Nu dat we het tóch over stripfiguren hebben, mag je gerust weten dat de superheld 'Voorhuidman' momenteel voor enorm veel beroering zorgt bij de Joodse gemeenschap in de Verenigde Staten. De auteurs van de strip worden zelfs beschuldigd van antisemitisme.
In de strip is Miles Hastwick conservator van het imaginaire 'museum voor genitale integriteit' in San Diego. Maar hij is ook, in het geheim, Foreskin Man. Die bestrijdt vijanden als Dr. Mutilator en Monster Mohel, die erop uit zijn om pasgeboren jongens te besnijden.
De strip is een initiatief van een organisatie die in januari van dit jaar een wetsvoorstel heeft ingediend om 'genitale verminking' bij mannen te verbieden. Besnijdenis zou volgens de actievoerders bij wet verboden moeten worden 'omdat het wreed is en kinderen verminkt.' In Californië wordt binnenkort een referendum over de kwestie georganiseerd.
Mijns inziens wordt het stilaan tijd dat men daar iets aan dat doet, want zelfs tegenwoordig zijn de hersenen van miljarden mensen gebrainwasht - met als gevolg, dat men met de vaste en zekere overtuiging leeft dat besnijdenis zoveel 'voordelen' biedt. Piercings bieden - naar het schijnt - ook bepaalde voordelen. Of, wat dacht je van een voorhuidtattoo in de vorm van een kruis, of Christusfiguur?...
Het kan nog erger, dat wel. In sommige culturen zijn er ingrijpender vormen van besnijdenis gangbaar. Sommige Afrikaanse stammen verwijderen de huid van de schacht van de penis. In Japan komt een vorm voor van besnijdenis die de penis vrij diep inkerft. De Australische Aboriginals snijden de penis zo diep in dat deze op twee bundels zwellichamen gaat lijken. Deze imitatie van de penis van de kangoeroe is waarschijnlijk geïnspireerd door het veelvuldige paren van deze dieren. De oer-Australiërs maken ook een gat in de urinebuis, op de plaats waar deze onder aan de penis zichtbaar wordt. Door de vinger op het gat te leggen, of dat juist na te laten, controleert men de kans op zwangerschap.
Och, alles heeft dé betekenis die men er zélf aan heeft gegeven, en hoe primitiever de omgeving waarin men opgroeit, des te primitiever de geloofsovertuigingen. Maar het is en blijft een onnatuurlijke verminkingsdaad, daterend uit een tijdsperiode toen Abraham nog leefde en van toen Mozes met zijn volk door de woestijn trok.
In Genesis 17 geeft God aan Abraham het bevel dat alle mannen in zijn huis besneden moeten worden als teken van het verbond met God. De ziel van eenieder die niet besneden is, wordt uitgeroeid, zo stelt de Tenach. Het schrijft verder voor dat het besnijden moet plaatsvinden op de achtste dag na de geboorte (waarbij de geboortedag wordt meegeteld). Mozes besneed zijn zoon niet kort na de geboorte, zoals gebruikelijk bij de Midjanieten en God wilde Mozes daarom doden. Dat gebeurde echter niet, omdat Zippora hun zoon juist op dat moment besneed...
Tijdens de Uittocht uit Egypte werd de besnijdenis nagelaten, maar na aankomst in Palestina krijgt Jozua door God opdracht de kinderen van Israël alsnog te besnijden, zoals vermeld in Jozua 5:2-8.
Nota: 'De ziel van eenieder die niet besneden is, wordt uitgeroeid'... niet, omdat men in die tijd niet besneden was, maar wegens de gevolgen ervan !!! Maar, dit is een thema voor de eclectici.
Terug naar 2011... Er is geen medische consensus over de vraag of een besnijdenis invloed heeft op de gevoeligheid van de eikel. Diverse onderzoeken spreken elkaar tegen Een besneden penis, waarvan de gehele voorhuid werd weggenomen, produceert wel degelijk nauwelijks of geen smegma en is daarom veel makkelijker schoon te houden, maar tegenwoordig heeft iedereen wel een badkamer, of zoiets of zoiets in dien aard. Over de mogelijke complicaties, die tot medische en psychologische problemen kunnen leiden, zullen we maar zwijgen. Sommige mannen, en ook vrouwen, vinden een besneden penis mooier om te zien, dat wel misschien. Maar daarom moet men geen baby's of kinderen genitaal verminken.
De Joodse gemeenschap wil uiteraard het eeuwenoude religieuze gebruik behouden. De strip rond Foreskinman valt dan ook allerminst in goede aarde bij hen. De Joodse gemeenschap is vooral woedend omdat in het tweede deel van de strip Monster Mohel wordt voorgesteld als een rabbijn zonder genade.
De scripts zijn maar povertjes, maar de boodschap is overduidelijk. Het enige probleem is, dat Comic Books zich vooral richt tot 8 tot 15-jarigen, maar anderzijds moet opvoeding bij de jeugd beginnen, omdat zeer veel volwassen met ingebakken overtuigingen rondlopen waar nog weinig of helemaal niets meer aan kan worden gewijzigd - want... zij weten het beter, omdat zij het van hun vader, hun grootvader, hun overgrootvader, enzovoorts, hebben geboord.
Een beetje trivia...
Ook de voorhuid van Jezus, ook wel 'Preputium Domini' speelt een rol binnen de christelijke kerk. Jezus werd volgens de Bijbel besneden. Hij werd, volgens de joodse traditie, acht dagen na zijn geboorte besneden. Dat was en is nog altijd gebruikelijk bij jongetjes uit het Joodse volk.
Zijn voorhuid, volgens diegenen die in zijn goddelijkheid geloven een belangwekkend maar raadselachtig object, wordt dan ook wel de "heilige voorhuid" of het "Preputium Domini" genoemd. Het in de jeugd weggesneden stukje huid zou volgens de redenering van de theologen als enig lichaamsdeel zijn achtergebleven toen Jezus veertig dagen na Pasen ten hemel steeg.
Volgens apocriefe boeken over de kinderjaren van Christus werd Jezus in een grot besneden. De vroedvrouw stopte de voorhuid vervolgens in een albasten kruik die gevuld was met nardusolie. De vroedvrouw gaf de kan vervolgens aan haar zoon en droeg hem op deze goed te bewaren en nooit te verkopen - zelfs niet indien iemand "er driehonderd dinar voor zou bieden". Volgens de overlevering was de kruik met de geconserveerde voorhuid later in het bezit van Maria Magdalena en van Johannes de Doper.
De overlevering is natuurlijk ongeloofwaardig. Tevens moest, volgens de strenge voorschriften van de Joodse wet, de voorhuid in de grond worden begraven. De andere voorschriften van de wet werden door Jozef en Maria strikt nageleefd.
Er zijn bijna twintig kerken in Europa die de heilige voorhuid, of een deel van de voorhuid, als relikwie bewaren. In de middeleeuwen was de voorhuid in de belevenis van de christenen een belangrijk religieus object. Nonnen hebben geschreven over visioenen waarin de heilige voorhuid een rol speelde.
Dat belangstelling van nonnen voor de heilige voorhuid wordt verklaard uit het mystieke huwelijk dat de 'bruiden van Christus' bij hun intrede in het klooster sloten. De heilige voorhuid werd daarbij een soort fetisj of amulet waarvan een aantal nonnen meenden dat ze hem daadwerkelijk bezaten.
Zo droeg de heilig verklaarde Catharina van Siena (1347-1380), die zich veel bezig hield met bruidsmystiek, de voorhuid van Christus om haar vinger. Zij kon de voorhuid zien maar voor anderen was het wonder onzichtbaar. Na haar dood werd haar afgehakte ringvinger met de voor de gelovigen onzichtbare ring vereerd als relikwie. Verschillende gelovigen hebben later beweerd het sieraad in een visioen te hebben gezien.
De Spaanse theoloog Francisco Suárez (1548-1617) stelde dat de voorhuid van Christus in de hemel weer hersteld is om Christus weer volmaakt te maken. De voorhuid zou ook deel uitmaken van het lichaam van de verrezen Christus die in de verschijningsvorm van de hostie, volgens de kerken het lichaam van Christus, materialiseert. Volgens de zeventiende eeuwse Griekse theoloog Leo Allatius was logischerwijze ook het Preputium Domini met het aan het kruis gestorven lichaam ten hemel gestegen. Allatius vereenzelvigde de voorhuid met de in die tijd ontdekte ring van de planeet Saturnus.
De gedachte dat Christus' verminkte lichaam inclusief de voorhuid dankzij goddelijke interventie hersteld zou zijn tijdens de opstanding is sinds de vierde eeuw deel van de geloofsleer. Sommige theologen wijzen op de door Christus op aarde achtergelaten melktanden, haren, nagels en op het door hem vergoten bloed.
De Weense non Agnes Blannbekin vertelde dat zij rond het jaar 1300 tijdens het bewenen van Christus diens voorhuid negenennegentig maal op haar tong voelde..., totdat ze het - och arme - op een dag definitief inslikte.
In de middeleeuwen was het bezit van relikwieën, hoe ongeloofwaardig hun herkomst ook was, economisch en politiek belangrijk voor kerken en machthebbers. Achttien kerken in Europa maakten bekend dat zij de heilige voorhuid in bezit hadden. Het Preputium Domini werd vereerd in Chartres, Coulombs, Besançon, Metz, Charroux, Conques, Langres, Fécamp, Puy-en-Velay, Calcata, op twee plaatsen in de Auvergne, Hildesheim en in Santiago de Compostela.
Ook de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal in Antwerpen beweerde, als enige in de Nederlanden, de relikwie te bezitten. Het was door Godfried van Bouillon, stichter van het Antwerpse kapittel, weldoener van de kerk en haar kanunniken, van een kruistocht meegenomen. Er werd om het reliquiarium aan de stad te tonen geregeld een besnijdenisprocessie gehouden. Sinds de contra-reformatie wordt in Antwerpen over de ooit zo belangwekkende relikwie gezwegen. De naam van de vroegere Besnijdeniskapel in de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal werd gewijzigd in Sint Antoniuskapel. Tijdens de beeldenstorm in 1566 zijn veel kerkschatten en relikwieën vernield of weggemaakt.
Een engel overhandigde in de late achtste eeuw het Preputium Domini aan de in een Heilig Grafkapel biddende Karel de Grote. Paus Leo III bracht de door de Frankische heerser tijdens diens kroning tot keizer op 25 december van het jaar 800 aan de kerk geschonken voorhuid onder in het Sancta Sanctorum van de Lateraanse basiliek in Rome. De keizer beweerde het ontvangen te hebben van een engel toen hij aan het bidden was in de Heilig Grafkerk. De paus plaatste de relikwie op zijn beurt weer in de kerk van Sint Jan van Lateranen.
De door Karel geschonken voorhuid doet tot in de 21e eeuw van zich spreken. De relikwie zou in Calacata of Calcata, een dorpje ten noorden van Rome, zijn geschonken na de Sacco di Roma, de plunderingen door Duitse huursoldaten. Deze voorhuid van Jezus Christus is in 1984 verdwenen. Sindsdien wordt de jaarlijkse processie op nieuwjaarsdag afgelast.
In de protestantse kerken speelt de voorhuid van Christus een rol omdat deze in de Brief van Paulus aan de Epheziërs wordt genoemd. In de protestantse theologie speelt de voorhuid een symbolische rol in de gedachten rond het begrip gemeente, rond het verschil tussen jood en christen en in de vraagstukken rond de interpretatie van de kerk als lichaam van Christus.
De theorieën over de voorhuid zijn voor dogmatici belangrijk, voor atheïsten zijn zij een bron van vermaak en een aanleiding om de theologie en de kerk te bespotten. Overigens hechten lang niet alle christenen waarde aan relikwieën, zo ook niet aan deze voorhuid. Jij nog wel?