De Innerlijke Mens: Een introductie

Ben jij die je bent?

Zo ben jij die jij bent - maar is dit wel zo? Op deze vraag komen we later terug. Waar het in dit hoofdstuk over gaat, is dat we tot de conclusie zijn gekomen dat we uit een zaadje zijn ontsproten waarvan we geen zeggenschap hadden, noch over zijn oorsprong, noch over zijn doelstellingen en (on)mogelijkheden. Ons lichaam heeft zich vanuit dat allereerste beginsel ontwikkeld, en de omgeving waarin we geboren en opgegroeid zijn, bepaalde grotendeels de rest. Uiteindelijk zijn we dus allemaal het product van ons eigen verre verleden.

Als we schreven dat het zaadje waaruit jij bent voortgekomen, niet tot een boom, plant, struik of bloem is uitgegroeid, maar tot een mens, kunnen we daar ook mee bedoelen dat we niet in die oorspronkelijke voedingsbodem geworteld zijn. Bomen, die in onvruchtbare bodem staan, moeten worden verplant. Wij, kunnen onszelf verplaatsen. Jij bent het product van je eigen verleden, maar je kunt jezelf verplaatsen van zodra je aanvoelt dat je in een omgeving vertoeft waarin geen verdere groei mogelijk is. Een boom die geen vruchten draagt, kan omgehakt worden, en indien het over een jong boompje gaat, kunnen we het verplanten. Maar jij bent geen boom, noch boompje. Niemand hoeft jou te 'verplanten': dat kan je zélf wel doen, misschien. Het woordje 'misschien' wijst nogmaals op een mogelijkheid, niet op een garantie. Alles hangt af van jouw 'gradatie van snakken'.

Over 'snakken'

Weet je wel wat 'snakken' betekent? Stel, dat ik je helemaal onder water duw... Na enkele minuten begin je te snakken. Naar wat? Naar geld? Naar rijkdom? Naar seks? Naar mooie mannen of vrouwen? Naar een andere carrière? Een nieuwe auto, of naar een groter huis? Jij en ik weten dat het niet zo is. Jij en ik weten dat je naar lucht zult snakken. Naar niets anders. Het is over dit niveau van snakken dat ik het daarnet had.

Als je écht niet tevreden bent met wie of wat je bent, kan je snakken om uit te groeien tot wie je wél wilt of kunt zijn. Je moet wel snakken - zo niet, creëer je een vlucht, en waarnaartoe je ook heen vlucht: overal neem je je-zelf mee, zoals je nu bent. Met andere woorden: het verleden zal zich herhalen - en, hoe kan het anders? De zaden die je tot op heden in jezelf hebt geplant, zijn uitgegroeid tot hun vruchten, en in je vlucht neem je die vruchten én hun potentiële zaadjes met jezelf mee. Het énige dat je dan hebt gedaan, is de vruchten op een andere plaats laten ontluiken. De vruchten, die je trachtte te ontvluchten.

Een boom kan zichzelf niet verplanten

Snakken om uit te groeien tot wie je waarlijk bent, of wilt zijn, heeft niets te maken met ontvluchten, noch verhuizen. Dit gebeurde ook niet in het moment dat je enkel en alleen naar lucht, en naar niets anders snakte. Je snakte naar één ding en je ging er voor. Je kunt dan wel zeggen, bijvoorbeeld, dat je die situatie wenste te 'ontvluchten', ik bedoel: het in water ondergedompeld worden. Juist! Maar dat is geen realistisch snakken, toch niet op dat moment. Het was een verlangen misschien, een wens, een droom, maar geen 'snakken'. En zolang ik je onder water dompelde , maakte je toch geen kans, in de veronderstelling dat ik fysiek veel sterker was. Als je ondergedompeld wordt, en je kunt niet weg, heb je geen tijd om te wensen. Ook dien je hier te begrijpen dat we niet met de woorden mogen gaan spelen, want dat is al té gemakkelijk. Laten we te allen tijde bij de essentie van het thema blijven. Beloofd?