, is Christus uitsluitend geestelijk aanwezig bij de viering van het Heilig Avondmaal. Een fysieke aanwezigheid, zoals in het katholicisme, maakt er dus geen onderdeel van uit.