Jacques Meerman
|
Type:
|
Hardcover
|
|
Uitgever:
|
Mets & Schilt
|
|
Gewicht:
|
Onbekend
|
|
Aantal Pagina's:
|
160
|
|
ISBN:
|
90-5330-485-1
|
|
ISBN-13:
|
978-90-5330-485-3
|
|
Categorie:
|
Gastronomie
|
|
Richtprijs:
|
€ 19,9
|
Korte Inhoud
Over de Arabische invloed op de Europese keuken
Hebben wij onze Europese keuken zelf bedacht? Zijn onze voorouders van, pak ’m beet, achthonderd jaar geleden helemaal zelf de weg ingeslagen die uiteindelijk leidde tot de risotto, de paella, de hutsepot en de rijstepap? Is de Europese keuken dus net zo’n succesverhaal als de gotische kathedralen, de Verlichting en het kubisme? Nee, helaas.
Een verrassend groot aantal schrijvers over eten negeert het of ontkent het vierkant, maar Jacques Meerman toont met kracht van argumenten, opmerkelijke feiten en nauwkeurige receptvergelijkingen aan dat de Europese keuken rechtstreeks voortkomt uit de Arabische en de Moorse. Voor de Lage Landen en Zuid-Italië geldt dat zelfs nog sterker dan voor de rest van Europa, want het huidige Nederland en België en het toenmalige Koninkrijk Napels waren in de cruciale 16de eeuw Spaans bezit, en in Spanje werd toen nog volop Arabisch gegeten, zoals kookboeken uit die eeuw bewijzen. Dat is ook volstrekt logisch. Toen Europa nog in de verduisterde Middeleeuwen verkeerde, bestond er in het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Spanje immers al eeuwenlang een flonkerende Arabische beschaving, ook op culinair gebied. Acht- of negenhonderd jaar geleden kwamen onze Europese voorouders daarmee in contact, via de Reconquista in Spanje en via de kruistochten in het Midden-Oosten. De Arabisch-Moorse keuken was het enig mogelijke vertrekpunt voor de Europese keuken, en dat is eeuwenlang zo gebleven.
Een even origineel, geestig als baanbrekend boek dat bovendien tientallen heerlijke recepten bevat!
Jacques Meerman woont meestal in Spanje, is meestal vertaler (liefst van culinaria) en schrijft samen met de bekende planoloog Alfredo Rubio Díaz restaurantkritieken voor een Spaanse krant. Hij heeft daarnaast diverse boeken op zijn naam waaruit zijn liefde voor het Middellandse-Zeegebied en een onorthodoxe kijk op de keuken blijkt, zoals een succesvolle reisgids over Andalusië, tapas, antipasti en andere kleine gerechten uit de mediterrane keuken, en samen met de theoloog D. Meerman Hart en nieren (over euthanasie en tafelgenoegens).
Uittreksel
Blz. 15: Dit is een boek waarin de mediterrane keuken in de ruimste zin van het woord centraal staat, en dan kan het alleruiterste uitgangspunt natuurlijk niets anders zijn dan de eerste mediterrane keuken waarover we iets weten: de Romeinse. Dat was weliswaar zeker niet de eerste verfijnde keuken in het Middellandse-Zeegebied, want de Romeinse lekkerbekken volgden het voetspoor van de Etrusken en dat van de smulpapen uit Sicilië en Zuid-Italië, toen Griekse kolonies, maar over hun keuken weten we weinig concreets. Beter zijn we ingelicht over de Romeinse keuken zelf. In de literatuur zijn er veel gegevens over te vinden, en bovendien hebben we uit die tijd ook het heuse kookboek ‘De re coquinaria’, dat aan een zekere Apicius wordt toegeschreven en aan het begin van de 5de eeuwe is uitgebreid door iemand die Vinadarius heette en ‘lluster’ geweest schijnt te zijn maar over wie verder niet bekend is. Als de auteur inderdaad Apicius heette, komen er drie culi’s van die naam als schrijver in aanmerking, allemaal afkomstig uit de eeuw voor of na het jaar 0. Over een van hen gaat het beroemde verhaal dat hij zelfmoord pleegde toen zijn fortuin tot een schamele tien miljoen sestertiën gekrompen was, omdat hij zich een leven zonder zijn geliefde liflafjes niet kon voorstellen.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Het boek behandelt niet enkel en alleen de historische zijde van de Arabische invloed op de Europese keuken, maar je vindt er ook tal van recepten in; nochtans is het meer een leesboek dan een kookboek.
|
|
Copyright © 2008-2024 Spiritualia. Alle rechten voorbehouden. |
Privacy Statement |
Gedragscode |
Algemene Voorwaarden |
Auteursrecht
|