Dossier Gezondheid: Koolhydraten schrappen om dementie te voorkomen ?

Algemeen.

Alzheimer is een ziekte die zich uit met  een sluipend begin en een langzaam progressief einde, en ze begint voor je 65^ste . Er is ook een variant die zich uit door een snellere progressie en het duidelijker aanwezig zijn van erfelijke factoren. Boven de 65 maakt de trage vorm meer dan 50% van alle dementiegevallen uit. De erfelijke variant wordt bepaald door mutaties in drie genen en veroorzaakt zo eiwitfragmenten die zeer giftig zijn omdat ze samenklitten en een onoplosbare neerslag vormen, plaques genaamd, die verlies van neuronen (zenuwcellen) veroorzaakt in de hersenen. Alzheimer is één van de meerdere (en bekendste en meest verspreide) vormen van dementie. Een op de drie mensen krijgt er zelf of in de familie mee te maken. Bij Alzheimer-patienten zijn gedegenereerde zenuwuiteinden in de hersenen (die o.a. geheugen en denkvermogen regelen) verstrengeld geraakt (sommige hersencellen ondergaan veranderingen en clusteren zich tot plaques) en is er een tekort aan bepaalde chemische overdrachtstoffen die de communicatie moeten regelen tussen de zenuwcellen onderling . Al deze factoren lijden tot de bekende uiterlijke symptomen.

De meeste gevallen van Alzheimer staan op zichzelf en zijn dus niet erfelijk. Er is ook geen sociaal of – economisch bepaalde risicogroep en de ziekte komt net zoveel keer voor bij mannen als bij vrouwen.  De werkelijke oorzaak is op dit moment niet gekend. Er bestaat geen eenduidige klinische test om de ziekte te diagnosticeren. De ziekte kan alleen definitief worden bevestigd door na de dood van de patiënt dunne plakjes hersenweefsel te onderzoeken.           

(NB: In de documentaire waarop de  gegevens die nu volgen zijn gebaseerd, is er een vrouw van nog geen 42 die Alzheimer heeft.)

Documentaire.

Een Duitse arts doet in verband met Alzheimer onderzoek naar oude kloosterzusters omdat deze in dezelfde omgevingsfactoren of leefomstandigheden leven, wat heel nuttig is voor wetenschappelijk onderzoek. Deze nonnen hebben bijna allen hun medewerking toegezegd aan het onderzoek, zodat na hun dood hun hersenen kunnen onderzocht worden. Bij een 104 jarige non ontdekt men plaques die wezen op Alzheimer, alhoewel uit testen die reeds enkele jaren voor haar dood (hartinfarct) regelmatig werden uitgevoerd, geen enkel uiterlijk symptoom van deze ziekte aan het licht kwam. Integendeel, deze dame was nog heel actief en alert. Bij de dood van (ook hartinfarct) een 84 jarige non werd door deze arts vastgesteld dat hij nog nooit zo’n erge vorm van Alzheimer in de hersenen had aangetroffen. En toch was deze non tot aan haar dood actief en geestelijk tot veel meer in staat dan de doorsnee mens. Dat bleek ook uit de testen waarin deze non tot voor haar dood al verscheidene jaren had deelgenomen. 

Muizen krijgen geen Alzheimer. Nadat men in onderzoekslaboratoria muizen met Alzheimer had ingespoten, vertoonden deze op een gegeven moment de uiterlijke symptomen van deze ziekte. Toch kon men na hun dood de afgestorven hersenencellen niet in verband brengen met de plaques!

Een zekere arts denkt dat Alzheimer misschien wordt veroorzaakt door een virus. Dit kan men nagaan omdat men weet dat het immuunsysteem antigenen tegen virussen aangemaakt en deze dus terug moeten te vinden zijn in de hersenen. Zo ontdekt deze arts massale hoeveelheden cellen in de hersenen van mensen die aan Alzheimer zijn gestorven, cellen die men normaal alleen aantreft  bij ontstekingen. Hij gaat nu voor verder bewijs en onderzoek op zoek naar lijsten met patiënten die regelmatig ontstekingswerende middelen gebruiken tegen reuma of andere chronische vormen van ontsteking. Praktisch  niemand van deze patiënten heeft de symptomen van Alzheimer of is eraan gestorven. Uit statistisch onderzoek blijkt dat men 6 keer minder kans op Alzheimer heeft als men ontstekingswerende middelen neemt. Het onderzoek bij muizen zou hebben aangetoond dat ontstekingswerende middelen helpen bij het voorkomen van Alzheimer.

Maar de farmaceutische industrie wil niet investeren in dit onderzoek omdat op deze reeds algemeen verspreide en goedkope geneesmiddelen (ontstekingsremmers) geen patent kan worden genomen en men dus geen grote winsten kan maken.

Plaques worden door het lichaam zelf aangemaakt en zijn dus geen lichaamsvreemde ziekteverwekkers. Daarom is het gevaarlijk om deze ziekte te bestrijden door het extra opwekken van het immuunsysteem  door het inspuiten van bepaalde opwekkingsmiddelen. De immuunreactie kan dan een allergische schok veroorzaken. Volgens een bepaalde arts is dit een aanvaardbaar risico. Toch bleek uit het onderzoek van Zwitserse onderzoekers in 2002 dat gelijkaardige opwekmiddelen bij 15 van de 300 patiënten een immuunreactie veroorzaakte met levensgevaarlijke hersenontsteking tot gevolg en waaraan er 2 zijn overleden.

Maar opnieuw, zijn plaques wel de oorzaak?!

De professor-arts die het risico aanvaardbaar achtte, had in eerste instantie toegezegd dat de documentaire-makers zijn patiënten mochten volgen en ondervragen. Dit werd nadien terug ingetrokken. De professor gaf antwoord op de vraag waarom de gevaarlijke proeven toch doorgaan, maar verbood nadien om dit uit te zenden. Het bleek dat de Duitse farmaceutische reus Bayer hiervoor een verbod aan de professor had opgelegd.

Trek zelf uw conclusies!   

Persoonlijke conclusies.

Men verkoopt dus dure geneesmiddelen (op kosten van de ziekenkas en dus de belasting- en ziekteverzekering betaler) die hoogstens in het begin het proces kunnen vertragen, en zelfs daarvoor is er geen doorslaggevend bewijs.

Men blijft investeren (gedreven door winstbejag en daaraan gerelateerde korte termijn bedrijfspolitiek) in levensgevaarlijke middelen tegen plaques en weigert onderzoek naar de factoren die erop wijzen dat de oorzaak misschien ergens anders ligt, namelijk in ontstekingen veroorzaakt door een virus.

Voor wie de begintekst onder de noemer Algemeen. aandachtig leest, die zal bemerken dat de plaques zowel door erfelijke factoren als door onbekende factoren worden veroorzaakt. De oorzaken verschillen maar het resultaat is hetzelfde. Dit schept het vermoeden dat het inderdaad niet de plaques zijn die Alzheimer veroorzaken. En toch wekt de beschrijving van de erfelijke factoren (oorzaak door mutatie in drie genen en het effect daarvan) de indruk dat men weet waarover men praat, al zegt men de werkelijke oorzaak niet te kennen.

Ook al zal men zeggen dat deze bewering niet slaat op de erfelijke variant, dan blijft men toch met de vraag zitten waarom een en hetzelfde symptoom (de plaques) twee of misschien meerdere oorzaken heeft. Toeval? M.a.w. als de beschrijving van de plaques, zoals ze hier zijn beschreven voor de erfelijke variant, klopt, waarom kan de onderzoeker in documentaire dan aantonen dat er bij muizen geen verband kon worden vastgesteld tussen het afsterven van de hersencellen en de plaques? En waarom veroorzaakten diezelfde plaques bij de 104 jarige non, en de door dezelfde arts nooit eerder geziene Alzheimer symptomen in de hersenen van de 84 jarige non (die na hun dood werden vastgesteld), dan niet de uiterlijke symptomen van Alzheimer als de zogezegd bekende en voor zekerheid aangenomen oorzaken - door bepaalde en door groot geld gesteunde ‘wetenschappelijke’ onderzoekers - op waarheid zouden berusten?                      

Interessant commentaar!!! Danke! Maar de hoofdvraag: 'Zijn ongeraffineerde graanproducten wel of niet gezond?' - blijft bestaan...

Ja, deze vraag heb ik inderdaad niet beantwoord omdat ik het antwoord niet zeker weet. Toen de mens nog niet beschikte over technieken om voedsel te raffineren, was zijn gemiddelde leeftijd heel laag vergeleken met de onze. Er is een indirecte link te leggen tussen het raffineren van voedsel en het ontwikkelen van grotere hersenen. Gurdjieff was zich hiervan bewust. Het langer leven is waarschijnlijk geen gevolg van het raffineren van voedsel, maar van de vooruitgang van de wetenschap die de oorzaken van ziektes niet meer zocht in straffen van God(en) maar in de omgevingsfactoren en hygiëne. Op de keper beschouwd is al onze huidige kennis het gevolg van een soort raffineren van complexe gehelen waarmee niet praktisch valt te werken tot werkbare onderdelen. Van kosmos naar atoom, als het ware. Maar we kunnen natuurlijk alles weg raffineren en hierdoor het overzicht verliezen. Blijkbaar moet er, zoals met alles,  naar een gezond evenwicht tussen raffineren en niet raffineren worden gestreefd. Wat vandaag gezond is, kan morgen schadelijk zijn en omgekeerd. Het eeuwige spel van yin en yang op weg naar steeds grotere verten.

Raffineren van voedsel kan dus op en geven moment  gezond zijn, maar later als de gevolgen zich hebben uitgekristalliseerd in een nieuw soort zijn, misschien niet meer.