Je hebt het misschien ook al op het internet gelezen ... Veel Belgen en Nederlanders eten Pangafilet, een goedkoop visje, dat overal verkrijgbaar is. Om die reden is de kans groot dat je de Pangasiusvis hoogstwaarschijnlijk al eens hebt gegeten. Maar, wat is nu die Pangasius precies, is hij wel zo lekker én gezond, maar vooral: waarom is hij zo goedkoop? Hierna volgt het relaas van een wel zéér verontrustende ontdekking.
Een Duitse groep journalisten heeft begin dit jaar een bezoek gebracht aan enkele kwekerijen in Vietnam. Dat verliep niet zomaar van een leien dakje. Het kostte de groep moeite om bij grote, toonaangevende leveranciers een kijkje te mogen nemen. Het kweken scheen allemaal erg discreet te zijn. Veel kwekerijen langs de Mekongrivier lagen namelijk goed verstopt achter dichtbegroeide oevers.
Hier en daar waren pijpleidingen te zien, die in de rivier uitmondden. Ze waren gedeeltelijk afgedekt met oude golfplaten, maar het was duidelijk dat het afvalwater zo de rivier in stroomde. Datzelfde rivierwater werd verderop weer naar binnen gepompt om de grote omdijkte bassins van 'vers' water te voorzien.
De journaliste van de Duitse tv-ploeg viel van de ene verbazing in de andere. De meeste kwekerijen zien liever geen West-Europese pottenkijkers in de buurt en dat terwijl het gros ervan over glossy-achtige folders en kennismakingsfilmpjes beschikken. Helemaal onderaan geef ik er zo eentje van weer.
Na enkele pogingen lukte het de Duitse tv-ploeg dan toch om bij een kwekerij binnen te geraken. Na stevig aandringen, kregen ze tot hun grote verrassing toegang tot vrijwel alle ruimten.
En ook daar constateerden ze dat er veel mis was en dat de kweekomstandigheden verre van ideaal waren. Een woordvoerder van de kwekerij liet ijskoud weten dat er zo´n vijftig verschillende antibiotica gebruikt worden en dat er sprake was van een uiterst intensief preventieve aanpak. Dat houdt in, dat - zonder dat er zelfs sprake is van de een of andere ziekte of besmetting - de bassins regelmatig volgegooid worden met het giftige goedje.
De Duitsers vielen zowat van hun stokje toen ze getuige waren van een voedingssessie. De medewerker, die vrij nerveus was, mengde voedingskorrels met een tot een vloeibare substantie omgetoverde dosis antibiotica. Als de Duitse journalisten dan ook besloten om een kijkje te nemen achter de schermen van de vismeelproducent dan wachtte hen wederom een ongewone en ongewenste situatie. Meer hierover kun je in onderstaande YouTube-filmpjes bekijken.
Een vissersbootje meerde vlakbij de vismeelproducent af om maatse, zowel als ondermaatse vis en vrijwel alles wat zich op de bodem bevond, te lossen. De jounaliste omschreef het als drek, dat bedoeld was om de pangasius te voeden.
In onze gewesten variëren de prijzen voor pangasius van 6 tot 10 euro per kilo. Nog nooit heeft iemand de pangasius in levende lijve gezien, want de panga wordt in Azië gekweekt, gefileerd, diepgevroren en verpakt. In Duitsland wordt elk jaar zo´n 40.000 ton pangafilet verhandeld, ter waarde van 100 miljoen euro. Big business dus.
Echter, wanneer de zojuist uit de kweekvijver onttrokken panga gesneden is, ziet de filet er niet echt appetijtelijk uit. Alvorens te worden ingevroren, krijgt de filet een behandeling met een bleekmiddel, bijvoorbeeld. Daardoor ziet de panga er mooi blank uit en laat de onwetende en zuinige West-Europese consument zich verleiden tot het aankopen van deze vis waarvan het Nederlands Visbureau de neutrale smaak zeer waardeert.
Na uitgebreide analyse van het welbekende o zo lekkere Pangafiletje in een vooraanstaand Duits laboratorium werd er ondermeer chloorpyrifos en trifluralin aangetroffen. Dit zijn bestrijdingsmiddelen, die zowel hier als bij onze oosterburen op de verboden lijst staan! Ook uit een steekproef van het Vara-televisieprogramma 'Kassa' is duidelijk gebleken dat drie van de acht onderzochte pangasiusvissen sporen van deze verboden bestrijdingsmiddelen bevatten en hogere waarden inhielden dan de toegestane hoeveelheid.
Bijvoorbeeld: In een vismonster van de Nederlandse importeur Marmaris in Spakenburg is 0.018 mg/kg Trifluralin en 0.06 mg/kg Chloorpyrifos gevonden. In een vismonster van Albert Heijn is 0.007 mg/kg Trifluralin gevonden. En in een vismonster van groothandel Makro is 0.046 mg/kg Trifluralin gevonden. Nog steeds van plan om een lekker giftig stukje Pangafilet in de pan te gooien?...
Er zeer sterke aanwijzingen dat trifluralin het risico op kanker in het spijsverteringskanaal vergroot. Blootstelling aan kleine hoeveelheden chloorpyrifos wordt in verband gebracht met een vergrote kans op de ziekte van Parkinson, enzovoorts. Drie grote supermarktketens in het Verenigd Koninkrijk, Tesco, Asda en Morrisons, hebben onlangs pangasius uit hun schappen gehaald.
Een tijdje geleden kopte de achterkant van de Nederlandse Aldi-folder met 'De nieuwe paling van Aldi.' Deze ambachtelijk gerookte pangasius moest de paling, die eerder dat jaar uit de schappen werd gehaald, vervangen. De pangasius wordt traditioneel gerookt op beukenhout door de gebroeders Kraan van Urk. De pangasius kost 1,99 euro per ons. Aldi heeft immers de echte delicatesse, de gerookte palingfilets, uit de schappen gehaald vanwege de druk van groene milieufreaks.
In elk geval: In België vind je in elke Aldi diepvriezer lekkere pangasius... De afkomst daarvan staat op de verpakking afgedrukt, zijnde: de Mekong rivieren van Vietnam.
Twee video’s - onlangs uitgezonden op de ARD Duitse televisie - bevestigen al het bovenstaande. Neem de tijd om ze te bekijken: er zal een wereld van waarachtige smerigheid voor je opengaan - gegarandeerd - en de filmpjes bevatten bovendien schokkende beelden. Het is wel in het Duits, natuurlijk, maar de beelden zeggen veel meer dan miljoenen woorden.
(Sorry, filmpjes werden verwijderd!)
De volgende videoclip is in het Frans en geeft ons een minder negatief beeld weer over de kweek van de pangasiusvis..., maar toch interessant genoeg om te bekijken. Ook kom je te weten waarom men in Vietman de vissen met menselijke hormonen inspuiten; hormonen, gemaakt van gedehydrateerde urine van zwangere vrouwen. Deze hormonen worden in China geproduceerd. Daarnaast bestaat in voeding uit dode visresten, gedroogd en gemalen in een bloem. Dit product is afkomstig uit Peru. Daarnaast krijgen de panga’s maniok (cassave) en residu van soja en granen. Het spreekt voor zich dat dit voedsel niet lijkt op wat ze eten in hun natuurlijke omgeving.
Tot besluit: een reclamefilmpje van de Vietnamese firma Cadovimex-II waarin de dingen veel properder worden voorgesteld en jou kan aansporen al het vorige te vergeten. Het hoofdprobleem is wel, dat je misschien niet weet vanwaar jouw aangekochte pangafilet oorspronkelijk afkomstig is.
Nog een opmerking: als gevolg van het gigantische aanbod aan panga´s zal het zeker terechtkomen in andere voedingsmiddelen zoals: surimi (vis in die roze stickjes) en waarschijnlijk in dierenvoedsel.
Dus..., wat gaan we doen? Pangasiusvis blijven aankopen, of niet meer?